در مراد امام علی علیه السلام در جمله ی « وَ مَنْ کَابَدَ الْأُمُورَ عَطِبَ وَ مَنِ اقْتَحَمَ اللُّجَجَ غَرِقَ » از حکمتی که با شماره های گوناگون در شرحها ذکر شده، گفته شده، یعنی:
هر که بدون سنجش و بدون برنامه، بی مقدمه، بى اسباب و امکانات و بدون راهنما در کارها ى دشوار و سخت وارد شود، رنج کشد (با قضاء و قدر آویخته و) هلاک شود.
و هر که خود را در گردابهاى سختى و رنج بیفکند و با ناتوانى به کار بزرگ دست اندازد، غرق گردد و از بین برود.
خلاصه این که، باید به استعدادها، امکانات و توانمندیها توجه کرد و در اهداف، برنامه ها و کارها افراط و تفریط ننمود. و با مشورت و راهنمایی، علم و آگاهی، قدرت کافی و با توکل و توسل وارد امور شد، و نتیجه گرفت و نجات یافت.
ر. ک :
ترجمه و شرح نهج البلاغه(فیض الاسلام)، ج 6، ص 1250 – 1251 ، ح 341 .
ترجمه شرح نهج البلاغه (ابن میثم)، ج 5، ص 699 ، ح 330 .
ترجمه گویا و شرح فشرده اى بر نهج البلاغه، ج 3، ص 343، ح 349 .