انسان بالقوه مظهر خدا است و هنگامی انسانیت اش شکوفا می شود که به خدا نزدیک شود و مظهر فعلی خداوند گردد. کار دین هم نزدیک ساختن انسان به خدا از طریق یکتاپرستی است. بنابراین انسانیت آدمی بدون دین فعلیت نمی‌یابد و در صورت نبود دین تفاوتی با حیوانات نخواهد داشت و شاید از آن‌ها هم پایین‌تر برود؛ فرهنگ عمومی جهان امروز بر پایه اومانیسم یعنی اصالت انسان بنا شده است اما منظور آنها اصالت بشر است نه اصالت انسان. انسانیت چیزی فراتر از بشریت است. غربی ها از بشریت تجاور نمی کنند. انسانیت فقط در ساحت دین و اسلام شکوفا می شود.
حقیقت امر این است که انسان موجودی دارای دو جنبه الهی و مادی است و می‌تواند از عروج به سمت خدا و نیز سقوط به اسفل‌السافلین سیر کند لذا چنانچه آدمی راه صحیح را بپیماید، ارزش او فراتر از آنچه خواهد بود که اومانیسم برای بشر در نظر گرفته است اما در صورت انتخاب مسیر اشتباه از حیوانات هم پست‌تر خواهد بود؛ کرامت انسانی زمانی معنا دارد که انسان در راه خداوند حرکت کند و به خدا نزدیک و شبیه شود. و این کار دین است که انسان را به خدا نزدیک می کند. بنابراین امکان ندارد کسی ادعای انسانیت کند در حالی که دین نداشته باشد. انسانیت بدون دین از محالات است. معیار انسانیت تنها محبت ورزی به بشر های دیگر نیست. چنانکه غربی ها اینگونه انسانیت را تفسیر می کنند. این حالت در حیوانات هم هست. معیار انسانیت قرب به خدا است. انسان خلیفه خدا در زمین است و وقتی به این مقام می رسد که از طریق بندگی و قرب به خدا انسانیت اش شکوفا شود. انسانی که انسانیت اش شکوفا و قدرت تاثیر گذاری انسانی پیدا می کند، به مقام خلافت و ولایت می رسد.
انسان یعنی یک موجود تاثیر گذار. انسان خلیفه خدا در زمین است. خوب اینجا سوال می شود که در چه چیزی انسان جانشین خدا درزمین است؟ پاسخ این است که: در تاثیر گذاری. خدا یعنی مبدا تاثیرگذاری در هستی و انسان اگر بخواهد خلیفه خدا در زمین باشد باید بتواند تاثیر گذار باشد. انسان کامل یعنی انسان تاثیر گذار.
علامت وجود انسانیت و کمال در اشخاص انسانی وجود توانایی تاثیر گذاری مثبت انسانی در آنها است. هر کس به هر مقدار که بتواند در محیط اطراف خود تاثیر گذاری مثبت انسانی ایجاد کند انسان تر است.
تاثیر گذاری مثبت انسانی همان اقتدار ولایی در انسان است. پس می توان به وضوح اشاره کرد که مرتبه ولایی هر کسی دلالت بر مرتبه شکوفایی انسانیت و کمال در او دارد.
اولیای معصومین ع در راس قله و هرم انسانیت و توانایی و کمال انسانی هستند، چون نزدیک ترین انسان ها به خداوند می باشند و از قدرت تاثیر گذاری بسیار زیادی در عالم تکوین و تشریع برخورداراند.
راه رسیدن به انسانیت و کمال، توحید و خداپرستی است و خلافت الهی اوج قله انسانیت و کمال است.