گفتن ذکر واجب نیست بلکه مستحب است. هر ذکری بگویید اشکال ندارد، ولی مستحب است این ذکر گفته شود: «لا اله الا اللّه حقّا حقّا، لااله الا الله ایمانا و تصدیقا، لااله الا اللّه عُبُودیّة وَ رِقّا، سَجدتُ لَکَ یا رَبِّ تَعبّداً وَ رِقّا لا مُستَنکِفاً و لا مُستکبراً، بَل اَنا عَبدٌ ذلیلٌ خائفٌ مُستجیرٌ؛ هیچ معبودی نیست جز خداوند (و این مطلب) حقیقتی کامل است. هیچ معبودی نیست جز خداوند (و این مطلب) از روی ایمان و تصدیق است. هیچ معبودی نیست جز خداوند (و این مطلب) از روی عبودیت و بندگی است. پروردگارا برای تو از روی عبودیت و بندگی سجده می‌کنم و نه با حالت سرپیچی و متکبرانه، چرا که من بنده ذلیل، ناتوان، هراسان و پناهنده تو هستم»[ بنی هاشمی خمینی، محمدحسن، توضیح المسائل، مراجع، قم، دفتر انتشارات اسلامی،ج1،ص619.].