خانه » همه » مذهبی » جواناني كه به دليل رعايت مسائل ديني مانند برگزاري مراسم عروسي بدون رقص و آواز و حجاب مدت ها در انتظار ازدواج ماده اند و به دليل رعايت اين مسايل كسي سراغشان نمي رود و چه بسا مجبورند كه دست از اعتقاداتشان بردارند، چه كنند؟ در صورت نبودن فردي متدين آيا مي توان با غير متدين ازدواج كرد به اين اميد كه او را هدايت مي كنيم؟

جواناني كه به دليل رعايت مسائل ديني مانند برگزاري مراسم عروسي بدون رقص و آواز و حجاب مدت ها در انتظار ازدواج ماده اند و به دليل رعايت اين مسايل كسي سراغشان نمي رود و چه بسا مجبورند كه دست از اعتقاداتشان بردارند، چه كنند؟ در صورت نبودن فردي متدين آيا مي توان با غير متدين ازدواج كرد به اين اميد كه او را هدايت مي كنيم؟

در پاسخ به اين سؤال توجه تان را به نكات ذيل جلب مي نماييم نكتة اول: با نگاهي گذرا به مسئلة ازدواج دختران خواهيم ديد كه اين مشكل فراتر از مسائل مذكور در سؤال به صورت يك مشكل عام و فراگير مطرح است كه دلايل اين امر را به روشني در جامعه مي توان ديد از جمله مسأله اشتغال، مسكن، رسوم غلط اجتماعي و… پسران مي باشد ولي با همة اين اوصاف بازهم شاهد آنيم كه افراد مذهبي خصوصاً دختران مذهبي در امر ازدواج توفيق بيشتري پيدا مي كنند چرا كه به خاطر نداشتن بعضي خصوصيات از جمله چشم هم چشمي كمتر، انتظارات مناسب از فرد مقابل، توكل و توسل به خداي متعال و دوري از عوامل تفرقه انگيز و امور شيطاني انتخاب و سلامت ازدواج آنها بالاتر است و استمرار آن ازدواج بيشتر از ساير مردم است.[1]نكتة‌دوم: متأسفانه در جامعه ما اين تفكر كه مراسم عروسي بدون ‌رقص و آواز… عروسي نيست بلكه بيشتر به مراسم ختم و عزا مي ماند رايج است و اين امر تقريباً در همة استانهاي كشور وجود دارد ولي سؤال اين جاست كه چگونه يك نفر مي تواند برخلاف رسوم غلط رايج عمل كند حال اگر كسي بخواهد اين مشكل را حل كند به نظر مي رسد گام اول اين است كه خود شخص، مشكل را خوب بشناسد مثلاً اين كه نظر مرجع تقليد وي در اين باره چيست؟ پس در درجة اول، حكم اين مسئله را بايد از طريق استفتاء از مرجع سؤال كرد چه بسا مشكل اين فرد در همين مرحله حل شود. در مرحلة بعد فرد مذكور بايد با اطرافيان خود كه به نحوي در اين امر مؤثر مي باشند ـ چه موافقين چه مخالفين ـ صحبت كند و دلايل خود را براي آنان بازگو كند و از آنان بخواهد كه او را در اين مهم ياري دهند[2] چه بسا صحبت وي با ياري خداوند متعال مؤثر افتد يا اين كه حداقل از شدت و غلظت اين مراسم كاسته شود. سوم اين كه اگر اين شخص بخواهد در نفي چيزي موفق باشد بيش از هر چيز بايد به فكر جايگزين مناسب براي آن باشد اسلام با گناه مخالف است نه با شادي و نشاط هاي حلال و مشروع به عنوان مثال در خيلي از عروسي هاي افراد مذهبي به جاي ترانه و ساز و آواز از مولودي خواني و مديحه سرايي، طنز و… بهره مي برند و خوشبختانه اين گونه عروسي ها در حال گسترش است.
نكتة سوم: به اين مثال و مسئله شرعي دقت كنيد: كسي كه وظيفه اش تيمم است اگر بداند تا آخر وقت عذر او باقي مي ماند در وسعت وقت مي تواند با تيمم نماز بخواند.[3] شخص بايد توجه داشته باشد كه اگر او اميد ندارد كه به هيچ نحوي در آينده مشكلش حل شود با توجه به آفات بسيار مخرب تأخير در ازدواج به موردي كه نزديكترين گزينه به معيارهاي اصيل اسلامي است پاسخ مثبت دهد و مطمئن باشد كه خداوند بقية امور را خودش اصلاح خواهد كرد (دقت آري، وسواس خير).
نكتة چهارم: درجة ايمان افراد را از ظاهرشان نمي توان تشخيص داد و كم نيستند افرادي كه از روي هواي نفس و با بهانه هدايت ديگران در اين دام گرفتار آمده اند ولي در و در انتها طعم تلخ طلاق را با تمام وجود حس كرده اند البته اين حرف به اين معنا نيست كه هيچ كس نبايد چنين كاري انجام بدهد بلكه اگر فردي واقعاً واجد شرايط لازم براي اين امر باشد چه بسا موفق شود، ولي تجربه نشان داده كه درصد چنين افراد بسيار اندك است و اين را بدانيم كه اگر كسي در راه خدا ثابت قدم باشد هيچ عاملي هم چون نگاه ها و حرفهاي دل سرد كننده ديگران مانع او نخواهد شد و در ادامه راهش بيشتر مصمم مي شود.
نكتة پنجم: افراد مذهبي زيادي وجود دارند كه به حجاب و ظاهر ديني اهميت مي دهند و منتظرند كه افراد متناسب با شأن (فرهنگي، مذهبي و…) خود را پيدا كنند و با آنها ازدواج كنند. چون طبق نظر قرآن و روايات مردان مؤمن و پاك بايد با زنان مؤمن عفيف ازدواج كنند و مؤمنين ديگر بايد در اين امر كمك كنند تا اين خواستة ديني تحقق يابد و خانواده دختران و خود دختران اگر چه صلاح نيست (بخاطر خودشان) به خواستگاري پسران بروند اما مي توانند به افراد امين، رازدار و فهميده بگويند كه به طور غير مستقيم آنها را به افراد مناسب معرفي نمايند

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. مسائل ازدواج و حقوق خانواده، علي اكبر بابازاده، دفتر تحقيقات و انتشارات بدر، چاپ چهارم 1378.
2. آداب معاشرت با خويشاوندان، محمود ارگاني بهبهاني حائري، انتشارات پيام مهدي، چاپ اول، 1380.

پي نوشت ها:
[1]. فصلنامة حوزه و دانشگاه شمارة 29، مقالة‌روان شناسي و دين، دكتر فرامرز سهرابي (استاديار دانشگاه علامه تهران).
[2]. اسماعيلي، امير، جوان در هياهوي اضطراب، تهران، انتشارات اطلاعات، چاپ اول،1380، ص 112.
[3]. رسالة توضيح المسائل مراجعه احكام تيمم.

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد