لطفا در پاسخ به نکات زیر توجه کنید: نکته اول. مطالبی که در مورد فضائل، فوائد، ثوابها و نتایج قرائت برخی سوره ها ذکر کردید مربوط به آشنایان به دین و متدینها و مؤمنان است که از باب هدایت پاداشی که در نتیجه عمل به دین است به آنها اعطاء می گردد، نه  آنها که اصلا این مطالب و مسائل را قبول ندارند. و باید با آنها از شناخت خدا و دین صحبت کرد تا کم کم ان شاء الله به این مرحله برسند. نکته دوم.
به یقین حصول نتایج مربوط به عمل کردن یا نکردن به دستورات شارع آثار خاص خود را دارد که از قانون عمومی علت و معلول بیرون نیست.
کسی که اندک تأملی در جهان هستی داشته باشد و کمی با متون دینی مانند قرآن و روایات آشنا باشد نمی تواند وجود علل و عوامل غیر محسوس و ماورائی و نقش آنها را در عالم ماده و ماوراء منکر شود.
وجود و نقش و تأثیر علل و عوامل ماورائی در کنار مادی مانند علل و عوامل روحی و جسمی در انسان است، که نمی توان آنها را نادیده گرفت.
لذا نتایج مترتب بر خواندن مؤمنانه آیات و سور قرآن هم از قانون علت و معلول حاکم بر هستی است که علة اللعل یعنی خداوند بر قرار فرموده نیست.
نکته سوم.
نتایج عمل مؤمنانه به توصیه های دینی، چه افراد بپذرند و چه نپذیرند چون به حکمت، مصلحت و عدالت الهی است،  گاه زود به دست می آیند و گاه با مصالحی به تأخیر می افتند، اما هیچ گاه بی نتیجه نمی مانند. و فارغ از هر نتیجه ای در همه ی این مراحل امتحان و ابتلاء بندگان مراد است تا میزان بندگی و بنده واقعی از غیر واقعی مشخص شود. و بنده واقعی کسی است که به وظیفه ی بندگی خود به خوبی عمل کرده و هیچگاه نا امید از وعده ها و فضل و لطف خدا نمی گردد.
نکته چهارم.
انکار وعده ها یا حصول نتایج مترتب بر آنها، یا ناشی از نا آگاهی و نادانی و ضعف ایمان است و یا کفر و نادیده گرفتن قدرت بی انتهای الهی بر انجام وعده ها که هر دو ناشی از ضعف ما است نه خداوند که خالق جهان و انسان و قادر بر انجام خواستها و بر آوردن نیازها و درخواستهای همه به خصوص انسانها و به ویژه مؤمنان است.
نکته پنجم.
آثاری که برای سوره ها یا آیات قرآن و دعاها در روایات صحیح آمده است. بر اساس واقعیت و ارتباطی است که بین آن سوره یا دعا و اثری که بر آن مترتب شده می باشد البته تأثیر آن به نحو اقتضایی است. به این معنا که با رعایت شرائط، رفع موانع و ملاحظه مصلحت و در زمان مناسب ان شاءالله قسمت خواهد شد و به قولی: «دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد». ولى به هر حال انسان نباید از خواندن قرآن، دعا و توسل مایوس شود؛ زیرا یکى از شرایط استجابت دعا اصرار و پافشارى در درخواست است.
امام صادق (ع) فرمودند: هیچ درى نیست که پى در پى کوبیده شود مگر اینکه بر روی انسان گشوده خواهد شد و چه بسا اجابت نشدن خواسته ها موجب بیدارى و تنبه انسان مى گردد و انسان با خود مى گوید: اگر تقصیرى هست از جانب من است و سعى مى کند خود را اصلاح کند و هیچ گاه انسان نباید از درگاه خدا و اولیاى الهى مأیوس گردد.
گاهی انسان از پدر و مادرخود چیزی می خواهید و آنها به دلیل اینکه مقدور نیست و یا مصلحت نیست، برایش فراهم نمی کنند؛ ولی در عین حال پاسخ مهربانانه او را دارند و می داند که به او توجه دارند و این خودش خیلی مغتنم است. وقتی ما از خدای متعال هم چیزی می خواهیم باید بدانیم که سوال ما را می شنود و پاسخ مهربانانه او کمتر از والین ما نیست و اگر احیانا دعا و درخواستی را اجابت نمی کند، حکمت و مصلحتی در کار است و هنوز علت آن تامه نشده است، یعنی تمام شرائط که باید برای رسیدن به آن مقصد فراهم شود، فراهم نشده است. البته این در صورتی است که رابطه ما با والدین و همچنین خداوند رابطه خوب، محترمانه و محبت آمیزی باشد.