1ـ روح بخاری بنا به اعتقاد فلاسفه و اطبای قدیم، جسمی است لطیف، که از لطائف اخلاط اربعه (خون، بلغم، سودا و صفرا) پدید می آید و واسطه بین نفس ناطقه (نفس انسانی ) و بدن مادی است؛ بنابر این روح بخاری از نظر فلاسفه ای که به آن قائلند موجودی است طبیعی و جسمانی؛ لکن جسمی است لطیف و نامرئی؛ بنابر این روح بخاری نفس مجرد نیست؛ و هیچگاه هم از جسمانیت خارج نمی شود؛ و در زمان مرگ مثل بدن از هم می پاشد؛ بلکه حتی فروپاشی آن به خاطر لطافتش قبل از بدن مادی است. (برای مطالعه بیشتر ر.ک: فرهنگ اصطلاحات ملاصدرا؛ دکتر سید جعفر سجادی؛ ص 247-249)
2ـ انسان روح ندارد. بدن هم روح ندارد؛ مثل این است که بگویید: « عدد، چهار دارد.» عدد، چهار ندارد، بلکه چهار، مرتبه ای از مراتب عدد است. عدد، حقیقت واحد دارای مراتب است که چهار، یکی از مراتب آن است. هر شخص انسان هم حقیقت واحد دارای مراتب است که پایین ترین مرتبه اش را بدن گویند؛ بالاتر از آن را نفس گویند، بالاتر از آن را عقل، بالاتر از آن را قلب، بالاتر از آن را روح، بالاتر از آن را سرّ، بالاتر از آن را خفی، و بالاتر از آن را هم اخفی گویند. بدن را «ارض الانسان» و هفت مرتبه ی دیگر را «سماوات سبع انسان» گویند. خود بدن هم مراتبی دارد که روح بخاری، یکی از مراتب آن است.
3ـ امروزه از «روح بخاری» با عنوان «هاله ی انسانی» یاد می کنند. البته این هاله در تمام موجودات مادّی وجود دارد. در این مورد می توانید مطالبی از اینترنت به دست آورید.