حافظ شیرازی که بود؟

شمس الدین محمد شیرازی در حدود سال 713 ق در شهر شیراز متولد شد. تخلص شعری او «حافظ» است که بیش از نامش شهرت دارد. در کودکی حافظ قرآن گردید و سپس به فراگیری علومی؛ نظیر ادبیات و کلام پرداخت. او از شاگردان قاضی عضد ایجی بوده و محضر میر شریف جرجانی را درک نموده است. با وجود آن‌که با غالب افراد صاحب اسم و رسم که در شیراز به مقام شاهی یا وزیری و امارت رسیده بودند آشنایی و ارتباط داشت، بیشتر عمر خویش را در فقر به سر برد و اواخر زندگی در گوشه عزلت مأمن گزید. شهرت او در زمان حیاتش به قدری بود که در ترکستان و هند و عراق و آذربایجان وی را می‌شناختند. وی در سال 791 ق از دنیا رفت و اشعارش پس از مرگ وی جمع آوری گردید.