قبل از هر چیز لازم است توجه کنید تمام این آیاتی که در این زمینه بهائیها به آنها استناد کرده اند و در بعضی از آنها تعبیر هزار سال آمده است مربوط به آخرت و مقدار زمان روز قیامت می باشد. لذا به شما توصیه می کنیم که نسبت به مطالعه این‌ آیات به یکی از تفاسیر مانند المیزان یا نمونه و امثال مراجعه کنید تا اطلاعات و احاطه لازم نسبت به این آیات پیدا کنید.بعلاوه بهائیت که به جهت اثبات حقانیت خویش، چنین استدلال مینماید که چون هر دوره جدیدى، مقتضیات جدید دارد پس دائم باید دین جدید بیاید و بدین طریق جاودانگى اسلام را مورد تشکیک قرار داده و دیانت جدید بهائى را اثبات مینماید؛ با کمال تعجب نسبت به خود دین بهائیت، دیگر چنین استدلالى را بر نتابیده و یا اینکه موکول به گذشت سال هاى بسیار متمادى می کند زیرا از یکسو در حالى که به زعم بهائیان هنوز 20 سال از «ظهور مستقل مقام صاحب شریعت و نبوت و رسالت علی محمد شیرازى»(مفاوضات، عباس افندى، لندن: انتشارات بریل، 1908، ص. 124) نگذشته و شرایط زمانه، دستخوش هیچ دگرگونى اساسى نشده بود، حسینعلى میرزا پاى به میدان نهاده و به نوشتن احکام و شریعت جدید مبادرت مى ورزد و حال آنکه خود میرزا حسینعلى در کتاب اقدس تصریح میکند: «من یدعى امراً قبل اتمام الف سنه کامله انه کذاب مفتر»(اقدس، میرزا حسینعلى، ص. 35) یعنى هر کس ادعاى امرى را، پیش از اتمام هزار سال کامل، مدعى شود، دروغگو و افترا زننده است. و از سوى دیگر در کتاب اقتدارات چنین مى نویسد: «سوگند به نفس که همه ظهورات به این ظهور بزرگتر، پایان گرفت، و هر کس که پس از چنین ظهورى، مدعى ظهور جدیدى شود، او دروغگو و افتراء زننده است»(اقتدارات، میرزا حسینعلى، ص. 237) و در جایى دیگر با کمال تعجب آمده «امتداد دین بهائیت بسیار، لااقل پانصد هزار سال است.»(مکاتیب، ج 2، ص. 76) و بدین گونه براى بهائیت جاودانگى قائل میشوند(جهت آگاهى کامل از این تناقضات و نقد و بررسى عقاید بهائیت ر. ک: بهائیان، پیشین)