درجواب سوال حضرتعالی باید عرض کرد.که روایت حفص از قرائت عاصم که از نظر سند و تحصیل علمی حفص و عاصم در تعلم علم تلاوت؛ منتهی به ابی بن کعب و مولاعلی علیه السلام است، و خود افراد این سند هم از اصحاب ائمه بوده اند، ابوعبدالرحمان السلمی از اصحاب امیرالمؤمنین علیه السلام، و عاصم از روات امام حسن مجتبى علیه السلام، و حفص از اصحاب امام صادق علیه السلام، فلذا بدین جهت مورد توجه فرهیختکان مسلمین و موالیان اهل بیت قرار گرفته است، و بر عکس میان عوام و مردمان پیرو حکومتها (اموی و عباسی) بدلیل ترویج غیر آنها؛ قرنها مورد بی رغبتی و انزوا قرار گرفته بوده، ولی با همه این حال این دو قاری از نظر صحت و دقت قرائت در سطح بالایی بوده اند بطوری که عدم مرغوبیت عقیده شان در نظر حکومت مانع مطرح شدنشان نبوده، بلکه جزو قراءات سبعة انتخاب شده، با اینکه این انتخاب توسط ابن مجاهد و هیئت علمی برگزیده حکومت عباسی رخ داده است. ولذا جریان اموی و عباسی برای اینکه این قرائت رواج بیدا نکند، آمده اند در مبحث تعیین صلاحیت روات احادیث، ناقلان این قرائت (حفص و عاصم) را بشدت تخریب کرده اند، و یکسره کوبیده اند، و آنها را غیر معتبر و غیر موثق بلکه جاعل حدیث و دروغگو هم نسبت داده اند، و این بخاطر این بوده که ایشان از محبین اهل بیت علیهم السلام بوده اند، و احادیث فضایل اهل بیت از رسول الله صلى الله علیه وآله را نقل می کرده اند، براى اینکه بخاطر شهرت و اعتبار قرائت قران، سبب اقبال مردم به عقیده آنها نشود، و این تناقض آشکار در رفتار جریان حکومتی؛ سبب رسوایی ایشان شده است، جه اینکه کسی که شخصا از نظر امانت در نقل، و دقت در تطبیق بحدی معتبر است که روایت و قرائتش از میان صدها روایت و قرائت برگزیده شده و جزو قراءات سبعة محسوب می شود حتى از نظر جریان مخالف، آنوقت چطور همین اشخاص به نقل حدیث که می رسد هم حافظه شان زیر سؤال است، هم دقت نقلشان معدوم، هم امانت و عدالتشان مردود می شود، با اینکه حفظ و دقت در نقل قرائت از نقل حدیث سختتر است، و کسی که در سختتر و بالاتر مقبول است چطور در مادون آن مردود است؟ و این یعنی اینکه هیج نقصانی در امانت و دقت و حافظه شان نیست، و این رفتار دوگانه جیزی نیست جز یک تلاش براى منع اقبال مسلمین به اهل حق و افزایش جمع مؤمنین. براى همین می بینیم که اگر جه قرائت عاصم و روایت حفص در میان مجامع قراء بلاد مختلف بویزه سرزمین وحی و مرکز خلافت و بایتخت مسلمین، بشدت مطرح بوده است، ولى از نظر رواج عمومی فراگیر نبوده است. البته این القاءات منفی مربوط به وابستکان حکومت بوده است و الا علماء بزرک که مستقل بودند، مثل احمد بن حنبل امام حنبلیان و ابوحنیفة امام حنفیان نیز توثیق عاصم را نموده و بخاری و مسلم که بزرکترین امام حدیث عامه بشمار می رود در صحیحترین کتاب ایشان یعنی صحیحی بخاری و مسلم از او روایت کرده اند. و همینطور حفص که امام حنبلیان او را صالح می شمرد.
حفص و عاصم اهل کوفه از قراء نامدار آن سامان بودند، و این سبب رواج این قرائت در آنجا شده بود، البته ارادت مردمان کوفه به اهل بیت علیهم السلام سبب دیکر اقبال به این قرائت که سندش منتهی به مولا علیه السلام بود می باشد، همجنانکه قرائت قراء دیکر سبعه (حمزه و کسائی) نیز در کوفه رواج داشته بلکه در برخی از عصور از قرائت عاصم رایجتر شده است. دلیل آن اینکه: هر دو از ارادتمندان خاندان نبوت، و حمزه از اصحاب امام صادق علیه السلام بود، بدین لحاظ مورد قبول ائمه اطهارعلیهم السلام بوده است .