تجدید بیعت با آن حضرت بعد از هر نماز یا هر روز و یا هر جمعه از وظایف اهل ایمان است و حاصل از معنی مبایعت آن است که بیعت کننده پیمان استوار می بندد به اینکه شخصی را که با وی بیعت کرده، با جان و مال یاری کند.

خبرگزاری شبستان: “مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم” یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت اللّه سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة اللّه که حقش بر گردن ما افزون تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد، به رشته تحریر درآمده است.

اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى نویسد:

“چون ما نمى توانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، به جا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى باشد.”

تجدید بیعت با آن حضرت

تجدید بیعت با آن حضرت بعد از هر نماز از فرایض پنج گانه یا در هر روز و یا در هر جمعه از وظایف اهل ایمان است و حاصل از معنی مبایعت آن است که بیعت کننده ملتزم شده و عهد محکم و پیمان استوار بسته به اینکه شخصی را که با وی بیعت نموده با جان و مال خود یاری کند.

و این بیعت به دو امر تحقق می یابد:

یکی: تصمیم قلبی محکم و ثابت بر اطاعت امر امام و یاری کردن او با نثار جان و مال چنانکه در آیه شریفه فرموده: خداوند از مومنین جان ها و اموالشان را خریداری فرمود… که بر فروشنده واجب است آنچه را فروخته هر گاه خریدار از او مطالبه کند به او تسلیم نماید و بی هیچ تاملی و تعللی آن را تحویل دهد و آنچه دل بر آن بسته آشکار سازد.

دوم: آنچه در باطن قصد نموده و دل بر ان نهاده همزمان با بیعت به وسیله زبان اظهار نماید و بدین ترتیب بیعت انجام می شود همچنان عقد بیع (فروش) در سایر امور تحقق نمی یابد مگر به دو چیز: یکی قصد انشا و تصمیم به ایجاد آن معامله مطابق آنچه فروشنده و خریدار در نظر دارند. دوم به زبان آوردن آنچه آن دو به دل بر آن بسته اند و به این دو اصل فروش تحقق می یابد.

گاهی بیعت در مورد دست به دست هم زدن نیز به کار می رود چنانکه در بعضی از اوقات بین عرب ها مرسوم و متداول بوده که پس از تمام شدن بیع یا بیعت دست به هم می دادند.

در حکم بیعت

در اینجا باید گفت بیعت به معنی اول بر همه افراد از مرد و زن برده و آزاد واجب است بلکه ایمان جز به آن تحقق نمی یابد چون اصل ایمان همان التزام با دل و زبان به اطاعت فرمان پیامبر و امام و تسلیم بودن به ایشان و یاری نمودن آنان با جان و مال می باشد.

و از دلایل وجوب بیعت با تمام ائمه روایتی است که در احتجاج در خطبه روز غدیر روایت آمده است که رسول خدا مردم را به بیعت کردن با امیر مومنان و حسن و حسین و امامان از فرزندان حسین امر فرمود و عهد و پیمان به اطاعت ایشان را به مردم تلقین کرد با اینکه امامان معاصر اهل آن زمان نبودند و این نبود جز به خاطر وجوب التزام مردم با دل و زبان و تعهد و پیمان محکمشان به پیروی و یاری و نثارکردن جان و مال در راه آنان و فرمانبرداری از دستورات ایشان.