آیات عظام امام، صافى و نورى: اگر جهل به حدى باشد که احتمال باطل شدن روزه را نمى‌دادند، کفّاره واجب نیست؛ ولى بنابر احتیاط واجب، باید روزه‌ها را قضا کنند.[ امام، تحریر الوسیلة، ج 1، فیمایجیب الامساک فیه، م 18، فیما یترتب على الافطار، م 1؛ صافى، هدایه‌العباد، ج1، م 1311، 1318؛ نورى، تعلیقات على العروة، الفصل الثالث، السادس.]
آیات عظام بهجت، خامنه‌اى و فاضل: اگر جهل به حدى باشد که احتمال باطل شدن روزه را نمى‌دادند، کفّاره واجب نیست؛ ولى باید روزه‌ها را قضا کنند.[ بهجت، وسیله‌النجاة، ج 1، م 1109، 1117؛ فاضل، تعلیقات على العروة، الفصل الثالث، السادس؛ خامنه‌اى، اجوبة الاستفتاآت، س 817.]
آیات عظام تبریزى، سیستانى و وحید: باید روزه‌ها را قضا کنند؛ ولى کفّاره واجب نیست.[ تبریزى، سیستانى و وحید، منهاج الصالحین، کفارة الصوم، تتمیم.]
آیت‌الله مکارم: بنابر احتیاط واجب، باید روزه‌ها را قضا کنند؛ ولى کفّاره واجب نیست.[ مکارم، توضیح‌المسائل مراجع، م 1658.]