در بین آیات متعددی که به گونه های متعدد کفر و شرک را پلید معرفی کرده و مبغوضیت کفار و مشرکین را هشدار می دهد ، آیه 28 سوره توبه و آیه 125 سوره انعام ، به صراحت مشرکین و کافرین را نجس و پلید خطاب می کند.

«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِکُونَ نَجَسٌ فَلا یَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرامَ بَعْدَ عامِهِمْ هذا وَ إِنْ خِفْتُمْ عَیْلَةً فَسَوْفَ یُغْنیکُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ إِنْ شاءَ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ حَکیمٌ ؛اى کسانى که ایمان آورده اید! مشرکان ناپاکند پس نباید بعد از امسال، نزدیک مسجد الحرام شوند! و اگر از فقر مى ترسید، خداوند هر گاه بخواهد، شما را به کرمش بى نیاز مى سازد (و از راه دیگر جبران مى کند) خداوند دانا و حکیم است».

خداوند متعال در این آیه ضمن اینکه برخی تبعات ظاهری اجتماعی و اقتصادی حکم نجاست مشرکین را مد نظر قرار می دهد، لکن بر این مرز بندی تاکید کرده و این حکم را برآمده از حکمت و علم خدا می داند و وعده داده است که برخی تبعات به ظاهر منفی و ناگوار، با فضل و رحمت الهی جبران خواهد شد. و در آیه 125 سوره انعام می فرماید: « فَمَنْ یُرِدِ اللَّهُ أَنْ یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ وَ مَنْ یُرِدْ أَنْ یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقاً حَرَجاً کَأَنَّما یَصَّعَّدُ فِی السَّماءِ کَذلِکَ یَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ ؛ آن کس را که خدا بخواهد هدایت کند، سینه اش را براى (پذیرش) اسلام، گشاده مى سازد و آن کس را که بخاطر اعمال خلافش بخواهد گمراه سازد، سینه اش را آن چنان تنگ مى کند که گویا مى خواهد به آسمان بالا برود این گونه خداوند پلیدى را بر افرادى که ایمان نمى آورند قرار مى دهد».

در این آیه نیز، رجس و پلیدی در مورد کسانی که ایمان به خدا و رسول و روز قیامت نمی آوردند مقرر شده است. روایات صحیح بسیار فراوانی در ابواب متعددی از کتب روایی معتبر شیعه و سنی ، در مورد نجاست و پلیدی کفار و مشرکین وجود دارد. به عنوان نمونه؛ امام محمد باقر علیه السلام در مورد مردی که با کافر مجوسی مصافحه کرده بود فرمودند باید دستش را بشوید ولی نیازی به وضو گرفتن نیست.