برخی از انگاره های فمينيستی را فقط ميشود با تحقیقات میدانی ابطال کرد

سوال اصلی نویسنده این است چه ارتباطی بین ازدواجی که برپایه برابری فمینستی شکل گرفته است و سلامت و نشاط جنسی وجود دارد؟

 نویسنده بعد از ارایه کلی مدرک و مستند نشان میدهد هرچه زوجین به برابری بین زن و مرد در تقسیم کارهای خانه پافشاری کرده اند در آن خانواده ها میل به زندگی زناشویی کاسته شده و برعکس هرچه قدر شاخص های سنتی مردانگی و زنانگی حفظ شده رابطه جنسی نشاط بیشتری را تجربه کرده است.

 به عنوان مثال نویسنده به یک مشاهده علمی استناد میکند که در آن نشان داده شده است که هرچقدر مردان در محیط خانواده کارهای به اصطلاح زنانه مثل اتو کردن و اشپزی کردن و لباس شستن انجام داده اند در آن خانواده ها، نشاط زناشویی یک و نیم برابر کمتراز خانواده هایی بوده است که وظایف براساس مدلهای سنتی ازدواج تقسیم شده است.

 این البته به این معنی نیست که زنان علاقه ای به دریافت کمک از همسران خود ندارند. چرا دارند. اما به شکلی خاصی و در حیطه هایی که شاخص های کلی در مورد مردانگی به چالش کشیده نشده اند. به عنوان مثال در خانواده هایی که مردان به وظایف مردانه از قبیل بردن آشغال و یا تعمیر ماشین اهتمام میورزند نزدیک هفده و نیم در صد شادابی زناشویی بیشتری گزارش شده است.

 این مقاله البته به امارهای غیر متعارف دیگر نیز اشاره میکند. به عنوان مثال در خانواده هایی که زنان سطح تحصیلات کمتری دارند خیانت زنان کمتر گزارش شده و یا اینکه هرچقدر سطح درآمد زنان در خانواده بیشتر از مردان باشد به همان اندازه سطح رضایت از ازدواج در زوجین کمتر گزارش شده است. 

در پایان نویسنده از یکی از کارشناسان مسایل خانواده در آمریکا کد می آورد و بحث میکند که چگونه ازدواج مبتنی بر شاخصهای برابر مردانه و زنانه برای آولین بار است که دارد در تاریخ بشر تجربه میشود، تجربه ای که یک حالت پارادوکسیکال بین نیازهای واقعی زناشویی و ارزشهای برابری طلبانه فمینیستی ایجاد کرده است. پاردوکسهایی که به زعم نویسنده جامعه امریکایی مجبور است با آن زیست کند.

هرمس ایرانی