دولت عراق و شام توهمی زیر سایه سیاه پرچم داعش
۱۳۹۳/۰۳/۲۸
–
۷۹ بازدید
دولت عراق و شام توهمی زیر سایه سیاه پرچم داعش
خبرگزاری شبستان: افرادی که در پی ایجاد عمارت اسلامی در عراق و شام هستند در خونریزی و بیرحمی شهرهاند و نه تنها از سوی کشورهای جهان و منطقه، بلکه حتی از سوی برخی چهرهها و گروههای سنی سلفی نیز محکوم شده اند.
دولت عراق و شام توهمی زیر سایه سیاه پرچم داعش
خبرگزاری شبستان: افرادی که در پی ایجاد عمارت اسلامی در عراق و شام هستند در خونریزی و بیرحمی شهرهاند و نه تنها از سوی کشورهای جهان و منطقه، بلکه حتی از سوی برخی چهرهها و گروههای سنی سلفی نیز محکوم شده اند.
به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری شبستان، افرادی که در پی ایجاد عمارت اسلامی در عراق و شام هستند در خونریزی و بیرحمی شهرهاند و نه تنها از سوی کشورهای جهان و منطقه، بلکه حتی از سوی برخی چهرهها و گروههای سنی سلفی نیز محکوم شده اند. رهبران «الدولة الاسلامیة فی العراق و الشام» از اینکه با مخفف «داعش» نامیده شوند، را نمی پسندند و حتی اینکه با نام داعش یاد شوند امری نابخشودنی در این دولت ساختگی است. آنان که سودای ایجاد خلافت اسلامی را در «عراق و شام» در سر دارند، از آنچه ناظران میبینند، بلند پروازترند.
واژه «شام» آنگونه که برخی معتقدند، محدود به مرزهای سوریه نبوده و شامل شام صدر اسلام یعنی بخشهایی از اردن، لبنان، سوریه و فلسطین را در بر میگیرد. عراق نیز از نظر داعشیها محدود به مرزهای کنونی نیست. عراق عرب و عراق عجم، یعنی بخشهایی از ترکیه، ایران و کویت نیز بالقوه محدوده خلافت خودخوانده امیران داعش هستند.
اینکه داعش دست پرورده کیست موضوع چند وجهی است که خود ایجاد کنندگان داعش را حیران کرده است .اعتقاد برخی براین است که عربستان برای ایجاد وحشت در شیعه و به خصوص ایران این گروه را پروریده است . این گروه از تحلیلگران معتقدند که عراق و سوریه به صحنه جنگ نیابتی Proxy War میان عربستان و ایران، به عنوان مدعیان رهبری اهل سنت و جهان تشیع تبدیل شده است. بنا بر این تحلیل، ملک عبدالله که از سویی میخواست گروهی از جنگجویان سنیمذهب وابسته به خود را وارد معادلات سیاسی کند و از سوی دیگر با القاعده مشکلات جدی دارد، پشتیبان نهانی داعش برای مقابله با گروههای شیعی است.
ولی آنچه مشخص است، پدیده ظهور قارچی شکل این گروهها در صورت تضعیف سیاسی-نظامی یک کشور است. داعش در عراق با هرج و مرجهای پس از حمله آمریکا ظهور کرد، در سوریه با استفاده از شرایط ویژه این کشور رشد یافت و اکنون در حالی به پیشروی خود در عراق ادامه میدهد که اختلافهای بنیادین میان نیروهای سنی، شیعه و کرد در عراق، این کشور را بیثباتتر کرده است. همچنین این گروه با طرز فکر بدوی اش نمی توان خود به خود آمده و طی چند سال به چنین غول خون خواری تبدیل شود.
حمایت های کشورهای مخالف تشیع مانند عربستان ،قطرورژیم صهیونستی از این گروهک و آموزش دادن به سربازان این گروه و حتی مشروع دانستن حرکت های این گروه تروریستی در سوریه و اعلام حمایت از آن نشان میدهد اصل موضوع نشعت گرفته از اشتباهی مهلک است و شاید درحال حاضر روابط این گروهک با کشورهای مطرح شده زاویه دید دارد اما میتوان به وضوح دید که کشوری از این گروه حمایت های مالی و تسلیحاتی کرده اند.
طرح پرورش نیروهای اینچنینی پیش از این توسط آمریکا در افغانستان با پرورش طالبان و القاعده تت شده بود و کم کم این دست پرورده ها به کابوسی برای حامیان آن تبدیل شد. اسلام ستیزی موضوع دیگری است که باعث حمایت برخی از کشورها از این گروهک میشود زیرا داعش داعیه دار اسلامی است که از شیعه و سنی را دشمن میداند و احکامی تندو افراطی دارد و چهره ای خشن ،وحشی و بدوی از اسلام را به نمایش گذاشته است که به هیچ وجه کوچکترین تناسبی با آموزش های اسلام ندارد.
داعش در عراق عصبانی از شکست در انتخابات سوریه و عراق است
نیروهای داعش این روزها داغ دار شکست در سوریه هستند و به همین دلیل تصمیم گرفتند در بخش دیگری از سرزمینشان –به تعبیر خودشان –اعمال حضورنمایند.
در طی حدود ده روز از حضور وحشیانه داعش در عراق تعداد زیادی از غیر نظامیان در عراق کشته شده اند و ناامنی در این کشور و سقوط چندین شهر باعث شده تا جامعه جهانی نیز به این حضور حساس شود.
حمله تروریستها به شهرهای موصل و تکریت و صلاح الدین را توطئه ای از پیش تعیین شده باید دانست که بعد از پایان انتخابات ریاست جمهوری عراق و پیروزی ائتلاف نوری مالکی این دسیسه با هدف تسلط بر عراق به اجرا درآمده است و به هرترتیب هنوز هیچ دخالتی در محدوده مرزهای عراق برای سرکوب این شورشیان انجام نشده است و ایران به عنوان کشوری شیعه علی رغم تلاش داعش برای تحریک احساسات شیعی وارد موضوع نشده و این مسئله را منوط به خواسته دولت و مردم عراق دانسته است. آمریکا نیز در این میان فعلا خاموش مانده و حل این بحران را تنها با حضور و مشارکت ایران ممکن دانسته است.
پایان پیام/