شاید شما هم از آن دسته آدم‌هایی باشید که وقتی می خواهند کاری انجام دهند با خود می گویند: «خب که چی؟» آن دسته از عزیزان که جزء این دسته هستند که چون خودشان می گویند: «خب که چی؟» منظورمان را می دانند؛ ولی برای افرادی که شاید همیشه بدون بهانه جویی و امّا و اگر کارها را انجام می دهند باید عرض کنیم که این «خب که چی؟» به معنای این است که اگر قرار است ما فلان کار را انجام بدهیم، آن کار چه فایده ای برای مان دارد؟ البتّه این دوستان «خب که چی گو» وقتی پای خوردن نان  خامه ای یا کباب کوبیده و اکبرجوجه وسط باشد، این سؤال را نمی پرسند، سؤال که چه عرض کنم، اصلاً حرف نمی زنند که یک وقت معده‌ی شان هوا نکشد؛ ولی کافی است تا کار به موضوعاتی برسد که انجام دادن‌شان کمی زحمت دارد، آن وقت فیلسوف‌ می‌شوند و خب که چی  گویان، به دنبال فلسفه‌ی آن کار می گردند.

یکی از کارهایی که برخلاف شما ورزش دوستان، هنوز هم هستند کسانی که برای انجام دادنش به دنبال دلیل و منطق هستند، همین ورزش است.

یکی از فواید مهم ورزش مداوم، افزایش حافظه و قدرت یادگیری است. ورزش کردن تولید سلّول‌های هیپوکامپوس را، که مسئول حافظه و یادگیری هستند، افزایش می‌دهد. برای این‌که بدانید آیا حافظه‌ی شما مشکل دارد یا خیر، سعی کنید بدون نگاه کردن، به خاطر بیاورید اسم آن سلّول مسئول حافظه که الآن گفتیم چه بود؟ یادتان نمی آید؟ قبول نیست دیگر نگاه کردید! حالا که تقلّب کردید، خوب حفظ کنید دوباره آخر متن می پرسیم! برای تقویت حافظه مهم این است که ورزش ادامه دار باشد؛ البتّه با توجه به وضعیّت حافظه‌ی ماهی ها احتمالاً ورزش شنا چندان روی تقویت حافظه مؤثّر نیست، سعی کنید روی ورزش های دیگر حساب باز کنید.

خاصیت دیگر ورزش، آرامش بخش بودن آن است. یک جلسه ورزش در حدّ متوسّط، به اندازه‌ی یک قرص خواب‌آور اثر دارد! آن طرف قضیه هم مهم است. دیده اید کسانی که می خواهند خودکشی کنند یک مشت قرص خواب آور با هم قورت می دهند، اگر تعداد جلسات ورزش هم خیلی زیاد شود، ممکن است خود کُشیده شوید. برای افرادی که بی‌خوابی دارند ورزش می‌تواند بسیار مفید باشد. ورزش کردن پنج تا شش ساعت قبل از خواب، دمای بدن را افزایش می‌دهد. هنگامی که دمای بدن چند ساعت بعد به حالت نرمال بازمی‌گردد بدن احساس می‌کند که زمان خواب فرارسیده است و می خوابد.

فکر کنم ما اوّلین کسانی باشیم که از خواب آور بودن ورزش گفتیم؛ ولی حتماً می دانید که ورزش بسیار نشاط آور است، مخصوصاً ورزش های هوازی! فعّالیّت هایی مثل دوچرخه سواری، پیاده روی، دویدن، بازی های گروهی (بسکتبال، فوتبال، والیبال)، اسکیت و شنا. شاید سؤال شود مگر ورزش بی هوازی هم داریم؟ باید عرض کنیم که بله! به ورزشی که بی هوا و یهویی انجام شود بی هوازی می گویند. این‌که دیرتان شده باشد و برای سوار شدن به اتوبوس بدون این‌که از قبل برنامه ریزی کرده باشید بدوید، ورزش بی هوازی حساب می شود؛ ولی اگر از قصد و برای دو دقیقه بیش‌تر خوابیدن دیر بیدار شوید و خودتان را به خواب ماندن بزنید، این کارتان نه تنها بی هوازی که اصلاً ورزش حساب نمی شود و اِند تنبلی است.

حرف آدم های تنبل شد. بد نیست بدانید بسیاری از محقّقان معتقدند افراد تنبل برای این‌که به سختی نیفتند، همیشه دنبال راه حل های خلّاقانه و راحت تر هستند؛ ولی یکی از اصلی ترین راه های افزایش خلّاقیت همین ورزش است. پس اگر شما تنبل هم باشید و برای راحتی خود به خلّاقیت نیاز داشته باشید، برای خلّاق شدن باید ورزش کنید. کوهنوردی، پرش و ژیمناستیک جزو ورزش های خلّاقیت آور هستند.

خیلی خوب است آدم برای سلامتی اش ورزش کند؛ ولی اگر شما مثلاً قهرمان دو یا فوتبال مدرسه شوید چه؟ معلوم است دیگر، ما و مردم باید حواس‌مان باشد که با یک قهرمان طرف هستیم. این اعتماد به نفس و عزّت درونی که با ورزش ایجاد می شود جایزه‌ی تلاش شما برای سلامتی است. خب حالا دیگر زیاد خود را نگیرید و مغرور نشوید. اگر راست می گویید و خیلی ادّعای‌تان می شود بگویید ببینیم نام آن سلّول تقویت حافظه که اوّل گفتیم چه بود؟ چی؟ یادتان نیست؟ پس در کنار ورزش و تقویت ذهن و عضلات، روی ویژگی های اخلاقی و تواضع خود هم کار کنید.

منبع: مجله باران