ابراهیم در سرزمین «بابل» که از سرزمینهای شگفت انگیز جهان بود و حکومتی نیرومند و در عین حال ظالم و جبار بر آن سلطه داشت، تولد یافت، ابراهیم در زمانی چشم به جهان گشود که نمرود بن کنعان آن پادشان جبار و ستمگر بر بابل حکومت می‌کرد و خود را خدای بزرگ بابل معرفی می‌نمود.البته مردم بابل تنها این یک بت را نداشتند، بلکه در عین حال بتهائی با اشکال گوناگون و از مواد مختلف ساخته و پرداخته بودند و به نیایش در مقابل آنها مشغول بودند.حکومت وقت از آنجا که بت‌پرستی را وسیله مؤثری برای «تحمیق» و «تخدیر» افکار ساده لوح می‌دید، سخت از آن حمایت می‌کرد، و هرگونه اهانت و توهین به بتها را یک گناه بزرگ و جرم نابخشودنی می‌دانست.قصه های قرآن، حضرت آیت الله مکارم شیرازی
به نقل از سایت تبیان