دعا برای امام مهدی(ع) مصداق تحمل امر امام

“مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم” یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت اللّه سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة اللّه(عج) که حقش بر گردن ما افزون تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد، به رشته تحریر درآمده است.

اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى نویسد:

“چون ما نمی توانیم حقوق آن حضرت(ع) را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، بجا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت(عج)، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، می باشد.”

تحمل احادیث پیچیده و دشوار

در اینجا مکرمت شریفی ذکر می گردد که مشتمل بر دو مکرمت ارزنده است:

یکی اینکه دعای برای تعجیل ظهور مولایمان صاحب الزمان از مصادیق تحمل صعب مستصعب از احادیث ائمه اطهار است.

دوم اینکه سبب می شود سایر احادیث آنان که مستصعب و دشوار و اسرارشان که خشن و ناهموار است را نیز متحمل و پذیرا گردد و این مقام والا و مرتبه رفیعی است که قسمتی از مراتب آن با مطالبی که می آوریم بیان می شود:

فایده اول

در بیان اینکه دعا برای حضرت مهدی(ع) مصداق تحمل امر امامان می باشد، به توضیح اینکه امر حضرت به حسب آنچه خداوند از ویژگی ها در زمان غیبت و ظهورش قرار داده از اسرار عجیب و امور دشواری است که برای هیچ یک از انبیا و مرسلین و اولیا و اوصیا اتفاق نیفتاده و این امری است وجدانی که نیازی به دلیل و برهان ندارد.

و در روایاتی که از خاندان وحی و اهل ذکر رسیده نیز این معنی بیان شده همچنانکه مولای ما امام حسن عسکری (ع) به احمد بن اسحاق فرمود: ای احمد بن اسحاق این امری از سوی خداوند و سری از سر الهی و غیبی از غیب اوست آنچه برایت گفتم بگیر و کتمان کن و از شکرگزاران باش که فردای قیامت در علیین خواهی بود.

لذا امامان امر او را مخفی داشتند و از ذکر نام او در مجالس نهی می نمودند بلکه امر او آنقدر صعب است که حضرت آدم آن را نه انکار کرد و نه اقرار نمود و قرائن و شواهد دیگری که سبب قطع و یقین می شود که امر حضرت مهدی از امور صعب و اسرار عجیبی است که آن را تحمل نمی کند مگر فرشته مقرب یا پیامبر مرسل یا مومنی که خداوند دلش را برای ایمان آزموده باشد.

و چون دعا برای آن حضرت حاکی از معرفت به آن حضرت و تسلیم بودن به امر او می باشد صحیح است که بگوییم: دعا کننده برای آن جناب از مصادیق آن عنوان است.