رعب و ترس سلاحی از امدادهای غیبی برای امام عصر(ع)



امام صادق(ع) می فرماید: خداوند حضرت قائم(ع) را با سه لشکر یاری می دهد؛ فرشتگان، مومنان و رعب … ترس و وحشت از قدرت های مهدی(ع) پیشاپیش سپاهیانش به فاصله یک ماه و از پشت سر آنها به فاصله یک ماه در حرکت است.

خبرگزاری شبستان: یکی از پرسش هایی که ذهن بیشتر انسان ها را به خود مشغول کرده، آن است که امام زمان(ع) چگونه نظام های سیاسی گوناگون را که دارای افکار و توانایی های مختلفی هستند، از میان برمی دارد و نظام واحد جهانی تشکیل می دهد؟

سیستم و برنامه حکومتی آن حضرت(عج) چگونه است که در آن ظلم و ستمی در جهان نخواهد بود؛ فسادی صورت نمی گیرد و گرسنه ای یافت نمی شود؟

امدادهای غیبی

هر چند در روایات بسیاری جنگ های پس از ظهور حضرت مهدی(ع) به نیروهای رزمی ای نسبت داده شده است که از سراسر جهان به یاری حضرت می شتابند اما پیروز شدن بر تمام جهان با توجه به پیشرفت علم و صنایع نظامی قبل از ظهور حضرت کاری دشوار و محال است مگر آنکه به رهبری شخصی که از سوی خداوند یاری می شود، انجام گیرد.

امدادهای الهی گاهی در قدرتی است که خداوند به حضرت داده است و با انجام کراماتی حضرت مشکلات را از سر راه بر می دارد و یا به وسیله رعب و ترسی است که خداوند در دل دشمن ایجاد می کند و یا اینکه خداوند ملائکه را به یاری حضرت می فرستد.

در برخی از روایات سخن از نیروهایی است که دارای خصوصیات فرشتگان هستند و منتظر حضرتند تا او را یاری کنند و از تابوت و اشیایی که در آن است نیز به عنوان وسیله ای دیگر برای نصرت و یاری حضرت مهدی(ع) نام برده شده است.

رعب و ترس، سلاح امام عصر

امام صادق(ع) می فرماید: قائم ما اهل بیت با ترس و رعب یاری می شود. نیز می فرماید: خداوند حضرت قائم(ع) را با سه لشکر یاری می دهد؛ فرشتگان، مومنان و رعب (ترس انداختن در دل دشمن)

امام باقر(ع) در این زمینه می فرماید: ترس و وحشت از قدرت های مهدی(ع) پیشاپیش سپاهیانش به فاصله یک ماه و از پشت سر آنها به فاصله یک ماه در حرکت است.

همچنین آن حضرت می فرماید: ترس و رعب پیشاپیش پرچم حضرت مهدی(ع) به فاصله یک ماه و از پشت سر به فاصله یک ماه و از سمت راست به فاصله یک ماه و از سمت چپ نیز به فاصله یک ماه در حرکت است.

از این روایات استفاده می شود که وقتی حضرت مهدی(ع) جایی را قصد کند دشمن پیشاپیش دچار ترس و وحشت شده و توان رویارویی و ایستادگی در برابر سپاهیان حضرت را از دست می دهد همچنین وقتی لشکریان از جایی حرکت می کنند کسی جرات شورش را ندارد زیرا دشمن از لشکریان حضرت دچار وحشت می شود. این تفسیر و توجیه با ظاهر بعضی از روایات که پیش تر گفته شد نیز منافات دارد.