خانه » همه » مذهبی » جاده دو طرفه قدرت و مسئولیت

جاده دو طرفه قدرت و مسئولیت

عصراسلام: نمی‌توانید کارمند ایران‌اینترنشنال، صدای آمریکا، بی‌بی‌سی، دویچه‌وله، رادیو فردا و ایران‌وایر باشید و با بودجه دولت‌های خارجی، شبانه‌روز مشغول تحریف خبر، واژه‌سازی، جنگ‌ روانی و دستکاری افکار عمومی باشید، و بعد در هر کنفرانس خبری یا جلسه مجازی، مجال پرسشگری هم بخواهید.

نمی‌توانید به اعتبار عنوان «متخصص» و «کارشناس» اعتماد افکار عمومی را جلب کنید و هر شب پروپاگاندای جریان‌های ایران‌ستیز و توجیه تحریم‌های اقتصادی و فشار حداکثری را به اسم «تحلیل» در ذهن جامعه تزریق کنید، و همواره در صف اول سوال و جواب از مسئولین سیاست خارجی بایستید. 

نمی‌توانید «استاد» دانشگاه علوم سیاسی باشید و قبل از اینکه حتی «فکت شیت» توافق‌نامه‌ای منتشر شود و یک خط از آن را خوانده باشید، آن را به معاهده «ترکمانچای» و «گلستان» و «قرارداد ۱۹۱۹» تشبیه کنید و آسایش روانی جامعه را مختل سازید، و بعد به اسم «شفافیت»، از دستگاه دیپلماسی کشور طلب اطلاعات بیشتر برای تخریب بیشترش را داشته باشید.  

نمی‌توانید فعال سیاسی جناحی باشید و رقابت جناحی را همواره بر منافع ملی اولویت ببخشید؛ در حین مذاکرات‌ نمایندگان کشورتان با قدرت‌های خارجی پوسترهای «فریب‌ خوردن» وزیر خارجه را در سراسر شهر نصب کنید، برای تخریب دستگاه دیپلماسی مملکت سریال تلویزیونی بسازید، با برچسب «غربگرا» و «نفوذی» و «وطن‌فروش» مواضع کشور در عرصه بین‌المللی را تضعیف کنید و نمایندگان ملت را در برابر همتایان خارجی‌شان سکه یک پول کنید‌، و بعد هر لحظه از آنها انتظار «پاسخ‌گویی» داشته باشید.

نمی‌توانید «سلبریتی» باشید و از دسترسی‌تان به پر بیننده‌ترین تریبون‌های بین‌المللی و شهرت‌تان نزد میلیون‌ها طرفدار نه تنها – حتی یک بار – برای رساندن صدای مردم رنج‌دیده کشورتان از سیاست‌های فشار حداکثری و تحریم‌های «خردکننده» و «فلج‌کننده» اقتصادی قدرتهای خارجی استفاده نکنید، که زیر نقشه «تجزیه‌شده» کشورتان هم بنشینید، در کمپین‌های ایران‌هراسی و انزوای ملت‌تان از جامعه جهانی همواره نقش اول را بازی کنید و برای تخریب دست‌آوردهای دیپلماتیک کشور با جوسازی و دروغ‌پردازی فضای اجتماعی را لب‌ریز از خشم و بدبینی و التهاب و حس ناامنی کنید، و بعد مدعی «محرم» بودن در مسائل بین‌المللی کشور هم باشید. 

همان‌طور که قدرت سیاسی «مسئولیت» میآورد؛ قدرت رسانه‌ای، اعتبار علمی، عضویت جناحی و شهرت عمومی نیز «مسئولیت»آفرین است. همان‌قدر که مسئولین سیاسی باید به ازای قدرت تأثیرگذاری که‌ بر زندگی مردم‌ دارند پاسخگو باشند، شما نیز باید در قبال قدرت نفوذ و تاثیرگذاری که بر افکار عمومی و روان جامعه دارید، پاسخگو باشید.

نویسنده: علی نصری 

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد