خیر، چون فرمایش آن حضرت زهرا(س)، به معنای الزام و وجوب نیست، خروج زن از منزل و حضور او در صحنه اجتماع با رعایت موازین و حدود شرعی جایز است؛ اما با این حال برای زنان بهتر است که از اختلاط با مردان اجتناب کنند و بدون جهت خود را در دید مردم قرار ندهند و تا جایی که می توانند، خود را از دید نامحرمان پوشیده دارند. وجود مبارک فاطمه زهرا (س) نیز گرچه به ضرورت در صحنه اجتماع، سیاست و حتی در معرکه جنگ و جبهه برای مداوای زخمی ها حضور می یافت و در برخی غزوه ها، رسول خدا(ص) را همراهی می کرد یا در مواردی نیز در مسجد برای مردم سخنرانی می کرد، اما بنای زندگی و روش ایشان در زندگی، اختلاط با مردان نبوده است. در نگاه اول، به نظر می رسد این گفتار شریف بیشتر ناظر به جهات معنوی زنان باشد؛ اما تجربة بشری نشان می دهد که این مطلب، دربارة زندگی مادی، معیشتی، اجتماعی و خانوادگی زنان نیز صادق است؛ زیرا امروزه در دنیای غرب ـ که سالیان درازی است که اختلاط بین زن و مرد وجود دارد و راه ها و شیوه های گوناگون و متنوع نیز برای ارتباط آزاد جنسی و ارضای شهوات موجود است ـ با این همه، زنان به شدّت تحت آزار و استثمار جنسی مردان قرار دارند. پس در تجربه اجتماعی و تاریخی نیز دیده می شود که آزادی ارتباط و اختلاط، به نفع بانوان نبوده است.[1]برخی از اندیشمندان با مطالعه احکام اسلام، به این نظر رسیده اند که اسلام، خواهان نوعی حیات و زندگی در درون خانواده و در پی حمایت و تعالی زن در این محیط است تا وی در چهارچوب زندگی خانوادگی و در منزل، به کمالات و رشد و برطرف کردن نیازها و شکوفایی انسانی و تحقّق وجودی نایل گردد. تجربه بشری نیز نشان می دهد که چنین زندگی و حیاتی، برای بانوان بهتر است. از طرف دیگر، اسلام چنان چتر حمایتی در قوانین خود برای زن ایجاد کرده که او هیچ گاه، برای تأمین خواسته های خود، نیازمند خروج از خانه نباشد و همواره مرد را موظّف به تأمین او کرده است. جهت اطلاع بیشتر ر.ک:
-کتاب حجاب، شهید مطهری.
– نظام حقوق زن در اسلام، شهید مطهری
– زن در آینه جمال و جلال الهی، آیت الله جوادی آملی.
پی نوشت:
[1].ر . ک: آنتونی گیدنز، جامعه شناسی، نشرنی.