در یکی از شهرهای شهرستان نیشابور به نام قدمگاه، محلی هست که می گویند جای پای امام رضا(ع) روی سنگ فرو رفتگی ایجاد کرده است و محل زیارت مردم می باشد در مورد صحت و سقم این مسئله توضیح دهید و اگر چنین قضیه ای واقعا صحت دارد و امام رضا(ع) روی سنگ پا گذاشته و فرو رفتگی ایجاد کرده است هدف این کار چه بوده است و اگر می خواسته اند کرامتی از خود بر جای بگذارند آیا این قضیه به عنوان یک کرامت ممکن می باشد یا خیر لطفا توضیح مفصل عنایت فرمائید.

در فاصلة 26 کیلومتری شهرستان کنونی نیشابور، منطقه ای به نام قدمگاه علی بن موسی الرضا(ع) معروف است. صاحب «تحفة رضویه» می نویسد: هنگامی که امام رضا(ع) از نیشابور خارج شد در راه به چشمه آبی رسید و در کنار آن چشمه سنگی بود. امام رضا(ع) بر روی آن سنگ ایستاد و مشغول نماز شد. نقش قدم امام رضا(ع) بر آن سنگ ظاهر شده و در حال حاضر آن قسمت از سنگ را که اثر پای امام بر ان است بریده و به دیوار نصب کرده اند و بقعه ای برای آن ساخته اند و من آن محل را زیارت کرده ام و نظیر همان سنگ و همان نقش را در مقبرة امامزاده محمد محروق در خارج از نیشابور دیده ام و ممکن است چنین اتفاقی در آن منطقه هم روی داده باشد و بعدها آن سنگ را به مقبره امام زاده آورده و به دیوار نصب کرده اند و نویسنده تاریخ نائین معتقد است که این قدمگاه و نظایر آن، نقشی است که به عنوان یادبود آن توسط هنرمندان عاشق آن حضرت بر روی سنگ حک شده است. (جغرافیای تاریخی هجرت امام رضا(ع) از مدینه تا مرو، ص 133 به بعد).به احتمال زیاد، اثر پای امام رضا(ع) بر روی سنگ توسط سنگ تراش صورت گرفته باشد و هدف این بود که یادگاری از امام در میان مردم باشد و مردم با آن امام را یاد بکنند. در «عیون اخبار الرضا(ع)» جزء دوم، ص 132 به بعد، چاپ اسلامیه یک مجلدی، «اثبات الهداه»، ج سوم، ص 247 به بعد، «منتهی الآمال»، ج 2، چاپ هجرت، ص 475 و «عیون المعجزات»، عربی، ص 107 اشاره ای به فرو رفتن پای امام رضا(ع) نشده است و اگر امام رضا(ع) تصمیم به اظهار معجزه و کرامتی می گرفت می بایستی در این مآخذ می آمد در حالی که در این مآخذ که به طور تفصیلی دربارة معجزات و کرامات امام رضا علیه السلام بحث کرده اند، اشاره ای به این مطلب نشده است و این نشان می دهد که امام در فکر اظهار چنین معجزه و کرامتی نبوده اند. در بحار الانوار، ج 49 هم دربارة قدمگاه چیزی ندیدم.