با تشکر از ارتباط شما با این مرکز به مطلب زیر توجه کنید .
1.      وظیفه اول فرد خورنده مال حرام در گام اول توبه کردن و تصمیم به عدم  تکرار چنین گناهی است .
2.     لازم این توبه ادای حق الناس و برگرداندن حق صاحب مال به او و در صورت زنده نبوده به ورثه او و در صورت نبودن انها و یا عدم اگاهی از آنها و مایوس بودن از یافتن انها دادن مظالم با اجازه مرجع تقلید است .
3.    رو اوردن به اطاعت الهی و جبران گناه حرام خواری با کسب درامد حلال و داشتن   رزق حلال   موجب  کم شدن تاثیر لقمه حلال می شود و استمرار آن این اثر را محو می کند .
شخصی از کارمندان دستگاه بنی امیه ودرعین حال از از طرفداران امام صادق (ع) بود . 
این شخص دوستی داشت که با امام صادق رابطه داشت و از او خواهش کرد که ترتیب ملاقاتش را با امام بدهد تا با امام دیداری داشته باشد . وقتی امام اجازه‌ی ملاقات را به این فرد داد ، به خدمت امام رسید . به امام عرض کرد که مدتی را در دستگاه طاغوت گذرانده و وضع مالی خوبی به دست آورده است و از امام خواست که مال او را حلال کند .
امام صادق فرمودند :  توبه و حلال شدن مال شما به این است که آن چه از حرام به دست آورده‌ای ، حتی لباسی را که در تن داری ، بدهی . 
توبه کسی که مال حرامی را به دست آورده این نیست که گریه کند ، یا گنبد مساجد را کاشی کند یا این که شب‌های جمعه دعای کمیل بخواند ویا برای امام حسین (ع) و اهل بیت خرج کند ، توبه تنها اشک نیست ، البته نشانه‌ی پشیمانی می‌باشد ولی ندامت خالی فایده‌ای ندارد .
مالی که از رشوه و ظلم به مردم جمع آوری شود، حرام است . 
امام صادق به این جوان فرمود :  اگر این گونه توبه کند، خود حضرت ، بهشت را برایش ضمانت می کند .
جوان نیز پذیرفت و تمامی اموالی را که صاحبان آن‌ها را می‌شناخت به صاحبانشان برگرداند و با اجازه‌ی امام اموالی که صاحبان آن‌ها را نمی ‌شناخت ، از طرف آنها صدقه داد تا جایی که حتی لباس خود را نیز تحویل داد و از شغلش استعفا داد .
بعد ازمدتی این شخص بیمار شد و در موقع احتضار به دوستش گفت: که امام صادق به وعده‌ی خود عمل کرد و من در جایگاه خود را در بهشت می بینم .
 
کتاب بحار الانوار جلد 11، به نقل از قصص التوابین یا داستان توبه کنندگان، علی میرخلف زاده، بخش چهل داستان، داستان پانزدهم