شرائط شيرخوارگي كه سبب محرميت رضاعي مي شود

محرميت از سه راه ممكن است پيدا شود:
الف- ولادت كه از آن تعبير به «ارتباط نسبى» مى ‏شود.
ب- از طريق ازدواج كه به آن «ارتباط سببى» مى ‏گويند.
ج- از طريق شيرخوارگى كه به آن «ارتباط رضاعى» گفته مى ‏شود.  تمام كسانى كه از نظر ارتباط نسبى محرم هستند و ازدواج با ايشان حرام است، از نظر محرميت رضاعي نيز حرام مى‏ شوند. مقدار شيرخوارگى كه در محرميت موثر است و همچنين شرائط و كيفيت آن، ريزه‏ كاري هاى فراوانى دارد از جمله:

1. دو سال از سن بچه نگذشته باشد. (اگر بعد از دو سال او را شير دهند، به كسي محرم نمي شود.)

2. زني كه به او شير مي دهد حداقل در يكي از اين سه حالت به نوزاد شير خورانده باشد: الف- نوزاد 15 مرتبه از شير او خورده باشد. ب- يك شبانه روز شير او را خورده باشد ( و بين آن هيچ غذاى ديگر نخورده باشد) . ج- به قدري از شير يك زن خورده باشد كه بگويند گوشت او از شير آن زن روئيده است.

3. بچه شير را از سينه او بمكد. (اگر شير را در گلوي نوزاد بريزند، محرم نمي شود).

4. شير خالص باشد.

5. شير از يك شوهر باشد ( اگر زن شير دهي به واسطه طلاق يا عللي ديگر جدا شود، بعد شوهر كند و از او حامله شود و تا موقع وضع حمل، شيري كه از شوهر اول داشته باقي باشد و در اين موقعيت به نوزادي شير دهد بطوري كه مثلا هشت دفعه در اين حالت باشد و هفت دفعه آن بعد از وضع حمل از شير منتسب به شوهر دوم بدهد، آن بچه به كسي محرم نمي شود.) 

6. شير آن زن از حرام نباشد (يعني اگر شير بچه اي را كه از زنا به دنيا آمده به بچه ديگر بدهند، اين نوزاد به كسي محرم نمي شود).

7. نوزاد بر اثر بيماري شير را قي و استفراغ نكند.

پي نوشت:

توضيح المسائل مراجع، م 2474، 2475. تفسير نمونه، ج‏3، ذيل آيه 23 سوره نساء.