پژوهشگران در این مسئله با هم اختلاف کردند، از جمله علامه جعفر مرتضی عاملی که در کتابش “الصحیح من السیرة”به این بحث پرداخته است و کتابی مستقل به نام “بنات النبی أم ربائبه” در این زمینه نوشته است که می توانید به آن مراجعه کنید. ایشان بعد از آن که این مسئله را با تمام زوایایش بررسی نمود، چنین نتیجه می گیرد و می گوید: از مطالب گذشته روشن شد که رقیه ای که عثمان با آن ازدواج کرد او دختر پیامبر (ص) نبود. وی می گوید: اگر خواستیم با دقت بیشتر بر روی روایات تاریخی قضاوت کنیم، باید (با فرض قبول دختران متعدد برای پیامبر (ص) از خدیجه) بپذیریم که آنها در حال کودکی از دنیا رفتند و با کسی ازدواج نکردند و اگر می بینیم که عثمان با دختری به نام رقیه و بعد از او با أم کلثوم ازدواج کرد، آنها اگر چه با دختران پیامبر (ص) تشابه اسمی دارند، ولی دختران پیامبر (ص) نبودند. شاید تشابه اسمی بین دو همسر عثمان و بین دختران پیامبر (ص) که بیشترشان بعد از بعثت متولد شدند و در کودکی از دنیا رفتند، عده ای را به اشتباه انداخت یا باعث شده که ادعا کنند آن دو دختر (دو همسر عثمان) همان رقیه و أم کلثوم دختران پیامبر (ص) هستند. همچنین شاید چون دو همسر عثمان ربیبه پیامبر (ص) بودند باعث تأکید و تقویت این شبهه شد؛ چون همچنان که در بین عرب معروف است، آنها ربیبه هر شخص را دخترش به حساب می آورند. [1] [2]اما در منابع تاریخی اهل سنت برای رسول خدا (ص) چهار دختر ذکر کرده اند. [3]«نام دختران»
نام بزرگترین دختر پیامبر (ص) زینب و نام کوچکترین آنان حضرت فاطمه (س) بود و نام دختران وسطی به ترتیب رقیه و ام کلثوم است [4] .
مادر دختران
منابع تاریخی(اهل سنت) همه دختران پیامبر (ص) را از حضرت خدیجه (س) می دانند [5] .
همسران دختران پیامبر(ص)
نام همسر زینب ابوالعاص [6] و نام همسر اول رقیه عتبة بن ابی لهب بود که رقیه را طلاق داد در حالی که با وی همبستر نگردید. وی پس از عتبة به ازدواج عثمان بن عفان در آمد. و نام همسر ام کلثوم همان عثمان است که بعد از وفات رقیه به ازدواج عثمان در آمد. و نام همسر فاطمه زهرا (س) حضرت علی بن ابی طالب است [7] .
ربیبه های پیامبر (ص)
ربیبه به دختری گویند که از شوهر قبلی زن باشد.
1. درة دختر ابی سلمه [8]2. ام کلثوم دختر ابی سلمه [9]3. حبیبه دختر عبدالله بن جحش [10]4. زینب دختر عبدالله (ابی سلمه).
برگرفته از پایگاه اسلام کوئست
پینوشت:
[1] . بنات النبی أم ربائبه، تحت عنوان”اللمسات الأخیره”
[2] اقتباس از سؤال 1891 (سایت: 2319).
[3] یوسف بن عبدالله بن محمد، ابن ابی بکر، الاستیعاب، ج 4، ص 4، 1818، چاپ بیروت، چاپ اول، سال 1412، احمد بن علی، ابن حجر، الاصابة ج 8، ص 138، بیروت، دارالکتب العلمیه، ط. اول، 1415.
[4] استیعاب، 4/1818؛ الاصابه، 8/138، محمد بن سعد بن منیع هاشمی، الطبقات الکبری، ج 8، ص 174، بیروت، دارالکتب العلمیه، ط اول، سال 1410.
[5] الاستیعاب، 4/1818؛ الطبقات الکبری، ج 8، ص 174.
[6] خیر الدین الزر کلی، الاعلام الوری، ج 5، ص 176.
[7] الطبقات الکبری، 8، 174.
[8] الاستیعاب، 4، 1835؛ تقی الدین احمد بن علی المقریزی؛ امتاع الاسماع، ج 6،ص 110، بیروت ، دارالکتب العلمیه، طبع الاولی، سال 1420.
[9] الاستیعاب، ج 4، ص 1953.
[10] الاعلام، ج 3، ص 66، بیروت، دارالعلم للملایین، طبع هشتم، سال 1989.
نام بزرگترین دختر پیامبر (ص) زینب و نام کوچکترین آنان حضرت فاطمه (س) بود و نام دختران وسطی به ترتیب رقیه و ام کلثوم است [4] .
مادر دختران
منابع تاریخی(اهل سنت) همه دختران پیامبر (ص) را از حضرت خدیجه (س) می دانند [5] .
همسران دختران پیامبر(ص)
نام همسر زینب ابوالعاص [6] و نام همسر اول رقیه عتبة بن ابی لهب بود که رقیه را طلاق داد در حالی که با وی همبستر نگردید. وی پس از عتبة به ازدواج عثمان بن عفان در آمد. و نام همسر ام کلثوم همان عثمان است که بعد از وفات رقیه به ازدواج عثمان در آمد. و نام همسر فاطمه زهرا (س) حضرت علی بن ابی طالب است [7] .
ربیبه های پیامبر (ص)
ربیبه به دختری گویند که از شوهر قبلی زن باشد.
1. درة دختر ابی سلمه [8]2. ام کلثوم دختر ابی سلمه [9]3. حبیبه دختر عبدالله بن جحش [10]4. زینب دختر عبدالله (ابی سلمه).
برگرفته از پایگاه اسلام کوئست
پینوشت:
[1] . بنات النبی أم ربائبه، تحت عنوان”اللمسات الأخیره”
[2] اقتباس از سؤال 1891 (سایت: 2319).
[3] یوسف بن عبدالله بن محمد، ابن ابی بکر، الاستیعاب، ج 4، ص 4، 1818، چاپ بیروت، چاپ اول، سال 1412، احمد بن علی، ابن حجر، الاصابة ج 8، ص 138، بیروت، دارالکتب العلمیه، ط. اول، 1415.
[4] استیعاب، 4/1818؛ الاصابه، 8/138، محمد بن سعد بن منیع هاشمی، الطبقات الکبری، ج 8، ص 174، بیروت، دارالکتب العلمیه، ط اول، سال 1410.
[5] الاستیعاب، 4/1818؛ الطبقات الکبری، ج 8، ص 174.
[6] خیر الدین الزر کلی، الاعلام الوری، ج 5، ص 176.
[7] الطبقات الکبری، 8، 174.
[8] الاستیعاب، 4، 1835؛ تقی الدین احمد بن علی المقریزی؛ امتاع الاسماع، ج 6،ص 110، بیروت ، دارالکتب العلمیه، طبع الاولی، سال 1420.
[9] الاستیعاب، ج 4، ص 1953.
[10] الاعلام، ج 3، ص 66، بیروت، دارالعلم للملایین، طبع هشتم، سال 1989.