باید توجه داشت که عرصه تدریس، تیغ تیز و دولبه ای است که هم زمینه «خدمت» و تحصیل توشه ای برای آخرت باشد و هم گاهی پرتگاهی هولناک؛ و متأسفانه زمینه ساز «خیانت» گردد؛ چرا که سر و کار یک استاد با روح و روان و اندیشه و تفکر انسان هاست. بنابراین، اساتید به عنوان تأثیرگذارترین گروه بر دانشجویان باید افرادی متعهد و متخصص و شایسته و دین دار متخلّق به اخلاق اسلامی باشند و یا حداقل اگر تعهد اسلامی ندارند، فقط منتقل کننده علم و دانش خود به دانشجویان بوده و تأثیر منفی نداشته باشند. در حالی‌که گاهی با خودنمایی و خودستایی و تجمل‌گرایی در نوع پوشش و وسیله نقلیه و سخت گیری ها و آسان گیری های افراطی و انتقادناپذیری و عصبانیت و رفتارهای ناشایست نامتناسب با شأن استادی و بگو بخند و قدم زدن و گفت‌وگو از فاصله بسیار نزدیک و چهره به چهره با دانشجوی جنس مخالف و همچنین جناح گرایی سیاسی و سوء استفاده از امکانات بیت المال و دانشگاه و سیاه نمایی وضعیت جامعه و ایجاد ناامیدی در شأن استاد نبوده و باعث ایجاد آشفتگی ذهنی و یأس و ناامیدی در دانشجویان می گردند.
هم‌چنین در سطح دانشجویان به طور خلاصه می توان گفت: توجه ننمودن به علم آموزی و دانش پژوهی به عنوان وظیفه اصلی، سیاست‌زدگی و یا انفعال و بی تفاوتی و افسردگی و یأس و ناامیدی و یا پرخاش گری و تندخویی و توجه نداشتن به احترام و شأن استاد و یا چاپلوسی، احساس رهایی (در میان برخی دانشجویان، خصوصاً اگر دور از خانواده و در شهر دیگری باشند)، بی تجربگی و آسیب‌پذیری در مقابل لغزش ها و انحرافات فکری و گرایش به اندیشه های انحرافی و عرفان های کاذب و نیز بی توجهی به موازین شرعی، خصوصاً در رابطه با جنس مخالف مشکلاتی را برای دانشجویان و محیط دانشگاه فراهم می کنند.

راهبردها و راهکارهای امر به معروف و نهی از منکر در دانشگاه ها

این امر مهم را می توان در دو سطح انجام داد:

الف. فردی

بدیهی است اگر تمامی دانشجویان در این زمینه به صورت جدی وارد عمل شوند و این فریضه الهی را منطبق با شرایط و مراتبی که در شرع مقدس معیّن گردیده، عملی سازند دستگاه های فرهنگی و مراکز موجود در دانشگاه ها نیز بهتر می توانند در برپایی معروف ها و رفع منکرات اقدام نمایند و ضمن تشویق و ترغیب دانشجویان به انجام شؤونات اسلامی، راهکارها و اقدامات بنیادی فرهنگی را در جهت گسترش ارزش های اسلامی در بین دانشجویان فراهم سازند.

ب. گروهی

برای تحقق بهتر اهداف امر و نهی دینی بهتر است با شناسایی دانشجویان همفکر، متعهد و دلسوز و جذب آنها به صورت گروهی نسبت به این فریضه اقدام نمود. مثلاً در محیط دانشگاه فضای برپایی نماز، کارهای فرهنگی، حضور دانشجویان درس خوان و با متانت پررنگ باشد به طوری که جوّ دانشگاه آکنده از رفتارهای مثبت علمی و معنوی شود. در این راستا راهکارهای ذیل پیشنهادها می گردد:
کلاس های آشنایی بیشتر با مبحث امر به معروف و نهی از منکر و راه کارهای اجرایی آن برگزار شود.
در شورای فرهنگی دانشگاه و سایر مراکز فرهنگی دانشگاه در تصویب مقررات خوب و نیز تضمین اجرایی آن نقش خوبی را ایفا نمود.
گاهی برخورد با بعضی از منکرات به لحاظ حساسیت یا ویژگی خاص، نیاز به جریان‌سازی دارد، تشکل منجسم نیروهای خودی در این راستا، کارآیی خوبی می تواند داشته باشد.
توسعه و ترویج کار های نشریاتی و درج مقالات علمی جهت فرهنگ‌سازی متناسب با شأن علمی دانشجویان و به دور از رفتارهای تهاجمی تند و بی منطق و پر از شعار.
تشکیل یک هسته امر به معروف و نهی از منکر دانشجویی. البته با نهایت دقت که به نام شما با حرکت های بی منطق، و تند، نابجا و غیرمنطقی، سوء استفاده نشود بهتر است این اقدام در قالب کار تشکیلاتی مذکور صورت پذیرد.
برنامه ریزی در جهت اعتمادسازی و بهبود روابط و مناسبات با دانشجویان از طریق خیرخواهی و همدلی و ابراز محبت (البته با رعایت حریم و حدود شرعی) به ویژه در اردوها، در کلاس ها و در اوقات فراغت. قطعاً محبت یکی از بهترین شیوه های مهم تأثیرگذاری است.
معرفی کتاب ها و سایت های مذهبی و پاسخ گویی به سؤالات دینی و اعتقادی.
تشکیل گروه های مطالعاتی و برگزاری جلسات مشورتی و حلقه های بحث و تبادل نظر با سایر دانشجویان و مسئولین، نهادها و مجموعه های متخصص، متعهد و دلسوز دانشگاه.
استفاده از شیوه های هنری، نظیر شعر، نقاشی، نمایش و…
استفاده از تابلوهای موجود در دانشگاه و خوابگاه ها که در محل دید و اجتماع دانشجویان قرار دارد برای تبیین و معرفی مصادیق معروف و منکر و آثار و پیامدهای آن.