۱۳۹۵/۰۳/۲۸
–
۱۰۶۰ بازدید
آیا کشتن افراد در زندان به جرم سیاسی و اعدام آنها قتل نفس نیست؟
دانشجوی محترم ضمن تشکر از تماس شما با این مرکز، اولا همانطور که مستحضر هستید تا سال 1395 در اصل اینکه جرمی خاص به عنوان جرم سیاسی مطرح گردد اتفاق نظری وجود نداشت چرا که علیرغم اینکه در اصل 168 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مساله جرم سیاسی مطرح و تعریف آن به عهده قانونگذار گذاشته شده بود اما تا این سال هیچ تعریف مشخصی از جرایم سیاسی صورت نگرفته بود فلذا تا به امروز این سخن که فردی مرتکب جرم سیاسی شده و در عین حال اعدام شده است اساسا منتفی بوده است . ثانیا حتی اگر کسی مرتکب اتهاماتی گردد که از منظر قوانین کشورهای مختلف و یا در افواه کارشناسان مربوطه به عنوان جرم سیاسی تلقی گردد هرگز برای چنین اتهامی حکم اعدام صادر نمی گردد چرا که نقطه مشترک تعریف جرم سیاسی در همه کشورها این است که فردی بدون بهره گیری از ابزارهای خشونت طلبانه بر علیه نهاد حاکمیت و نظام مستقر جرمی انجام دهد که در این صورت اگر چنین اعمالی را جرم سیاسی بدانیم نه هیچ یک از قوانین جمهوری اسلامی ایران برای چنین اعمالی حکم اعدام در نظر گرفته است و نه تاکنون فردی به این دلیل به اعدام محکوم شده است . البته همانگونه که گذشت با توجه به تعریفی که از جرم سیاسی صورت می گیرد موضوع براندازی ، محاربه و امثال اینها از موضوع جرم سیاسی جدا گشته و در نتیجه اگر هم در زمانهای گذشته نسبت به افرادی که بر علیه نهاد حاکمیت اقداماتی را انجام داده اند مجازات اعدامی صادر شده است قطعا جرم آنها مصداق جرم سیاسی نبوده است بلکه جرایم آنها ماهیت دیگری همچون اخلال در امنیت عمومی، جاسوسی برای بیگانگان و … داشته است که طبیعتا هیچ کشوری به انسانهایی که کارشان اختلال در امنیت شهروندان جامعه می باشد و یا به نفع بیگانگان در کشور فعالیت کرده و یا اقدامات براندازانه صورت می دهند اجازه فعالیت آزادانه و یا برخورداری از تخفیفاتی که در جرایم سیاسی برای متهمان در نظر گرفته می شود را نمی دهد .به عنوان مثال در خلال چند سال گذشته و به ویژه از نیمه دوم دهه هفتاد به بعد شاهد برخورد با برخی فعالان سیاسی توسط دستگاه قضایی بودیم که معوولا از این افراد به عنوان مجرم سیاسی یاد می شود ولی در هیچ یک از این برخوردهای قضایی اثری از حکم اعدام مشاهده نمی شود و نهایت چیزی که در مورد این افراد وجود داشت این بود که به دلیل عملکرد مجرمانه ای که داشتند (همچون توهین به اشخاص و مقامات ، تبلیغ علیه نظام ، جمع آوری اسناد طبقه بندی شده ، همکاری با دول خارجی متخاصم بدون اینکه به حد محاربه برسد و … ) به مجازاتهای مقرر در قانون مجازات اسلامی می رسیدند که البته بسیاری از آنها نیز پس از گذشت زمانی یا مشمول عفو واقع می شدند یا با رافت اسلامی نظام مواجه شده و حکم عملی نمی شد و این رافت به جایی می رسید که امروزه شاهدیم که برخی از کسانی که هنوز دوران محکومیتشان به سر نیامده است و یا برخی از آنها هرگز حکمشان اجرایی نشد آزادانه به خارج از کشور رفته و به فعالیت بر علیه نظام اسلامی مشغول شده اند . بنابر این می توان صریحا ادعا نمود که هیچ مجرم سیاسی را در جمهوری اسلامی ایران نمی توان یافت که جرم او صرفا سیاسی بوده و اقدامات مخل امنیت ، براندازانه و … دیگری مرتکب نشده باشد و با این حال به اعدام محکوم شده باشد، به لحاظ قانونی نیز کسانی که دچار جرم سیاسی می شوند هرگز مشمول مجازات اعدام نشده و حتی تسهیلاتی برای آنان در نظر گرفته می شود، با این حال جرم سیاسی از جرایمی که به دلایل دیگر ممکن است مجازات های سنگین همچون اعدام داشته باشد تفکیک شده است چنانکه در قانون مربوط به جرم سیاسی که اخیرا از تصویب مجلس شورای اسلامی گذشته و شورای نگهبان نیز آن را تایید کرده است جرایمی از قبیل حمل و نگهداری غیرقانونی، قاچاق و خرید و فروش سلاح، جاسوسی و افشای اسرار، تحریک مردم به تجزیه طلبی، جنگ و کشتار و درگیری، بمب گذاری و تهدید به آن و … از شمول قانون خارج شده است، موضوعی که اگر چه قبلا به شکل قانونی مطرح نبود اما عملا در جریان بود و به همین دلیل کلیه کسانی که در افواه رسانه های بیگانه به عنوان مجرم سیاسی مطرح و در عین حال محاکمه و اعدام شده اند در اصل ذیل یکی از عناوینی بوده اند که آنها را از مجرم سیاسی بودن خارج می ساخت.