قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
تعریف طبیعت- موضوع علوم طبیعی- نشانه های طبیعت- نشانه های خدا در طبیعت- علوم طبیعی
۱۳۹۴/۱۰/۰۲
–
۸۶۴۵ بازدید
این نشانه های خداچرانمیتواندازطبیعت باشدمثلاپیدایش شب وروز ومتولدشدن بچه ای؟طبیعت چیست؟
در پاسخ نکاتی قابل توجه است :
1-طبیعت در لغت دارای معانی مختلفی است. طبیعت از ماده طبع به معنای نهاد، سرشت، خوی، غریزه، سجیّه، ماده و جهان مادی آمده است. گذشتگان آب، خاک، باد و آتش را طبایع اربعه می نامیدند. طبیعت همه موجودات مادی به علاوه قوانین حاکم بر آنهاست و شامل اجزاء شناور در آسمانی که در بالای سر ما قرار دارد و نیز تمام اجسام پیرامون ما می شود.
ابن سینا در کتاب طبیعیات شفا طبیعیت را این طور تعریف می کند: طبیعت عامل مباشر حرکت، سکون و تعادل اشیا است و مبدئیت آن برای حرکت اشیا در همة حرکات طبعی، قسری، و حتی ارادی جاری است. با توجه به تعریف طبیعت، موضوع علوم طبیعی هم از عبارت است از بررسی ویژگی‌های فیزیکی طبیعت همه جهان. و به این معنا علوم طبیعی از علوم انسانی متمایز می‌باشند. در علوم طبیعی دانشمندان می‌کوشند تا پدیده‌های طبیعی با روش علمی و بر اساس فرآیندهای طبیعی (و نه الهی یا عرفانی و مانند آن ) توضیح داده شوند.
2-فرمودید این نشانه های خدا چرا نمی تواند از طبیعت باشد…؟ کی و کجا گفته که نشانه های خدا نمی تواند از طبیعت باشد؟ بر عکس اصلا یکی از راه های خدا شناسی سیر در آفاق می باشد و در قرآن کریم حدود 750 آیه در زمینه ی خدا شناسی از راه علوم طبیعی آمده است. در این آیات خداوند متعال از پدیده های طبیعی به عنوان آیات الهی یاد می کند و بندگان را به تفکر و نظر در آنها دعوت می کند. این آیات را می توان به چند دسته تقسیم کرد:
1-آیاتی که در آنها از مواد سازنده اشیاء صحبت شده و یا به کشف آنها امر شده است، مثلاً:
«فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ مِمَّ خُلِق» پس آدمى بنگرد که از چه چیز آفریده شده است.(طارق،5)
«وَ اللَّهُ خَلَقَ کُلَّ دَابَّةٍ مِنْ ماء…» و خدا هر جنبنده اى را از آب بیافرید… (نور،45)
«إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلیهِ فَجَعَلْناهُ سَمیعاً بَصیراً» ما آدمى را از نطفه اى آمیخته بیافریده ایم، تا او را امتحان کنیم. و شنوا و بینایش ساخته ایم. (انسان،2)
2- آیاتی که در آنها از نحوه خلقت اشیاء خاصی صحبت شده و یا به کشف پیدایش آنها امر شده است، مثلاً:
«وَ هُوَ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فی سِتَّةِ أَیَّامٍ وَ کانَ عَرْشُهُ عَلَى الْماءِ …» او کسى است که آسمانها و زمین را در شش روز خلق کرد و عرش (قدرت) او بر آب قرار داشت… (هود،7)
«خَلَقَ السَّماواتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها وَ أَلْقى فِی الْأَرْضِ رَواسِیَ أَنْ تَمیدَ بِکُم…» آسمان ها را بدون ستونى که شما ببینید بیافرید، و در زمین لنگرها انداخت، تا که شما را نلرزاند… (لقمان، 10)
«ثُمَّ اسْتَوى إِلَى السَّماءِ وَ هِیَ دُخانٌ…» سپس بر آسمان که در آن هنگام دودى بود بپرداخت…(فصلت،11)
3-آیاتی که در آنها امر به کشف نحوه ی خلقت جهان شده است، مثلاً:
«قُلْ سیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ…» بگو در زمین سیر کنید و نیک نظر کنید که چگونه خدا خلق را آفرید… (عنکبوت،20)
«أَ وَ لَمْ یَرَوْا کَیْفَ یُبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعیدُهُ…» آیا نمى بینند که خدا خلقت خلایق را آغاز کرده و سپس آن را اعاده مى کند… (عنکبوت،19)
4- آیاتی که در آنها امر به مطالعه ی تحولات طبیعی شده است:
«أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَسَلَکَهُ یَنابیعَ فِی الْأَرْضِ ثُمَّ یُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً مُخْتَلِفاً أَلْوانُهُ ثُمَّ یَهیجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَجْعَلُهُ حُطاماً إِنَّ فی ذلِکَ لَذِکْرى لِأُولِی الْأَلْباب» مگر ندیدى که خدا از آسمان آبى را فرستاد و همان را در رگ و ریشه ها و منابع زیرزمینى بدوانید و سپس به وسیله همان آب همواره کشت و زرع بیرون مى آورد، زرعى با رنگهاى گوناگون و سپس آن زرع را مى خشکاند و تو مى بینى که پس از سبزى و خرمى زرد مى شود آن گاه آن را حطامى مى سازد که در این خود تذکرى است براى خردمندان.(زمر، 21)
«اللَّهُ الَّذی یُرْسِلُ الرِّیاحَ فَتُثیرُ سَحاباً فَیَبْسُطُهُ فِی السَّماءِ کَیْفَ یَشاءُ وَ یَجْعَلُهُ کِسَفاً فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ…» خدا آن کسى است که بادها را مى فرستد تا ابرها را برانگیزد، و هر طور بخواهد آن را در آسمان بگستراند، و آن را قطعه هایى روى هم و متراکم کرده، قطره هاى باران را مى بینى که از لابلاى آن ابر بیرون مى شود… (روم، 48)
5- آیاتی که در آنها به موجودات طبیعی قسم خورده شده است. مثلاً:
«وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها
وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها وَ اللَّیْلِ إِذا یَغْشاها وَ السَّماءِ وَ ما بَناها وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها» سوگند به خورشید و گسترش نور آن. سوگند به ماه وقتى که دنبال خورشید مى رود. و به روز سوگند وقتى که همه جا را روشن مى سازد.و به شب سوگند وقتى که روى روز را مى پوشاند.و سوگند به آسمان و کسى که آن را بنا کرده. (شمس،1-6)
«وَ السَّماءِ ذاتِ الْبُرُوج» سوگند به آسمان داراى برجهاى بسیار. (بروج،1)
برای مطالعه بیشتر مراجعه کنید به کتاب های؛ 1-قرآن و علوم طبیعت اثر دکتر مهدی گلشنی 2- پژوهشی در اعجاز علمی قرآن (۲ جلد)، اثر محمد علی رضایی اصفهانی
1-طبیعت در لغت دارای معانی مختلفی است. طبیعت از ماده طبع به معنای نهاد، سرشت، خوی، غریزه، سجیّه، ماده و جهان مادی آمده است. گذشتگان آب، خاک، باد و آتش را طبایع اربعه می نامیدند. طبیعت همه موجودات مادی به علاوه قوانین حاکم بر آنهاست و شامل اجزاء شناور در آسمانی که در بالای سر ما قرار دارد و نیز تمام اجسام پیرامون ما می شود.
ابن سینا در کتاب طبیعیات شفا طبیعیت را این طور تعریف می کند: طبیعت عامل مباشر حرکت، سکون و تعادل اشیا است و مبدئیت آن برای حرکت اشیا در همة حرکات طبعی، قسری، و حتی ارادی جاری است. با توجه به تعریف طبیعت، موضوع علوم طبیعی هم از عبارت است از بررسی ویژگی‌های فیزیکی طبیعت همه جهان. و به این معنا علوم طبیعی از علوم انسانی متمایز می‌باشند. در علوم طبیعی دانشمندان می‌کوشند تا پدیده‌های طبیعی با روش علمی و بر اساس فرآیندهای طبیعی (و نه الهی یا عرفانی و مانند آن ) توضیح داده شوند.
2-فرمودید این نشانه های خدا چرا نمی تواند از طبیعت باشد…؟ کی و کجا گفته که نشانه های خدا نمی تواند از طبیعت باشد؟ بر عکس اصلا یکی از راه های خدا شناسی سیر در آفاق می باشد و در قرآن کریم حدود 750 آیه در زمینه ی خدا شناسی از راه علوم طبیعی آمده است. در این آیات خداوند متعال از پدیده های طبیعی به عنوان آیات الهی یاد می کند و بندگان را به تفکر و نظر در آنها دعوت می کند. این آیات را می توان به چند دسته تقسیم کرد:
1-آیاتی که در آنها از مواد سازنده اشیاء صحبت شده و یا به کشف آنها امر شده است، مثلاً:
«فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ مِمَّ خُلِق» پس آدمى بنگرد که از چه چیز آفریده شده است.(طارق،5)
«وَ اللَّهُ خَلَقَ کُلَّ دَابَّةٍ مِنْ ماء…» و خدا هر جنبنده اى را از آب بیافرید… (نور،45)
«إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلیهِ فَجَعَلْناهُ سَمیعاً بَصیراً» ما آدمى را از نطفه اى آمیخته بیافریده ایم، تا او را امتحان کنیم. و شنوا و بینایش ساخته ایم. (انسان،2)
2- آیاتی که در آنها از نحوه خلقت اشیاء خاصی صحبت شده و یا به کشف پیدایش آنها امر شده است، مثلاً:
«وَ هُوَ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فی سِتَّةِ أَیَّامٍ وَ کانَ عَرْشُهُ عَلَى الْماءِ …» او کسى است که آسمانها و زمین را در شش روز خلق کرد و عرش (قدرت) او بر آب قرار داشت… (هود،7)
«خَلَقَ السَّماواتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها وَ أَلْقى فِی الْأَرْضِ رَواسِیَ أَنْ تَمیدَ بِکُم…» آسمان ها را بدون ستونى که شما ببینید بیافرید، و در زمین لنگرها انداخت، تا که شما را نلرزاند… (لقمان، 10)
«ثُمَّ اسْتَوى إِلَى السَّماءِ وَ هِیَ دُخانٌ…» سپس بر آسمان که در آن هنگام دودى بود بپرداخت…(فصلت،11)
3-آیاتی که در آنها امر به کشف نحوه ی خلقت جهان شده است، مثلاً:
«قُلْ سیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ…» بگو در زمین سیر کنید و نیک نظر کنید که چگونه خدا خلق را آفرید… (عنکبوت،20)
«أَ وَ لَمْ یَرَوْا کَیْفَ یُبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعیدُهُ…» آیا نمى بینند که خدا خلقت خلایق را آغاز کرده و سپس آن را اعاده مى کند… (عنکبوت،19)
4- آیاتی که در آنها امر به مطالعه ی تحولات طبیعی شده است:
«أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَسَلَکَهُ یَنابیعَ فِی الْأَرْضِ ثُمَّ یُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً مُخْتَلِفاً أَلْوانُهُ ثُمَّ یَهیجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَجْعَلُهُ حُطاماً إِنَّ فی ذلِکَ لَذِکْرى لِأُولِی الْأَلْباب» مگر ندیدى که خدا از آسمان آبى را فرستاد و همان را در رگ و ریشه ها و منابع زیرزمینى بدوانید و سپس به وسیله همان آب همواره کشت و زرع بیرون مى آورد، زرعى با رنگهاى گوناگون و سپس آن زرع را مى خشکاند و تو مى بینى که پس از سبزى و خرمى زرد مى شود آن گاه آن را حطامى مى سازد که در این خود تذکرى است براى خردمندان.(زمر، 21)
«اللَّهُ الَّذی یُرْسِلُ الرِّیاحَ فَتُثیرُ سَحاباً فَیَبْسُطُهُ فِی السَّماءِ کَیْفَ یَشاءُ وَ یَجْعَلُهُ کِسَفاً فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ…» خدا آن کسى است که بادها را مى فرستد تا ابرها را برانگیزد، و هر طور بخواهد آن را در آسمان بگستراند، و آن را قطعه هایى روى هم و متراکم کرده، قطره هاى باران را مى بینى که از لابلاى آن ابر بیرون مى شود… (روم، 48)
5- آیاتی که در آنها به موجودات طبیعی قسم خورده شده است. مثلاً:
«وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها
وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها وَ اللَّیْلِ إِذا یَغْشاها وَ السَّماءِ وَ ما بَناها وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها» سوگند به خورشید و گسترش نور آن. سوگند به ماه وقتى که دنبال خورشید مى رود. و به روز سوگند وقتى که همه جا را روشن مى سازد.و به شب سوگند وقتى که روى روز را مى پوشاند.و سوگند به آسمان و کسى که آن را بنا کرده. (شمس،1-6)
«وَ السَّماءِ ذاتِ الْبُرُوج» سوگند به آسمان داراى برجهاى بسیار. (بروج،1)
برای مطالعه بیشتر مراجعه کنید به کتاب های؛ 1-قرآن و علوم طبیعت اثر دکتر مهدی گلشنی 2- پژوهشی در اعجاز علمی قرآن (۲ جلد)، اثر محمد علی رضایی اصفهانی