قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۵/۰۱/۲۳
–
۱۳۱۵ بازدید
آیا این حدیث قدسی که خدا میفرماید (من علم را در غربت آفریدم)در این دوره وزمانه ای که ما هستیم صدق میکند ؟ چون دراین زمانه که ما هستیم دسترسی به همه چیز در هر نقطه از جهان آسان است واگر اینطور نیست پس منظور از علم چه علمی است
1.متن ورایت مورد پرسش چنین است :«إِنِّی وَضَعْتُ أربعةً فِی أربعةِ مَواضِعَ وَ النَّاسُ یَطْلُبُونَهَا فِی غَیْرِهَا فَلَا یَجِدُوهَا أبَداً:
إنّی وَضَعْتُ الْعِلْمَ فِی الْجُوعِ وَ الغُربَةِ وَ النَّاسُ یَطْلُبُونَهُ فِی الشِّبَعِ وَ الوَطَن، فَلَم یَجِدُوهُ أبَداً،
و إنّی وَضَعتُ العِزَّةَ فِی خِدمَتِی وَ النَّاسُ یَطلُبُونَهَا فِی خِدمَةِ السَّلاطِینِ، فَلَم یَجِدُوهَا أبَداً،
و إنّی وَضَعتُ الغِنَی فِی القَنَاعَةِ وَ النَّاسُ یَطلُبُونَهُ بِالأموَالِ فَلَم یَجِدُوهُ أبَداً،
و إنّی وَضَعتُ الرَّاحَةَ فِی الجَنَّةِ وَ النَّاسُ یَطلُبُونَهُ فِی الدُّنیَا فَلَم یَجِدُوهَا أبَداً»
(تحریر المواعظ العددیة:371)؛
یعنی خداوند متعال چهار چیز را در چهار چیز قرار داده است. در روایت قدسی دیگری خداوند خطاب به حضرت موسی(ع) فرمود: شش چیز را در شش چیز قرار داده‌ام. لیکن این نکته در هر دو روایت وجود دارد که «و النّاس یطلبونها فی غیرها فلا یجدوها أبدا»؛ مردم هم این چهار چیز (یا شش چیز) را از غیر موضع خودش طلب می‌کنند و به آن نمی‌رسند.
مثل اینکه خداوند متعال میوه، سبزی و درخت را در زمین و آب قرار داده، انسان بخواهد از سنگ استخراج کند، نمی‌شود.
تحصیل علم؛ در گرسنگی و غربت
یکی میفرماید: «إنّی وَضَعْتُ الْعِلْمَ فِی الْجُوعِ وَ الغُربَةِ وَ النَّاسُ یَطْلُبُونَهُ فِی الشِّبَعِ وَ الوَطَن، فَلَم یَجِدُوهُ أبَداً»؛ من علم را در گرسنگی و غربت قرار دادم، اما مردم آن را در سیری و وطن طلب می‌کنند.
نظیر این مضمون در روایات دیگر هم هست که اگر کسی بخواهد طعم علم را بچشد باید سختی دو چیز را بپذیرد؛ گرسنگی و غربت.
2. منظور از غربه در این روایت الزاما به معنای ترک وطن و رفتن به جایی دیگر برای تحصیل علم نیست تا اشکال شما مطرح شود زیرا هر چند در این روایت کلمه « غربه » در مقابلش کلمه «وطن» آمده است. امّا معنایش این نیست که کسی که اهلشهری مثل قم است اگر بخواهد در قم درس بخواند بهره‌ای از علم ندارد و باید حتما علم را در دوری از وطن و شهری دیگر به دست اورد . معنای غربت این است که انسان باید از دیگران فاصله بگیرد. اگر آن ارتباطی که مردم با یکدیگر دارند، این هم داشته باشد، این شخص عالم نمی‌شود.
اگر مردم شب‌نشینی دارند ما هم بخواهیم همان شب‌نشینی را داشته باشیم، برای تفریح مسافرت دارند، ما هم داشته باشیم، بیرون آمدن با خانواده دارند، ما هم داشته باشیم، این منافات با علم دارد.
إنّی وَضَعْتُ الْعِلْمَ فِی الْجُوعِ وَ الغُربَةِ وَ النَّاسُ یَطْلُبُونَهُ فِی الشِّبَعِ وَ الوَطَن، فَلَم یَجِدُوهُ أبَداً،
و إنّی وَضَعتُ العِزَّةَ فِی خِدمَتِی وَ النَّاسُ یَطلُبُونَهَا فِی خِدمَةِ السَّلاطِینِ، فَلَم یَجِدُوهَا أبَداً،
و إنّی وَضَعتُ الغِنَی فِی القَنَاعَةِ وَ النَّاسُ یَطلُبُونَهُ بِالأموَالِ فَلَم یَجِدُوهُ أبَداً،
و إنّی وَضَعتُ الرَّاحَةَ فِی الجَنَّةِ وَ النَّاسُ یَطلُبُونَهُ فِی الدُّنیَا فَلَم یَجِدُوهَا أبَداً»
(تحریر المواعظ العددیة:371)؛
یعنی خداوند متعال چهار چیز را در چهار چیز قرار داده است. در روایت قدسی دیگری خداوند خطاب به حضرت موسی(ع) فرمود: شش چیز را در شش چیز قرار داده‌ام. لیکن این نکته در هر دو روایت وجود دارد که «و النّاس یطلبونها فی غیرها فلا یجدوها أبدا»؛ مردم هم این چهار چیز (یا شش چیز) را از غیر موضع خودش طلب می‌کنند و به آن نمی‌رسند.
مثل اینکه خداوند متعال میوه، سبزی و درخت را در زمین و آب قرار داده، انسان بخواهد از سنگ استخراج کند، نمی‌شود.
تحصیل علم؛ در گرسنگی و غربت
یکی میفرماید: «إنّی وَضَعْتُ الْعِلْمَ فِی الْجُوعِ وَ الغُربَةِ وَ النَّاسُ یَطْلُبُونَهُ فِی الشِّبَعِ وَ الوَطَن، فَلَم یَجِدُوهُ أبَداً»؛ من علم را در گرسنگی و غربت قرار دادم، اما مردم آن را در سیری و وطن طلب می‌کنند.
نظیر این مضمون در روایات دیگر هم هست که اگر کسی بخواهد طعم علم را بچشد باید سختی دو چیز را بپذیرد؛ گرسنگی و غربت.
2. منظور از غربه در این روایت الزاما به معنای ترک وطن و رفتن به جایی دیگر برای تحصیل علم نیست تا اشکال شما مطرح شود زیرا هر چند در این روایت کلمه « غربه » در مقابلش کلمه «وطن» آمده است. امّا معنایش این نیست که کسی که اهلشهری مثل قم است اگر بخواهد در قم درس بخواند بهره‌ای از علم ندارد و باید حتما علم را در دوری از وطن و شهری دیگر به دست اورد . معنای غربت این است که انسان باید از دیگران فاصله بگیرد. اگر آن ارتباطی که مردم با یکدیگر دارند، این هم داشته باشد، این شخص عالم نمی‌شود.
اگر مردم شب‌نشینی دارند ما هم بخواهیم همان شب‌نشینی را داشته باشیم، برای تفریح مسافرت دارند، ما هم داشته باشیم، بیرون آمدن با خانواده دارند، ما هم داشته باشیم، این منافات با علم دارد.