قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
پاداش و مجازات آخرت، تجسم یافتن عمل انسان است. نعیم و عذاب آنجا، همین اعمال نیک و بد است که وقتى پرده کنار رود، تجسم و تمثل پیدا مى کند. تلاوت قرآن صورتى زیبا پیدا مى یابد و در کنار انسان قرار مى گیرد. غیبت و رنجانیدن مردم به صورت خورش سگان، جهنم در مى آید
قرآن کریم درباره غیبت مى فرماید:
(و لا یغتب بعضکم بعضاً، أ یحب أحدکم أن یأکل لحم اخیه میتاً فکرهتموه)
«مسلمانان از یکدیگر غیبت نکنند، آیا کسى دوست مى دارد که گوشت برادر خویش را در وقتى که مرده است،بخورد؟ نه، از این کار تنفر دارید».
آیات ذیل تصریح بر تجسم اعمال دارد:
(یومئذ یصدر الناس اشتاتاً لیروا اعمالهم فمن یعمل مثقال ذرة خیراً یره ومن یعمل مثقال ذرة شراً یره)
؛زلزال (99)، آیه 6-8.
«در آن روز مردم به صورت گروه هاى مختلف از قبرها خارج مى شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود پس هر کس به اندازه سنگینى ذره اى کار خیر انجام داده آن را مى بیند و هر کس به اندازه ذره اى کار بد کرده آن را مى بیند».
غیر از این، آیات متعدد دیگرى نیز بر تجسم اعمال اشاره دارند.
بقره (2)، آیه 272؛ کهف (18)، آیه 49؛ آل عمران (3)، آیه 30 و 180؛ زمر (39)، آیه 47 و 70؛ تکویر (81)، آیات 12 – 14.
مولوى در این زمینه مى گوید:
اى دریده پوستین یوسفان
گرگ برخیزى از این خواب گران
گشته گرگان یک به یک خوهاى تو
مى درانند از غضب اعضاى تو
زآنچه مى بافى همه روزه بپوش
زآنچه مى کارى همه ساله بنوش
گر زخارى خسته اى، خود کشته اى
ور حریر و قز درى، خود رشته اى
چون زدستت زخم بر مظلوم رست
آن درختى گشت و زآن زَقّوم رَست
این سخن هاى چو مار و کژ دمت
مار و کژدم مى شود گیرد دمت
حشر پرحرص خس مردار خوار
صورت خوکى بود روز شمار
زانیان را گنده اندام نهان
خمرخواران را بود گنده دهان
کند مخفى کان به دل ها مى رسید
گشت اندر حشر محسوس و پدید
بیشه اى آمد وجود آدمى
بر حذر شو زین وجود از آدمى
ظاهر و باطن اگر باشد یکى
نیست کس را در نجات او شکى
در وجود ما هزاران گرگ و خوک
صالح و ناصالح و خوب و خشوک
حکم، آن خور است کان غالب تر است
چونکه زر بیش از مس آمد آن زر است
محدوده ستاریت خدای منان :
انسان از نقایص و عیوب خود ناراحت و غمگین می شود و کمال طلب است و نقص و عیب در مقابل کمال است. دوست دارد دیگران نیز او را به وصف کمال بشـناسند . در عالم طبیعت بسیاری از نقایص و عیوب روحی و اخلاقی انسانها در پشت پرده عالم ماده پنهان است و خداوند متعال آن را از بسیاری از مردم پنهان کرده است؛ حتی از برخی از روایات استفاده می شود که بسیاری از قبایح انسان مؤمن از برخی از فرشتگان نیز مستور است. امام صادق علیه السلام فرمودند : « هیچ مؤمنی نیست مگر اینکه صورتی مثالی در عرش دارد وقتی شخص مشغول رکوع وسجود و مانند آن می شود صورت مثالی او نیز در عرش مشغول همان اعمال می شود و در این هنگام ملائک او را در عرش می بینند و بر او صلوات می فرستند و استغفار می کنند و زمانی که بنده مؤمن مشغول گناه می شود، خدا بر صورت مثالی او پوششی می افکند تا ملائک مطلع نشوند و این است تأویل
« یا من اظهر الجمیل و ستر القبیح»
(بحارالانوار، ج54 ص354)
همین طور از روایات استفاده می شود که خداوند متعال گناهان توبه کنندگان را ، هم در دنیا و هم در آخرت ، می پوشاند. امام صادق علیه السلام فرمودند: « زمانی که بنده توبه نصوح کند خدا او را دوست می دارد ؛ پس عیوب او را در دنیا و آخرت می پوشاند. راوی از امام می پرسد: خدا چگونه می پوشاند؟ امام می فرمایند: خدا گناهان او را از یاد دو ملکی که گناهان او را می نویسند، می برد و به اعضاء او وحی می کند که گناهان او را کتمان کنید و وحی می کند به اماکن زمین که کتمان کنید آنچه را که از گناه در شما انجام می داد، پس او خدا را ملاقات می کند در حالی که هیچ چیزی نیست که بر گناه او گواهی دهد.»
(کافی، ج2، ص430 و 431)
از این گونه روایات استفاده می شود که خداوند متعال نسبت به مؤمنان، هم در دنیا و هم در آخرت ستّارالعیوب است ؛ امّا نسبت به غیر مؤمنین خداوند متعال چنین تعهدی نداده است. خداوند متعال بسیاری از قبایح غیر مؤمنین را در دنیا مخفی می کند ولی آنگاه که بنده خدا از ستّاریت خدا مغرور شود و حرمت شکنی را از حدّ بگذارند و به خصوص شروع به ریختن آبروی بندگان کند،حتی شخص مومن باشد در این حالت بعید نیست که خدا نیز پرده از کار او بردارد و او را رسوا نماید ؛ و البته در آخرت به طور حتم پرده از کارش گشوده خواهد شد؛ و در واقع این خود شخص است که با کناره گیری کامل از عبادت خدا پرده ستّاریّت خدا را کنار می زند ؛ و خود را رسوا می سازد.
بنا بر این گناه به طور طبیعی ریخته شدن آبرو و اعتبار انسان را به دنبال دارد اما خداوند با لطف و عنایت و صفت ستاریت خود مانع ریختن آبروی گنهکار می شود و عیب و گناه او را می پوشاند . البته این در صورتی است که جرأت به گناه زیاد نشود ، گناه از حد نگذرد و پرده عصیان کاملا پاره نشده باشد ، بنده حجابِ عفاف و زشتی و گناه را کاملا ندریده باشد و جایی برای شمول لطف و صفت ستاریت خداوند باقی گذاشته باشد .
سیرتى کاندر وجودت غالب است
هم بر آن تصویر حشرت واجب است
قرآن کریم درباره غیبت مى فرماید:
(و لا یغتب بعضکم بعضاً، أ یحب أحدکم أن یأکل لحم اخیه میتاً فکرهتموه)
«مسلمانان از یکدیگر غیبت نکنند، آیا کسى دوست مى دارد که گوشت برادر خویش را در وقتى که مرده است،بخورد؟ نه، از این کار تنفر دارید».
آیات ذیل تصریح بر تجسم اعمال دارد:
(یومئذ یصدر الناس اشتاتاً لیروا اعمالهم فمن یعمل مثقال ذرة خیراً یره ومن یعمل مثقال ذرة شراً یره)
؛زلزال (99)، آیه 6-8.
«در آن روز مردم به صورت گروه هاى مختلف از قبرها خارج مى شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود پس هر کس به اندازه سنگینى ذره اى کار خیر انجام داده آن را مى بیند و هر کس به اندازه ذره اى کار بد کرده آن را مى بیند».
غیر از این، آیات متعدد دیگرى نیز بر تجسم اعمال اشاره دارند.
بقره (2)، آیه 272؛ کهف (18)، آیه 49؛ آل عمران (3)، آیه 30 و 180؛ زمر (39)، آیه 47 و 70؛ تکویر (81)، آیات 12 – 14.
مولوى در این زمینه مى گوید:
اى دریده پوستین یوسفان
گرگ برخیزى از این خواب گران
گشته گرگان یک به یک خوهاى تو
مى درانند از غضب اعضاى تو
زآنچه مى بافى همه روزه بپوش
زآنچه مى کارى همه ساله بنوش
گر زخارى خسته اى، خود کشته اى
ور حریر و قز درى، خود رشته اى
چون زدستت زخم بر مظلوم رست
آن درختى گشت و زآن زَقّوم رَست
این سخن هاى چو مار و کژ دمت
مار و کژدم مى شود گیرد دمت
حشر پرحرص خس مردار خوار
صورت خوکى بود روز شمار
زانیان را گنده اندام نهان
خمرخواران را بود گنده دهان
کند مخفى کان به دل ها مى رسید
گشت اندر حشر محسوس و پدید
بیشه اى آمد وجود آدمى
بر حذر شو زین وجود از آدمى
ظاهر و باطن اگر باشد یکى
نیست کس را در نجات او شکى
در وجود ما هزاران گرگ و خوک
صالح و ناصالح و خوب و خشوک
حکم، آن خور است کان غالب تر است
چونکه زر بیش از مس آمد آن زر است
محدوده ستاریت خدای منان :
انسان از نقایص و عیوب خود ناراحت و غمگین می شود و کمال طلب است و نقص و عیب در مقابل کمال است. دوست دارد دیگران نیز او را به وصف کمال بشـناسند . در عالم طبیعت بسیاری از نقایص و عیوب روحی و اخلاقی انسانها در پشت پرده عالم ماده پنهان است و خداوند متعال آن را از بسیاری از مردم پنهان کرده است؛ حتی از برخی از روایات استفاده می شود که بسیاری از قبایح انسان مؤمن از برخی از فرشتگان نیز مستور است. امام صادق علیه السلام فرمودند : « هیچ مؤمنی نیست مگر اینکه صورتی مثالی در عرش دارد وقتی شخص مشغول رکوع وسجود و مانند آن می شود صورت مثالی او نیز در عرش مشغول همان اعمال می شود و در این هنگام ملائک او را در عرش می بینند و بر او صلوات می فرستند و استغفار می کنند و زمانی که بنده مؤمن مشغول گناه می شود، خدا بر صورت مثالی او پوششی می افکند تا ملائک مطلع نشوند و این است تأویل
« یا من اظهر الجمیل و ستر القبیح»
(بحارالانوار، ج54 ص354)
همین طور از روایات استفاده می شود که خداوند متعال گناهان توبه کنندگان را ، هم در دنیا و هم در آخرت ، می پوشاند. امام صادق علیه السلام فرمودند: « زمانی که بنده توبه نصوح کند خدا او را دوست می دارد ؛ پس عیوب او را در دنیا و آخرت می پوشاند. راوی از امام می پرسد: خدا چگونه می پوشاند؟ امام می فرمایند: خدا گناهان او را از یاد دو ملکی که گناهان او را می نویسند، می برد و به اعضاء او وحی می کند که گناهان او را کتمان کنید و وحی می کند به اماکن زمین که کتمان کنید آنچه را که از گناه در شما انجام می داد، پس او خدا را ملاقات می کند در حالی که هیچ چیزی نیست که بر گناه او گواهی دهد.»
(کافی، ج2، ص430 و 431)
از این گونه روایات استفاده می شود که خداوند متعال نسبت به مؤمنان، هم در دنیا و هم در آخرت ستّارالعیوب است ؛ امّا نسبت به غیر مؤمنین خداوند متعال چنین تعهدی نداده است. خداوند متعال بسیاری از قبایح غیر مؤمنین را در دنیا مخفی می کند ولی آنگاه که بنده خدا از ستّاریت خدا مغرور شود و حرمت شکنی را از حدّ بگذارند و به خصوص شروع به ریختن آبروی بندگان کند،حتی شخص مومن باشد در این حالت بعید نیست که خدا نیز پرده از کار او بردارد و او را رسوا نماید ؛ و البته در آخرت به طور حتم پرده از کارش گشوده خواهد شد؛ و در واقع این خود شخص است که با کناره گیری کامل از عبادت خدا پرده ستّاریّت خدا را کنار می زند ؛ و خود را رسوا می سازد.
بنا بر این گناه به طور طبیعی ریخته شدن آبرو و اعتبار انسان را به دنبال دارد اما خداوند با لطف و عنایت و صفت ستاریت خود مانع ریختن آبروی گنهکار می شود و عیب و گناه او را می پوشاند . البته این در صورتی است که جرأت به گناه زیاد نشود ، گناه از حد نگذرد و پرده عصیان کاملا پاره نشده باشد ، بنده حجابِ عفاف و زشتی و گناه را کاملا ندریده باشد و جایی برای شمول لطف و صفت ستاریت خداوند باقی گذاشته باشد .
سیرتى کاندر وجودت غالب است
هم بر آن تصویر حشرت واجب است