بعد از ظهور ازمایش انسانها برای رسیدن به درجات بالاچگونه است؟ افراد زیادی در عصر پیش از ظهور و غیبت بخاطر وجود شیطان دچار گمراهی میشوند؟ محیط غیبت و ظهور متفاوته، خدا پاداش یکسانی میده؟

شیطان دشمن خدا و پیشوای متعصب ها و سرسلسه متکبران است. اساس عصبیت را بنا نهاد. برتری جویی و خود بزرگ بینی را پیشه خود نمود و با خداوند در افتاد. لباس بزرگی را بر تن پوشید و پوشش تواضع و فروتنی را از تن به در آورد. ابلیس علیه اللعنه دشمن حضرت صاحب الامر عجل الله تعالی فرجه الشریف است. رواج این همه گناه و شرک و آلودگی، خود گواه همین مدّعاست که شیطان، در فریب فرزندان آدم علیه السلام ، تمام کوشش خود را به کار بسته است. دست به دست نفس امّاره، بسیاری از انسان ها را از خوی انسانی شان دور نموده است. بزرگترین نبرد آن حضرت عجل الله تعالی فرجه الشریف در آخرالزّمان، با ابلیس و لشکریانش است. با از بین رفتن این ملعون وسوسه ظلم و ستمگری در مردم بوسیله شیطان فقط از بین میرود. باقی اسباب و زمینه های گناه بخصوص نفس اماره موجودیت خود را دارند. پاداش هر شخص هم با زحمت و تلاش خود شخص و طاعات و عبادات او ارتباط مستقیم دارد. حضرت مهدى عجل الله فرجه با ابزار و شیوه هاى مختلفى عدالت فراگیر را محقق مى سازد. به کمک آموزه هاى متعالى قرآن و دستورات عدالت محور اسلام، به اداره حکومت جهانى مى پردازد و با قوانین و سیره عادلانه، جهان را آکنده از عدل و داد مى نمایند. زیرا پیشوایى مى تواند به طور کامل قسط و عدل را در جامعه اجرا و جامعه را به سوى کمال رهبرى کند که سه نیروى دانش، قانون و قدرت را داشته باشد. براساس سنت الهى، هر یک از انبیاء و اولیاء با ویژگى هاى خاص خود با مأموریتى ویژه در زمینه اجتماعى منحصر به فرد خود، حضور یافته و به هدایت مردم پرداخته اند. اینان براساس منطقى معیّن و مقصدى واحد، هدایت گر مردمى بوده اند که در سیستم هاى اجتماعى گوناگون مى زیسته اند و همه على رغم تفاوت هاى ظاهرى، رسالتى واحد داشته اند. منتها در برابر حوادث گوناگون، برخوردهاى متفاوتى داشته و راه کارهاى متنوعى براى نجات بشریت معرفى کرده اند. بنابراین تفاوتى میان حکومت و سیره انبیاء و اولیاى الهى وجود ندارد. ولى براى هیچ یک از ایشان شرایط حکومت عدل جهانى، فراهم نگشت. البته فراهم نشدن چنین شرایطى به معناى نارسایى تعالیم و برنامه هاى انبیاء و یا نقص مدیریت و رهبرى ایشان نبوده و نیز به معناى تحقق نیافتن هدف الهى از بعثت ایشان نمى باشد. زیرا هدف الهى فراهم شدن زمینه و شرایط براى سیر و حرکت اختیارى انسان ها است.
به قول یکى از نویسندگان: «آنچه مسلّم است، شهر عدل موعود، شهر عدالت پایدار است؛ شهر بلوغ یافتگان، شهر مردمى که حق ر ا مى جویند و باطل را وا مى گذارند. مردمى که بر ارزش حیات در این مدینه وقوف یافته اند. مردمى که از پیروى چپ و راست به ستوه آمده اند و دیگر در زیر پرچمى به جز بیرق حق گرد هم نمى آیند! امیدشان فقط و فقط تحقق امر خداوند است؛ خلافت در شهرى زیبا و مقید به اصول عقلانى شهر پایدارى و جاودانگى جامعه عدل را ضمانت مى کند. شهرى که در آن رفتار عامه مردم، منطبق با رفتار امام آنها است. مردمى که امام خود را به درستى مى شناسند و چون او رفتار مى کنند. آنان همراه و هم گام با امام خویش، خلافت زمین را جملگى به ارث مى برند و کمترین امتیاز طبقاتى میان آنان رایج نیست… .»(1)؛
ــــــ
(1). ر.ک: ششمین گفتمان مهدویت، ص 157.