الف) آری! بت پرستان و مشرکان نیز آیینی دارند که قوانین و آدابی برای پرستش بت ها در آن می باشد. آیه شریفه به این نکته اشاره دارد که شما به دین من (اسلام) نخواهید گروید و من نیز به دین شما (بت پرستی) نخواهم گروید؛ پس آیین شما ارزانی خودتان باد! چرا که به زودی عواقب نکتب بار آن را خواهید دید.

ب)منظور از آیه شریفه «إِنَّ اَلدِّینَ عِنْدَ اَللَّهِ اَلْإِسْلامُ»؛(3:19) (آل عمران، 19) این است که آیین حقیقی در پیشگاه خداوند متعال همان تسلیم شدن در برابر فرمان او است، در انجام دادن شرایعش و اطاعت اوست در آن چه که در هر عصری با زبان پیامبرش از بندگانش خواسته است؛ پس آن دین واحد برای همه انبیا(ع) عبارت است از: تسلیم شدن در برابر بیانی که از مقام ربوبی در مورد عقاید و اعمال و یا در مورد معارف و احکام صادر می شود؛ منتها خداوند متعال با تکامل جامعه بشری، شریعت کامل تری را برای آن ها فرستاده تا به مرحله نهایی تکامل که دین خاتم پیامبران، پیامبر اکرم(ص) است رسیده و خلاصه آن که دین الهی واحد است و آن، چیزی جز اسلام نیست و همه پیامبران متدین به آن بودند و مردم را به آن دعوت می کردند. اما واحد بودن دین خدا، دلیل بر واحد بودن دین -هر چند دین غیرالهی نیست. (ر.ک: المیزان، همان، ج 20، ص 373 و ج 3، ص 120/تفسیر نمونه، همان، ج 27، ص 386 و ج 2، ص 470).

به عبارت دیگر کلمه دین، در مواردی به معنای اعم یعنی «دین محقق» استعمال می شود و آن شامل هر چیزی می شود که در جامعه شناسی به آن دین و جمع آن ادیان گفته می شود. ولی معنای اخص آن «دین حق» است که جمع بردار نیست. کلمه «دین» در آیه 19 آل عمران به معنای دوم به کار رفته است و در سوره کافرون در معنای نخست.