قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۳/۰۵/۱۱
–
۹۸۲ بازدید
سلام علیکمدر آیه زیر اشاره شده که حضرت عیسی میگه من تا وقتی که بین امتم بودم بر آن ها گواه بودم اما وقتی که من از مردم دیگه خودت بر اون ها شاهد بودی، بعضیا میگن از این آیه استفاده میشه که بعد از مرگ دیگه ائمه و انیبا بر اعمال ما شاهد نیستن و از اعمال ما بی اطلاع هستن! لطفا اینو پاسخ بدیدمَا قُلْتُ لَهُمْ إِلَّا مَا أَمَرْتَنِی بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّی وَرَبَّکُمْ وَکُنْتُ عَلَیْهِمْ شَهِیدًا مَا دُمْتُ فِیهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّیْتَنِی کُنْتَ أَنْتَ الرَّقِیبَ عَلَیْهِمْ وَأَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ (۱۱۷) مائده
با سلام و ادب و سپاس از ارتباط و اعتماد شماالف. اشکال شما درصورتی است که معنای شهادت و شاهد بودن پیامبران ع این باشد که هر پیامبرى در حال حیات و ممات از طریق مشاهده باطنى و روحانى ناظر احوال تمام امت خویش خواهد و در این صورت این معنا با ظاهر آیه 117 سوره مبارکه مائده سازگاری ندارد چون آیه مزبور مى گوید: مسیح شاهد بر تمام اعمال امت خود نبود بلکه شاهد بر آنها ما دام الحیات بود .اما اگر شهادت را به معنى شهادت عملى بگیریم یعنى مقیاس سنجش بودن اعمال یک فرد نمونه براى اعمال سایرین، در این صورت اشکال وارد نخواهد بود زیرا هر پیامبرى با صفات ممتازى که داشته مقیاس سنجش براى امت خویش محسوب مى شده، و خوبان و بدان امت را با شباهت و عدم شباهت به آنان مى توان شناخت، و حضرت مسیح ع هم با صفات و اعمال خود مقیاس سنجش براى اعمال امت خود خواهد بود.
ب. شهادت بر اعمای پیامبر ص و ائمه با ادله محکم قرانی و روایی ثابت شده است . رسول خدا ص و ائمه طاهرین به لحاظ برتری بر انبیای الهی از خصوصیات و ویژگی های خاصی برخوردارند که مقام شهادت و شاهدبودن بر اعمال امت در زمان حیات و ممات از جمله این خصوصیات است .
در توضیح این مطلب توجه به چند نکته ضرورى است :
یکم. گواه و شاهد بودن پیامبر«ص» (و امامان معصوم ) بر رفتارهاى مردم، در آیاتى از قرآن کریم بیان شده است ؛ از جمله: «فَکَیْفَ إِذا جِئْنا مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِیدٍ وَ جِئْنا بِکَ عَلى هؤُلاءِ شَهِیداً»؛ نساء (4)، آیه 41. ؛ «حال آنان چگونه است، در روزى که از هر امتى شاهد و گواهى (بر اعمالشان) مى آوریم و تو را نیز بر آنان گواه خواهیم آورد».
افزون بر فرشتگان (نویسندگان رفتارها)، اعضا و جوارح انسان، زمان و مکان، پیامبران و معصومین نیز از جمله گواهان یاد شده در آیه شریفه مى باشند طبرسى، مجمع البیان، ج 3، ص 89..
مراد از «شهادت و گواهى» یاد شده در آیه، آگاهى از حقایق و ژرفاى رفتارهاى مردم در دنیا، از جهت نیل به نیک بختى یا تیره روزى، پذیرفته شدن یا رد شدن در پیشگاه الهى، امتحان فرمانبرى یا سرپیچى از احکام الهى و سپس گواهى دادن بر آن در روز قیامت است. آن گاه که خداوند از بسیارى – از جمله پیامبر و معصومین«ع» – گواهى مى طلبد علامه طباطبائى، المیزان، ج 1، ص 321..
دوم. با توجه به مطالب یاد شده، مراد از گواه بودن امام زمان بر رفتارهاى ما، آگاهى از اعمال ما است و منظور از دیدن اعمال، دیدن با «چشم دل» است، نه چشم سر ؛ همچنان که خداوند ناظر و آگاه بر اعمال است، بدون اینکه چشم مادى داشته باشد.
امام زمان(عج) چشم خدا در میان انسان ها است «السلام علیک یا عین الله فى خلقه»؛ مفاتیح الجنان، ص 106 و 992. و بر کل هستى و همه جوامع انسانى، اشراف و نظارت کامل دارد «و عینک الناظرة باذنک»؛ مفاتیح الجنان، ص 106 و 992..
در ایه 105 سوره مبارکه توبه نیز به این موضوع اشاره شده است :
وقُل اِعمَلُوا فَسَیَری اللهُ عَمَلَکُم و رَسُولُه و المؤمِنُون [توبه/ 105]و (ای پیامبر) بگو عمل کنید که خدا و رسولش و مؤمنان، عمل شما را می بینند.
در این آیه، وصف شاهد و شهید بودن پیامبر و اهل بیت (ع) با تعبیر «دیدن اعمال» بیان شده است.
برای روشن شدن مطلب، به تفسیر اهل بیت (ع) ذیل این آیه شریفه مراجعه می نمائیم:
عن محمد بن مسلمٍ عَن اَحَدِهما عَلَیهما السَّلام – قال: سُئِلَ عَنِ الاعمالِ، هَل تُعرَضُ عَلی رسولِ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَیهَ و آلهِ وَ سَلّم؟ فَقَال: ما فیه شَکُ أراَیتَ قولَ اللهِ عَزَّوجلَّ «و قل اعمَلوُا …» قال: للهِ شُهَداءُ فی اَرضِهِ [مستدرک ج 12 ص 161]از امام باقر یا صادق (ع) سئوال شد: آیا اعمال بر پیامبر (ص) عرضه می شود؟ فرمودند: در آن شکی نیست. آیا این قول خدای عزوجل را ندیده اید که: عمل کنید…
(تا آخر آیه) (بعد) حضرت فرمودند: خدا روی زمین شاهدانی دارد.
امام معصوم (ع) در این روایت به «وجود» شاهدانی بر روی زمین تأکید فرموده اند. می دانیم که خداوند، پیامبر و اهل بیت (ع) را شاهدان خود بر روی زمین قرار داده است. در آیه مذکور، خدای متعال شاهدان روی زمین را معرفی فرموده که پیامبر (ص) و «مؤمنون» هستند. منظور خداوند سبحان از «مؤمنون» چیست؟ به آموزگاران کتاب خدا مراجعه می کنیم. راوی می گوید: کنتُ عِندَ أبی عبدِاللهِ عَلَیهِ السَّلامُ : فَسَأَلتُه عن قَولِهِ تعالی «وَ قُل اعمَلُوا فَسَیَری اللهُ عَمَلَکمُ و رسولهُ و المؤمِنوُنَ» قال: اِیاّنا عَنی [مسترک ج 16 ص 113]راوی از امام صادق (ع) درباره آیه «وقل اعملوا…» می پرسد. امام می فرمایند: (خداوند) فقط ما را قصد کرده است. بنابراین، در این آیه شریفه، منظور از مؤمنون، ائمه (ع) هستند. در روایت دیگری، امام صادق (ع) در پاسخ به همین سئوال فرموده اند:
هُمُ الاَئِمَّهُ عَلَیهِمُ السَّلام [کافی ج 1 ص 219]پس همان طور که خدای عزوجل اعمال بندگان را می بیند، پیامبر و ائمه (ع) نیز ناظر بر آنها هستند. اثر اخلاقیِ این باور و اعتقاد قلبی، توجه انسان به نظارت پیامبر (ع) و امامش بر اعمال او است. و مسلماً در پیشگاه ایشان، بسیاری از اعمال انسان، احتیاج به تجدید نظر خواهند داشت.
(لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 5/100114445)
ب. شهادت بر اعمای پیامبر ص و ائمه با ادله محکم قرانی و روایی ثابت شده است . رسول خدا ص و ائمه طاهرین به لحاظ برتری بر انبیای الهی از خصوصیات و ویژگی های خاصی برخوردارند که مقام شهادت و شاهدبودن بر اعمال امت در زمان حیات و ممات از جمله این خصوصیات است .
در توضیح این مطلب توجه به چند نکته ضرورى است :
یکم. گواه و شاهد بودن پیامبر«ص» (و امامان معصوم ) بر رفتارهاى مردم، در آیاتى از قرآن کریم بیان شده است ؛ از جمله: «فَکَیْفَ إِذا جِئْنا مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِیدٍ وَ جِئْنا بِکَ عَلى هؤُلاءِ شَهِیداً»؛ نساء (4)، آیه 41. ؛ «حال آنان چگونه است، در روزى که از هر امتى شاهد و گواهى (بر اعمالشان) مى آوریم و تو را نیز بر آنان گواه خواهیم آورد».
افزون بر فرشتگان (نویسندگان رفتارها)، اعضا و جوارح انسان، زمان و مکان، پیامبران و معصومین نیز از جمله گواهان یاد شده در آیه شریفه مى باشند طبرسى، مجمع البیان، ج 3، ص 89..
مراد از «شهادت و گواهى» یاد شده در آیه، آگاهى از حقایق و ژرفاى رفتارهاى مردم در دنیا، از جهت نیل به نیک بختى یا تیره روزى، پذیرفته شدن یا رد شدن در پیشگاه الهى، امتحان فرمانبرى یا سرپیچى از احکام الهى و سپس گواهى دادن بر آن در روز قیامت است. آن گاه که خداوند از بسیارى – از جمله پیامبر و معصومین«ع» – گواهى مى طلبد علامه طباطبائى، المیزان، ج 1، ص 321..
دوم. با توجه به مطالب یاد شده، مراد از گواه بودن امام زمان بر رفتارهاى ما، آگاهى از اعمال ما است و منظور از دیدن اعمال، دیدن با «چشم دل» است، نه چشم سر ؛ همچنان که خداوند ناظر و آگاه بر اعمال است، بدون اینکه چشم مادى داشته باشد.
امام زمان(عج) چشم خدا در میان انسان ها است «السلام علیک یا عین الله فى خلقه»؛ مفاتیح الجنان، ص 106 و 992. و بر کل هستى و همه جوامع انسانى، اشراف و نظارت کامل دارد «و عینک الناظرة باذنک»؛ مفاتیح الجنان، ص 106 و 992..
در ایه 105 سوره مبارکه توبه نیز به این موضوع اشاره شده است :
وقُل اِعمَلُوا فَسَیَری اللهُ عَمَلَکُم و رَسُولُه و المؤمِنُون [توبه/ 105]و (ای پیامبر) بگو عمل کنید که خدا و رسولش و مؤمنان، عمل شما را می بینند.
در این آیه، وصف شاهد و شهید بودن پیامبر و اهل بیت (ع) با تعبیر «دیدن اعمال» بیان شده است.
برای روشن شدن مطلب، به تفسیر اهل بیت (ع) ذیل این آیه شریفه مراجعه می نمائیم:
عن محمد بن مسلمٍ عَن اَحَدِهما عَلَیهما السَّلام – قال: سُئِلَ عَنِ الاعمالِ، هَل تُعرَضُ عَلی رسولِ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَیهَ و آلهِ وَ سَلّم؟ فَقَال: ما فیه شَکُ أراَیتَ قولَ اللهِ عَزَّوجلَّ «و قل اعمَلوُا …» قال: للهِ شُهَداءُ فی اَرضِهِ [مستدرک ج 12 ص 161]از امام باقر یا صادق (ع) سئوال شد: آیا اعمال بر پیامبر (ص) عرضه می شود؟ فرمودند: در آن شکی نیست. آیا این قول خدای عزوجل را ندیده اید که: عمل کنید…
(تا آخر آیه) (بعد) حضرت فرمودند: خدا روی زمین شاهدانی دارد.
امام معصوم (ع) در این روایت به «وجود» شاهدانی بر روی زمین تأکید فرموده اند. می دانیم که خداوند، پیامبر و اهل بیت (ع) را شاهدان خود بر روی زمین قرار داده است. در آیه مذکور، خدای متعال شاهدان روی زمین را معرفی فرموده که پیامبر (ص) و «مؤمنون» هستند. منظور خداوند سبحان از «مؤمنون» چیست؟ به آموزگاران کتاب خدا مراجعه می کنیم. راوی می گوید: کنتُ عِندَ أبی عبدِاللهِ عَلَیهِ السَّلامُ : فَسَأَلتُه عن قَولِهِ تعالی «وَ قُل اعمَلُوا فَسَیَری اللهُ عَمَلَکمُ و رسولهُ و المؤمِنوُنَ» قال: اِیاّنا عَنی [مسترک ج 16 ص 113]راوی از امام صادق (ع) درباره آیه «وقل اعملوا…» می پرسد. امام می فرمایند: (خداوند) فقط ما را قصد کرده است. بنابراین، در این آیه شریفه، منظور از مؤمنون، ائمه (ع) هستند. در روایت دیگری، امام صادق (ع) در پاسخ به همین سئوال فرموده اند:
هُمُ الاَئِمَّهُ عَلَیهِمُ السَّلام [کافی ج 1 ص 219]پس همان طور که خدای عزوجل اعمال بندگان را می بیند، پیامبر و ائمه (ع) نیز ناظر بر آنها هستند. اثر اخلاقیِ این باور و اعتقاد قلبی، توجه انسان به نظارت پیامبر (ع) و امامش بر اعمال او است. و مسلماً در پیشگاه ایشان، بسیاری از اعمال انسان، احتیاج به تجدید نظر خواهند داشت.
(لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 5/100114445)