بسته به مخالفین علل و دلایل مخالفتها نیز مختلف است که به برخى از آنها اشاره مى شود. 1 یکى از عوامل، وجود روایاتى در مذمت فلاسفه است که با توجه به شواهد تاریخى مراد از فلاسفه، دراین روایات کسانى هستند که تحت تأثیر کتب یونانى ویا فلسفه هاى الحادى گرفتار سفسطه شده بودند یا با فلسفه در مقابل دین دکان باز کرده بودند ولى مخالفین فعلى متوجه این مطلب نشده اند. 2 نداشتن ذوق در علوم عقلى، چرا که همه، استعداد هر علمى را ندارند و «الناس اعداء ما جهلوا» (نهج البلاغه) 3 برخى مخالف بودند با فلسفه خواندن کسانى که استعداد فلسفه نداشتند به عبارت دیگر مخالفت آنها با عمومى شدن فلسفه بود نه با خود آن. 4 مخالفت برخى هم تقلیدیست یعنى چون برخى علماى نامدار مخالفت کرده اند اینها نیز مخالفت مى کنند. 5 برخى نیز مانند ظاهرگرایان اهل سنت اساسا با عقل و تعقل در دین مخالف بودند و معتقد بودند که دین را نمى توان با عقل فهمید. 6 برخى نیز با آمیختگى دین و فلسفه مخالفند لذا اینها با فلسفه مشاء مشکلى ندارند ولى با حکمت متعالیه مخالفند. 7 برخى نیز معتقدند که خلفاى عباسى با ترویج فلسفه قصد داشتند که روایات اهل بیت (ع) را از رونق بیندازند لذا از این جنبه با آن مخالفند. 8 برخى نیز فلسفه را ره آورد فرقه معتزله مى دانند و مخالفت با فلسفه را مخالفت با تفکر معتزلى مى دانند. 9 برخى نیز عقاید فلاسفه را مخالف با قرآن و سنت قلمداد مى کنند در حالى که درمواردى پاره اى ازعقائد فلاسفه مخالف با فهم آنان از کتاب و سنت است نه لزوما مخالف با کتاب و سنت. البته در مواردى نیز چه بسا اندیشه فیلسوفى در یک مطلب خطا باشد اما نمى توان به این دلیل به طور کلى فلسفه را مردود انگاشت.