صحت داره بخاطر حضورامام زمان ماه و خورشید میتابند و خاموش نمیشن؟

متن علوم تجربی یا تاریخ فاقد چنین شناخت یا ادعایی است. اصالت چنین سخنی را فقط از متون دینی متقن باید احراز نمود. خداوند متعال وجود و حضور پیامبر صلی الله علیه و آله را مانع از نزول عذاب بر مردم معرفى نموده است: و ما کان اللّه لیعذبهم و انت فیهم. خداوند آنان را عذاب نمى کند , در حالى که تو ( اى پیامبر ) در میان آنان قراردارى.(1)؛ در ایـن آیـه , وجـود پـیامبر , امانى براى مردم است. وجود حجت خدا نیز بر اساس همین دلیل قرآ«ی و روایات مستند مانع ازنزول عذاب معرفى گردیده است . اصل چنین روایاتی علاوه بر ضرورت وجود حجت، بیانگر خالی نبودن زمین از حجت و نمایندة الهی می شوند:از امام صادق علیه السلام نقل است فرموده اند: «اِنَّ الاَرْضَ لاتَخْلُو اِلاّ وَ فیها اِمامٌ کَیْما اِنْ زادَ المُؤمِنُونَ شَیْئاً رَدَّهُمْ وَ اِنْ نَقَصُوا شَیْئاً اَتَمَّهُ لَهُمْ» زمین هرگز خالی نمی شود، مگر اینکه در آن امامی است تا اگر مؤمنان چیزی (ناآگاهانه بر تعلیمات الهی) بیفزایند آنها را بازگرداند و اگر چیزی کم کنند آن را تکمیل نماید.(2)؛ باز در حدیث دیگری نقل است فرموده اند: «اِنَّ اللّهَ اَجَلُّ وَ اَعْظَمُ مِنْ اَنْ یَتْرُکَ الاَرْضَ بَغَیْرِ اِمامٍ عادلٍ» خداوند بزرگوارتر از آن است که زمین را بدون امام عادلی رها سازد.(3)؛ حتی در بعضی از این احادیث آمده است که اگر امام و حجت الهی ساعتی در زمین نباشد، زمین متزلزل می شود، و اهلش را فرو می برد.(4)؛
زمین هیچ گاه از حجت پروردگار خالی نبوده است، چون «اگر حجت خدا نبود زمین اهلش را به خود فرو می برد»(5)؛
البته ضرورت ندارد که حجت خدا حتماً مشهود و ظاهر باشد، گاهی حجت آشکار و روشن و گاهی مخفی و پنهان بوده است. خداوند بوسیله آنان بر بندگان اتمام حجت می نموده است.(6)؛ «حجت خدا پیش از خلق بوده و با خلق نیز هست و بعد از خلق هم باز خواهد بود.» (7)؛
با توجه به مجموع آیات و برخی از روایات روشن می گردد فیض نبوت با فیض آفرینش از ابتدا با انسان همراه بوده است.(8)؛
آفرینش جهان بى هدف نیست . و هـدف از آفـریـنـش آن , تـربیت انسان درمسیر کمال است که از طریق معرفت و کسب فضائل اخلاقى به مقام رفیع انسانى برسد . اگر دیگر انسانها از فیض حیات بهره مند مى شوند , به خاطر همین انسان کامل است که این جهان براى او در حال گردش و تحرک است . اگر روزى – به فرض محال – درمیان جامعه بشرى انسان کاملى وجود نداشت , قطعا بقاى انسان در روى زمین بى هدف خواهد بود . و ساحت مقدس خداى تعالى , از کارهاى غیر حکیمانه پیراسته است . بـاغـبـان بـه خـاطـر یک درخت نیرومند و تناور , باغچه بزرگى را آب مى دهد و در ضمن ,علف هرزه ها نیز آب مى خورند . اما اگر چنین درختى خشک شود , باغبان آب را قطع مى کند . حـجـت خـدا در روى زمـیـن , همانند درخت برومند است که به خاطر آن , دیگرانسانها به نوائى مى رسند. در مـناظره هشام بن حکم با عمرو بن عبید – از بزرگان معتزله در زمان خود – ,امام علیه السلام به قلب عالم خلقت تشبیه شده است. بدیهى است که اگر قلب یک انسان از کار افتاد , از دیگر اعضاى بدن کارى ساخته نیست. هـمـیـن تـشـبـیـه – کـه بـه فـرموده امام صادق علیه السلام , کلماتى از صحف ابراهیم و موسى علیهماالسلام بود – بخوبى جایگاه امام علیه السلام در میان مخلوقات را نشان مى دهد.(9)؛
ـــــــــــــــــــــــــــ
(1). سوره مبارکه الانفال آیه شریفه 33.
(2). معجم احادیث الامام المهدی، حدیث 2 و 6 از باب اول.
(3). همان، حدیث 2 و 6 از باب اول.
(4). همان،حدیث 11 و 12 و 13.
(5). همان، ج 3 / ص 42/ ح 877 و ص 344 / خ 89.
(6). علامه مجلسی1/بحارالانوار/ چاپ بیروت/ج36/ص346؛ احتجاج/نشر مرتضی مشهد/سال انتشار1403ه.ق/ج1/ص69.
(7)؛ کلینی1/اصول کافی/ترجمه و شرح سید جواد مصطفوی/ دفتر نشر فرهنگ اهل بیت/ ج1/ کتاب حجت/ ص 250.
(8)/ علامه مجلسی1/ بحارالانوار/پیشین/ج54/ص112 / ابن ابی الحدید/ شرح نهج البلاغه / چاپ بیروت / ج 7 / ص 3.
(9). مشروح این مناظره را علامه مجلسى – رضوان اللّه علیه – در بحار الانوار ج 23 ص 6 – 9 نقل کرده است .( پرسشها و پاسخها، سبحانى – جعفر.)