همه مراجع (به جز صافى و مکارم): با ازدواج کردن زن و رفتن به شهر شوهر اعراض از وطن اصلى زن صورت نمى‌گیرد و در وطن خود نماز و روزه او کامل است.[ خامنه‌اى، اجوبه‌الاستفتاآت، س 694 و 705؛ سیستانى، استفتاآت، بخش نماز مسافر، س 20 و 40 و 50؛ نورى، استفتاآت، ج 1، س 164 و 165 و 166 و 167؛ بهجت، استفتاآت، احکام وطن، س 1570 و 1575 و 1576؛ تبریزى، استفتاآت، س 492.]

آیت‌الله صافى: اگر زن بنا دارد در وطن شوهر همراه با شوهر زندگى کند اعراض قهرى از وطن اوست و نماز او شکسته و بدون قصد ده روز نمى‌تواند روزه بگیرد.[ صافى، 240 سؤال پیرامون روزه، س 183.]

آیت‌الله مکارم: اگر زن تصمیم دارد با شوهر خود در شهر دیگرى زندگى کند و شوهرش قصد بازگشت به شهر زن را ندارد، یا نمى‌تواند قبل از پنج سال برگردد و در هر سال کمتر از 90 روز رفت و آمد داشته باشد، اعراض قهرى حاصل شده است و نماز او شکسته است و بدون قصد ده روز نمى‌تواند روزه بگیرد.[ مکارم، استفتاآت، ج 1، س 217 و ج 2، س 294.]