درباره سال شهادت امام زین العابدین(علیه السلام)، قول های فراوانی از مورخان وجود دارد که در بین آنها، سال94 [ شیخ مفید،‌پیشین، ص 137؛ شیخ کلینی، الاصول من الکافی، ج 2،‌ ص ‌‌372؛ ابن شهرآشوب، پیشین، ص 175.] و 95 شهرت دارند[ بلاذری، انساب الاشراف، ج 3، ص 362، ]. آن بزرگوار به دست ولید بن عبدالملک، مسموم شد.کفعمی در مصباح می نویسد: «روز شنبه 22 محرم سال 95هجری، در ایام حکومت ولید بن عبدالملک، هشام وی را مسموم کرد[ مجلسی، ج 46، ص 152-153؛ ]. شبی که امام سجاد(علیه السلام) بامداد آن به جوار پروردگار رفت، به فرزند خود، محمد باقر(علیه السلام) فرمود: «آبی برای وضوی من بیاور» و بعد به فرزندش فرمود: «پسرم! این همان شبی است که مرا وعده داده اند».
چون زمان وفات امام(علیه السلام) فرارسید، بیهوش شد و چون چشمان خود را گشود، سوره های واقعه و فتح را خواند؛ سپس فرمود: امام سجاد(علیه السلام) در بقیع کنار قبر شریف عموی بزرگوارش، امام حسن(علیه السلام) و در زیر گنبدی که جناب عباس بن عبدالمطلب، عموی پیامبر اکرم? مدفون بود، به‌خاک سپرده شد[ شیخ مفید، پیشین،‌ ج 2، ص 138.].
مردم مدینه در عزای آن حضرت، سوگوار شدند و هنگام تشییع و دفن آن بزرگوار، چنان جمعیتی از مردم جمع شده بودند که مدینه مانند آن را کمتر دیده بود[ شهیدی، زندگانی علی بن الحسین(علیه السلام)، ص 202.].

فصل دوم – سیره اجتماعی امام سجاد