۱۳۹۸/۱۱/۱۶
–
۱۵۱۰ بازدید
سلام ایه ۱۶۴انعام که میفرمایند هر کس گناهش پای خودش میباشد برای گناه فرزند و پدر هم صدق میکند؟ینی اگر فرزندی گناه کند پای خودش است یا پدرش هم خدا برایش گناه مینویسد؟؟؟؟
آیه 164 انعام :(وَ لا تَکْسِبُ کُلُّ نَفْسٍ إِلَّا عَلَیْها وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى )«هیچ کسى جز براى خود عملى انجام نمى دهد و هیچ گنهکارى بار گناه دیگرى را به دوش نمى کشد» این آیه به صراحت این مطلب را بیان کرده که گناه کسی بر دیگری نیست ،بنابراین گناهانی که فرزند به دوشرط:
1- کوتاهی نکردن والدین درتربیت فرزند
2- ناراضی بودن والدین ازاعمال بد فرزند ؛ انجام دهد به عهده خود فرزند است .اما اگر اعمال فرزند دوشرط فوق را دارا باشد، به همان دلیل که اصل فرزند از پدر است، از گناهان واعمال ناشایست فرزند والدین نیز معاقب خواهند شد. اگر بچه کار بد مى کند، مى شود گفت: پدر این کار را کرده، چون اصل وجود فرزند، از پدر است و گاهى هم که لعنت مى فرستند، مى گویند: بر پدرش لعنت یا صلوات؛ چون پدر در اصل وجودش، دخیل بود و نسبت دادن به سبب بالاتر، صحیح است.البته اگر پدر در تربیت کوتاهى نکرده باشد و به کار بد فرزند، راضى نباشد، نباید کار بد فرزند را به پدر انتساب داد.اما راجع به خوبی های فرزند ، باید گفت که از رحمت خدا به دور نیست که آثار خیر وبرکات وجودی فرزند به پدر ومادر نیز سرایت می کند والبته احتمال قوی دارد که این هم شرطش رضایتمندی وخوشحالی والدین از کارهای نیک توسط فرزندشان باشد، پدر ومادری که فرزندشان را نه تنها برکارهای خیر تشویق می کنند بلکه راهنمای اونیز هستند، سهم به سزایی دراعمال او ودر نتیجه پاداش او دارند.
1- به طور کلی پدر و مادر و فرزندان از منظر قرآن و روایات و نیز از نظر تکوینی ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند و به منزله وجود واحدی شمرده می شوند .
2- بنا بر این اعمال و رفتار و نیت های آنها در زندگی یگدیگر دارای اثر و تاثیر است و زندگی هر کدام تحت تاثیر نوع عقیده و اعمال و رفتار دیگری است و به خصوص نوع عقیده و عمل والدین تاثیر مستقیمی در زندگی فرزندان آنها دارد .
3- در آیه 82 سوره مبارک کهف در مورد تاثیراعمال خیر و الدین در سرنوشت و اوضاع زندگی فرزندان آمده است : وَ أَمَّا الْجِدارُ فَکانَ لِغُلامَیْنِ یَتِیمَیْنِ فِی الْمَدِینَةِ وَ کانَ تَحْتَهُ کَنْزٌ لَهُما وَ کانَ أَبُوهُما صالِحاً فَأَرادَ رَبُّکَ أَنْ یَبْلُغا أَشُدَّهُما وَ یَسْتَخْرِجا کَنزَهُما رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ.و اما آن دیوار متعلق به دو نوجوان یتیم در آن شهر بود، و زیر آن گنجى متعلق به آنها وجود داشت، و پدرشان مرد صالحى بود، پروردگار تو مى خواست آنها به حد بلوغ برسند، و گنجشان را استخراج کنند . یعنی خضر به خاطر یک پدر صالح و درستکار، حمایت از فرزندانش را در آن قسمتى که مى توانست بر عهده گرفت، یعنى فرزند در پرتو ایمان و امانت پدر مى تواند سعادتمند شود و نتیجه نیک آن عائد فرزند او هم بشود، در پاره اى از روایات مى خوانیم آن مرد صالح پدر بلا واسطه یتیمان نبود بلکه از اجداد دورش محسوب مى شد ، آرى چنین است تاثیر عمل صالح.
۴- گرفتاری و گناهان فرزندان بیشتر به صورت امتحان و ابتلا برای والدین است و این گناهان اگر نتیجه بی توجهی والدین و تربیت نادرست آنها باشد موجب اذیت و ناراحتی روحی آنها در عالم پس از مرگ می گردد و اگر آنها دخالتی در گناه فرزند نداشته و وظیفه خود را در تربیت آنها به خوبی انجام داده باشند اندوه آنها از گناه فرزند و ناراحتی روحی آنها کفاره گناهان آنها و موجب مغفرت آنها است .
1- کوتاهی نکردن والدین درتربیت فرزند
2- ناراضی بودن والدین ازاعمال بد فرزند ؛ انجام دهد به عهده خود فرزند است .اما اگر اعمال فرزند دوشرط فوق را دارا باشد، به همان دلیل که اصل فرزند از پدر است، از گناهان واعمال ناشایست فرزند والدین نیز معاقب خواهند شد. اگر بچه کار بد مى کند، مى شود گفت: پدر این کار را کرده، چون اصل وجود فرزند، از پدر است و گاهى هم که لعنت مى فرستند، مى گویند: بر پدرش لعنت یا صلوات؛ چون پدر در اصل وجودش، دخیل بود و نسبت دادن به سبب بالاتر، صحیح است.البته اگر پدر در تربیت کوتاهى نکرده باشد و به کار بد فرزند، راضى نباشد، نباید کار بد فرزند را به پدر انتساب داد.اما راجع به خوبی های فرزند ، باید گفت که از رحمت خدا به دور نیست که آثار خیر وبرکات وجودی فرزند به پدر ومادر نیز سرایت می کند والبته احتمال قوی دارد که این هم شرطش رضایتمندی وخوشحالی والدین از کارهای نیک توسط فرزندشان باشد، پدر ومادری که فرزندشان را نه تنها برکارهای خیر تشویق می کنند بلکه راهنمای اونیز هستند، سهم به سزایی دراعمال او ودر نتیجه پاداش او دارند.
1- به طور کلی پدر و مادر و فرزندان از منظر قرآن و روایات و نیز از نظر تکوینی ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند و به منزله وجود واحدی شمرده می شوند .
2- بنا بر این اعمال و رفتار و نیت های آنها در زندگی یگدیگر دارای اثر و تاثیر است و زندگی هر کدام تحت تاثیر نوع عقیده و اعمال و رفتار دیگری است و به خصوص نوع عقیده و عمل والدین تاثیر مستقیمی در زندگی فرزندان آنها دارد .
3- در آیه 82 سوره مبارک کهف در مورد تاثیراعمال خیر و الدین در سرنوشت و اوضاع زندگی فرزندان آمده است : وَ أَمَّا الْجِدارُ فَکانَ لِغُلامَیْنِ یَتِیمَیْنِ فِی الْمَدِینَةِ وَ کانَ تَحْتَهُ کَنْزٌ لَهُما وَ کانَ أَبُوهُما صالِحاً فَأَرادَ رَبُّکَ أَنْ یَبْلُغا أَشُدَّهُما وَ یَسْتَخْرِجا کَنزَهُما رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ.و اما آن دیوار متعلق به دو نوجوان یتیم در آن شهر بود، و زیر آن گنجى متعلق به آنها وجود داشت، و پدرشان مرد صالحى بود، پروردگار تو مى خواست آنها به حد بلوغ برسند، و گنجشان را استخراج کنند . یعنی خضر به خاطر یک پدر صالح و درستکار، حمایت از فرزندانش را در آن قسمتى که مى توانست بر عهده گرفت، یعنى فرزند در پرتو ایمان و امانت پدر مى تواند سعادتمند شود و نتیجه نیک آن عائد فرزند او هم بشود، در پاره اى از روایات مى خوانیم آن مرد صالح پدر بلا واسطه یتیمان نبود بلکه از اجداد دورش محسوب مى شد ، آرى چنین است تاثیر عمل صالح.
۴- گرفتاری و گناهان فرزندان بیشتر به صورت امتحان و ابتلا برای والدین است و این گناهان اگر نتیجه بی توجهی والدین و تربیت نادرست آنها باشد موجب اذیت و ناراحتی روحی آنها در عالم پس از مرگ می گردد و اگر آنها دخالتی در گناه فرزند نداشته و وظیفه خود را در تربیت آنها به خوبی انجام داده باشند اندوه آنها از گناه فرزند و ناراحتی روحی آنها کفاره گناهان آنها و موجب مغفرت آنها است .