سال کبیسه

تقویم هجری شمسی بر اساس مدت سال شمسی حقیقی است که تعداد شبانه‌روزهای آن عدد صحیحی نیست، اما در زندگی روزمره از سال شمسی عُرفی که تعداد شبانه‌روزهای کاملی دارد، استفاده می‌کنیم. برای حل این تناقض،تقویم‌نویسان از مقدار غیرصحیح شبانه‌روز سال شمسی حقیقی (حدود 6 ساعت)صرف‌نظر می‌کنند و سال 365 شبانه‌روزی را «سال عادی» در نظر می‌گیرند؛ اما هر 4 یا 5 سال یک‌بار، جمع مقادیر غیرصحیح سال‌های شمسی حقیقی از 1 روز بیشتر می‌شود؛ در چنین شرایطی، یک روز به آخر سال مورد نظر اضافه می‌کنند و آن سال 366 شبانه‌روزی را «سال کبیسه» می‌نامند.بیانی ساده ی دیگر :هر یک سال 365 روز و 6 ساعت است. یعنی این مدت طول می کشد تا زمین یک دور کامل به دور خورشید بچرخد.
در روزهای قدیم تر مردم به این 6 ساعت اهمیتی نمی دادند و یک سال را همان 365 روز محاسبه می کردند این کار سبب شد که کم کم زمان سال تحویل تغییر کند.
یعنی اگر برای ما ایرانیان اول فرودین که اولین روز فصل بهار است آغاز سال نو بود کم کم در طی صدها سال، شروع سال جدید جلو افتاد و به زمستان و بعد هم به تابستان رسید .
به مرور زمان مردم یادگرفتند که باید این 6 ساعت را در تقویم خود محاسبه کنند تا به این مشکل برخورد نکنند.برای همین هر 4 سال که می گذرد این 6 ساعتها را باهم جمع می کنند که یک شبانه روز کامل یعنی 24 ساعت می شود.برای همین ماه اسفند که در تقویم شمسی 29 روز است هر 4 سال یکبار ، یک روز به آن افزوده می شود و 30 روز می گردد.
سالهایی که اسفند 30 روز است یعنی تعداد روزهای سال بجای 365 روز ، 366 روز می شود . این سال را، سال کبیسه می گویند.پس هر 4 سال یکبار سال کبیسه می شود و قابل پیش بینی است.