سلام جوان ۲۱ساله هستم ایامیتوانیددرزمینه خروج روح ازبدن که فرمودیدنیازبه سالهاسیروسلوک وریاضت داردکمکم کنیدمن اگرصدسال هم طول کشداماده ام بروم فقط استادندارم شمااستادم میشوید؟یاکمکم میکنیدتازیرنظرتان منزل به منزل پیش روم؟خواهش میکنم کمکم کنید

دوست گرامی. سیر و سلوک یک عمل دینی است و شما اگر بخواهید در مسیر صحیح قرار بگیرید باید ابتدا هدف اصیل دینی را شناسایی نمایید و برای رسیدن به آن تلاش نمایید تا به سعادت و کمال مطلوب انسانی برسید.
راهبرد دین تربیت انسان قوی است. در توضیح این عبارت گفتنی است: تربیت از ریشه «ربو» و در لغت به معناى زیاد شدن، رشد کردن و بزرگ شدن است و در اصطلاح عبارت است از: «ایجاد زمینه مناسب به منظور تقویت باورمندی، وجدان اخلاقی و اراده عملی در راستای شکفتن استعدادها و بروز و ظهور توانمندی ها. به تعبیر دیگر تربیت را مى توان «پروراندن قواى جسمى و روحى انسان براى وصول به کمال مطلوب دانست».
چراکه انسان در دنیا با یک مشکل عمده روبروست، اینکه می‌داند خدای متعال به او استعداد و توانایی‌های فراوانی عطا کرده، ولی شکوفا نیستند و عملاً نمی‌تواند از آنها بهره‌مند شود و گستره وجودی خود را توسعه دهد، ازآن رو نیاز به روشی برای بروز و ظهور آن دارد.
دین دقیقاً برای شکوفاسازی استعدادها و توامند سازی انسان آمده است. آمده به انسان کمک نماید تا کیفیت زندگی خود را ارتقا دهد و به جایگاه و اهداف مطلوب خود برسد و به حیات انسانی و مقامات بلند عرفانی ارتقا درجه یابد.
راهبرد دین، تربیت انسان‌های توانمند در بستر جامعه‌ای قدرتمند است و این هر دو آرمان را دین الهی پی می‌گیرد. فلسفه وجود دین در زندگی انسان چیزی جز کمک و هدایت در مسیر انسانیت و کمال انسانی نیست. انسان کامل یا خلیفه الله از منظر دین و قرآن کریم کسی است که توانایی‌های خود را با کمک دین شکوفا نموده و به آرمان دینی دست یافته‌است.
این توانایی وتاثیرگذاری، به‌صورت تخصصی به دین الهی اختصاص دارد و در قبال آن هیچ دین و آیینی نمی‌تواند جایگزین شود، از آن روی آشکارا مشاهده می کنیم که تمام فرق و مذاهب غیر الهی و مادی در زمینه تربیت انسان تراز درمانده و ابتر هستند و راهکار عرفان‌های کاذب و روانشناسان غربی راه به جایی نبرده و خروجی قابل ذکری ندارد.
به همین دلیل است که قرآن می‌فرماید: ان الدین عند الله الاسلام؛ تنها دینی که خداوند می پذیرد و بدان راضی است اسلام است؛ چون تنها اسلام و دین توحیدی است که این توانایی را به انسان می‌دهد و این شکوفایی را رقم می‌زند و اوج آفرین و حیات بخش و قدرت آفرین است.
در این راستا به کمی دقت و بررسی درمی یابیم تمام دستورالعمل‌های گفتاری و رفتاری رهبران معصوم دینی در راستای راهبرد کلی دین در عرصه تربیت کودک و همچنین افراد بزرگسال، جنبه توان‌افزایی دارد و رویکرد تربیتی آنان چه در اهداف و راهبردها و چه دستورات و راهکارها، قدرت آفرین است.
توصیه هایی که اسلام درباره سبک زندگی و رعایت بهداشت فردی و اجتماعی و حفظ سلامتی بدن و روان دارد، همگی به همین موضوع ارجاع می شود. دین در حقیقت در پی تربیت انسان های سالم و قوی است و این توصیه ها و دستورالعمل ها همگی در این راستاست.
آداب فراوانی که در باب انتخاب همسر و رعایت اموری در ایام بارداری و حین تولد و تربیت کودک هنگام طفولیت تا زمان بلوغ و پس از آن درباره علم آموزی به فرزندان توصیه شده، همگی به منظور آن است که فرزندی قوی و با استعداد و توانمند پرورش یابد، فردی که در آینده بتواند به عنوان انسانی کارآمد در خدمت اهداف دین و جامعه دینی باشد.
همچنین در سیر عملی اهل بیت (ع) مشاهده می کنیم که به فرزندان خود اسب سواری و جنگ آوری می آموختند و آنها را به ورزش توصیه می کردند، حتی دارد پیامبر خدا (ص) حسن و حسین علیهما السلام را وامی داشت تا با هم کشتی بگیرند و به تشویق ایشان می پرداخت.
توصیه به فراگیری قرآن و انجام نماز و شرکت در نماز جماعت و وادار ساختن فرزندان به روزه گیری و عبادت و بیدار ماندن در شب های قدر و مانند آن که در رفتار و سبک زندگی ائمه اطهار مشاهده می شود، به منظور تقویت روحیه ایمانی کودکان بوده است.
تمام آداب و توصیه های اسلام چه قبل از تولد انسان و چه بعد از آن، همگی در راستای تربیت انسانی قوی و توانمند برنامه ریزی شده است و راهبرد و هدف کلی دین چیزی جز پرورش انسان قوی نیست؛ چه به لحاظ فکری و چه از نظر ایمانی و عملی و اخلاقی، تمامی رهنمودهای اسلام، چنین نتیجه ای را دربر خواهد داشت.