قبل از بیان هرچیزی بایستی این نکته را در نظر بگیرید که هرکدام از این دو روایت ممکن است در زمانهای متفاوت و مخاطبین متفاوت صادرشده باشد، و امام علیه السلام به هرکسی با توجه به شرایط و تفاوت ایمانش سخن گفته باشد و چنین تصوری که امام بدون توجه به مخاطب و شرایطش سخن گفته باشد به نظر نمی آید که صحیح باشد. و در عین حال برای رسیدن به منظور امام علیه السلام از بیان این روایات می توان چند احتمال زیر را مطرح کرد که ممکن است بعض و یاهمه آنها صحیح باشد : 1. چنین نیست که مطلق گناه ، موجب از دست دادن توفیق نماز شب باشد بلکه بعضی از گناهان موجب سلب توفیق از نماز شب می شوند .
2. حتی اگر گناهی موجب سلب توفیق باشد ، ممکن است که توبه اثر آن گناه را خنثی کرده و بتواند نماز شب را بخواند .
3. اگر شخصی به هرصورت موفق به نماز شب شود، نماز شب ، خود به خود ، موجب بخشش گناهان (به غیر از حق الناس) می شود .
4. اینطور نیست که شخص بایستی از همه گناهان پاک باشد تا بتواند نماز شب بخواند بلکه فقط بعضی از گناهان مانع هستند لذا وقتی نماز شب می خواند بقیه گناهانش نیز بخشیده می شود .