عصراسلام: آنها توقع به جایی دارند که مانند کشورهای مردمسالار دیگر با حضور در انتخابات، تغییر ملموسی را در سیاستها و راهبردهای نظام به سمت وسویی که میخواهند مشاهده کنند. فی المثل دولت آقای روحانی با شعار چرخیدن هم زمان اقتصاد وسانتری فیوژها بر سرکار آمد اما بعد معلوم شد چندان اختیاری در اموری که به این چرخیدن همزمان میانجامد، ندارند ودر عمل به وعدهها ماندند!
حال چه باید کرد
با همه این تفاصیل اثر شرکت کردن و ترک مشارکت را بایست مقایسه نمود وسپس نسبت به یکی از این دو، تصمیم گرفت.
آثار ترک مشارکت
۱) کاهش مشروعیت داخلی و خارجی نظام
۲) افراطی شدن سیاستهای داخلی و خارجی
۳) احتمالا افزایش تنشها و ناآرامیها در داخل
۴) آسیب پذیری نظام در قبال فشارهای بین المللی بواسطه کاهش مشروعیت مردمی
۵) القا وتفهیم این امر به حاکمیت که مشارکت، هزینه دارد و حاکمیت اگر مشارکت میخواهد باید همراهی بیشتری با خواست ومطالبات مردم بنماید.
آثار مشارکت
۱) ایجاد تغییر ولو کم، در مسیر دلخواه، به هرحال وقتی مردم با رای های مکرر خود خواهان تغییر مسیر در بعضی سیاستها میشوند این تغییرات، اگرچه با موانعی روبرو شوند اما چون آبی که بر سنگ کوفته شود ردی از خود بجا میگذارد تا بالاخره آن سنگ را سوراخ نماید.
۲) فضا بدست اقلیت نمیافتد.
۳) سیاستها وعملکرد حاکمیت به صورت قوی در مسیر دلخواه اقلیت حرکت نمیکند به عبارت دیگر مردم با رای خود اگر چه نمیتوانند به میزان دلخواه به خواست خود برسند اما مانع جدی در مقابل مسیر افراطیون ایجاد مینمایند.
۴) افزایش مشروعیت مردمی نظام که مانع زیاده خواهی وطمع ورزی قدرتهای جهانی میگردد.
۵) این نکته نیز حایزاهمیت است که یکدست شدن حاکمیت علاوه بر کاهش شفافیت، ممکن است منجر به تغییر ذائقه حاکمان در نحوه تعامل با مردم و بالا رفتن میزان تحمیلها بر مردم گشته و احتمال وقوع خطاهای غیر قابل جبران در تعامل با داخل و خارج را بالا میبرد. به هرحال وقتی قدرت یکدست نباشد خطاها بیشتر برملا شده و در تصمیم گیریها دقت بیشتری بعمل خواهد آمد.
مسئله مهم دیگر اینست که میزان نفوذواقتدار وخواست مردم در ساخت قدرت وحاکمیت تابع اموری از قبیل اعتماد بنفس مردم و تاریخ وگذشته وداستان حاکمیت در هر مرز و بوم است اگر مردم سالاری در غرب نهادینه شده دورههای دشوار وتلخ وطولانی را برای رسیدن مردم به این منزلت وجایگاه پشت سر نهادهاند.
ما جماعت ایرانی بایست صبر ومقاومت را برای رسیدن به مراتب برتری از مردمسالاری وجهه همت خویش قرار دهیم.
شهاب الدین حائری شیرازی