با سلام و سپاس از ارتباط و اعتماد شما با این مرکز
1.      این مطلب در باره امام حسن ع در منابع مختلفی بیان شده است .
2.     آنچه در منابع معتبر تاریخی به چشم می‌خورد آن است که امام حسن علیه‌السلام در طول دوران حیاتشان سه بار تمامی اموالشان را به دو نیم کرده و نیمی را برای خود نگهداشته و نیمی دیگر را در راه خدا بخشید. اما ظاهرا در طول تاریخ و یا در نوشتار برخی نویسندگان به اشتباه این موارد به دوبار تقلیل یافته و در برخی دیگر به جای نیمی از اموال تمام اموال آمده است برخی نیز معتقدند چون ایشان مقدار متنابهی از اموال خویش را بخشیده است برخی گمان کرده اند و یا به صورت مبالغه آورده اند که ایشان تمام اموالشان را در راه خدا تقسیم کرده است .
به عنوان مثال ر.ک:‌   کتاب   فضائل پنج تن علیهم السلام در صحاح ششگانه اهل سنت، نویسنده: سید مرتضى فیروزآبادى / مترجم محمدباقر ساعدى ، ناشر : فیروزآبادى ،مکان نشر: قم
طبقات کبرى، نویسنده: ابن سعد کاتب واقدى / مترجم محمود مهدوى دامغانى ، ناشر: فرهنگ و اندیشه ، مکان نشر: تهران
3.      در باب اینکه چرا ایشان چنین می‌کرد باید گفت که این مسئله سیره و از جمله اخلاقیات ایشان در زندگی‌شان بوده است. امام حسن مجتبى (ع) گاهى مبالغ قابل توجهی پول یکجا به مستمندان می بخشیدند تا زندگى آبرومندانه اى تشکیل بدهند و احیاناً سرمایه اى براى خود تهیه نمایند و دیگر نیاز نباشد هر روز دست نیاز به سوی این و آن بلند کنند. به دلیل همین بخشش های بی نظیر، امام حسن(ع) به «کریم اهل بیت(ع)» شهرت یافتند .
4.    در مورد منافات داشتن این عمل ایشان با رعایت اعتدال نکاتی قابل دقت است :

1- بر طبق بیان قران کریم میزان در انفاق و کمک به دیگران و نیازمندان حد اعتدال و میانه روی است . در آیه 29 سوره اسراء آمده است :
وَ لا تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَةً إِلى عُنُقِکَ وَ لا تَبْسُطْها کُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُوماً مَحْسُوراً
هرگز دستت را بر گردنت زنجیر مکن (و ترک انفاق و بخشش منما) و بیش از حد آن را مگشا تا مورد سرزنش قرار گیرى و از کار فرو مانى .
این تعبیر کنایه لطیفى است از اینکه دست دهنده داشته باش، و همچون بخیلان که گویى دستهایشان به گردنشان با غل و زنجیر بسته اند و قادر به کمک و انفاق نیستند مباش. از سویى دیگر دست خود را فوق العاده گشاده مدار، و بذل و بخشش بى حساب مکن که سبب شود از کار بمانى، و مورد ملامت این و آن قرار گیرى، و از مردم جدا شو .
در این آیه نورانی خداوند رسولش را به رعایت اعتدال در انفاق و بخشش سفارش نموده و این ملاک و معیاری برای همه مسلمانان و پیروان پیامبر – ص- است .
در بعضى از روایات که در شان نزول این آیه نقل شده این مطلب به وضوح دیده مى شود، در روایتى مى خوانیم پیامبر ص در خانه بود سؤال کننده اى بر در خانه آمد چون چیزى براى بخشش آماده نبود، و او تقاضاى پیراهن کرد، پیامبر ص پیراهن خود را به او داد، و همین امر سبب شد که نتواند آن روز براى نماز به مسجد برود .
این پیش آمد زبان کفار را باز کرد، گفتند: محمد خواب مانده یا مشغول لهو و سرگرمى است و نمازش را بدست فراموشى سپرده است .
و به این ترتیب این کار هم ملامت و شماتت دشمن، و هم انقطاع از دوست را در پى داشت، و مصداق ملوم حسور شد، آیه فوق نازل گردید و به پیامبر ص هشدار داد که این کار تکرار نشود .
تفسیر نمونه، ج 12، ص: 92
2- با در نظر گرفتن آیه فوق که دستور به رعایت اعتدال در انفاق مى دهد این سؤال پیش مى آید که در سوره دهر و آیات دیگر قرآن و همچنین روایات ستایش و مدح ایثارگران را مى خوانیم که حتى در نهایت سختى از خود مى گیرند و به دیگران مى دهند، این دو چگونه با هم سازگار است؟! دقت در شان نزول آیات فوق، و همچنین قرائن دیگر، پاسخ این سؤال را روشن مى سازد و آن اینکه : دستور به رعایت اعتدال در جایى است که بخشش فراوان سبب نابسامانیهاى فوق العاده اى در زندگى خود انسان گردد، و به اصطلاح ملوم و محسور شود .
و یا ایثار سبب ناراحتى و فشار بر فرزندان او گردد و نظام خانوادگیش را به خطر افکند، و در صورتى که هیچیک از اینها تحقق نیابد مسلما ایثار بهترین راه است .
از این گذشته رعایت اعتدال یک حکم عام است و ایثار یک حکم خاص که مربوط به موارد معینى است و این دو حکم با هم تضادى ندارند .
3- در مورد ایثارو بخشش پیامبر – ص- و یا ائمه-ع- هیچ موردی سراغ نداریم که آنها از حق خانواده و زن و فرزند و عیال ایثار و انفاق کرده باشند و حتی در مورد آیه سوره دهر که داستان ایثار اهل بیت نسبت به اسیر و فقیر و یتیم بیان شده دادن افطار خود به انها با خواست و پیشنهاد و رضایت خود انها بوده و حتی کنیز انها نیز چنین درخواستی داشت و در این ایثار بامیل خود شرکت داشت پس چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است در این موارد نیز صدق می کند .
5- البته رعایت حق خانواده و مقدم داشتن انها به این معنا نیست که مثلا پدر حق بخشش و انفاق ندارد بلکه اگر نیاز های ضروری و لازم خانواده را تامین نمود و وظیفه شرعی و واجب خود را نسبت به آنها انجام داد می تواند از مال خود اهل بخشش و انفاق باشد و البته بهتراست که در این مورد نیز بر طبق دستور قرآن حد اعتدال را رعایت کند .