1ـ این جمله که « انّ الرجل لیهجر ــ همانا این مرد هذیان می گوید» ، از زبان خلیفه ی دوم نقل شد ه، آنگاه که رسول الله (ص) در بستر بیماری بودند. رسول خدا ــ در حالی که اصحاب دور ایشان را گرفته بودند ــ فرمودند: کاغذ و قلمی بیاورید تا برای شما چیزی بنویسم که بعد از من اختلاف نکنید. در این هنگام عدّه ای خواستند قلم و کاغذ آماده کنند که خلیفه دوم گفت:« بیماری بر او غلبه نموده و این مرد هذیان می گوید ، در حالی که کتاب خدا نزد شماست و کتاب خدا ما را کفایت می کند.»
2ـ این جمله، به وضوح عصمت مطلق رسول خدا را نفی می کند. چون هذیان زمانی بر شخص عارض می شود که عقل او مخدوش شود و در این صورت بقای عصمت بی معنی است.
اکنون جای این سوال است که چگونه برادران اهل سنّت ما کسی را به خلافت برگزیدند که با ممانعت از نوشته شدن آن مکتوب ، موجب این همه اختلاف میان امّت اسلام شد؟