هیچ اسم و صفتی از اسماء و صفات خدا، زماندار و تغییرپذیر نیست. آنچه تغییر پذیر و زماندار است، متعلّقات این اسماء و صفات است؛ مثلاً خدا، ازلاً و ابداً دارای جود و بخشش است؛ لکن مخلوقات زماندار، در ظرف زمانی خاصّ خودشان از شعاع این صفت برخوردار می شوند.
مثل این است که کسی ادّعا کند چون شبها خیابانها تاریک هستند پس نتیجه می گیریم که نور خورشید، 24 ساعته نمی تابد.
روشن است که این استدلال، نادرست می باشد. خورشید، 24 ساعته نور می دهد لکن زمین به سبب شکل کروی خود و به سبب داشتن حرکت وضعی، همواره نصفش رو به خورشید است.
باران جود و بخشش او، ازلی و ابدی است؛ لکن هر گاه ما ظرف وجودی خود را را به بالا بگیریم از باران جود او برخوردار خواهیم شد؛ و هر گاه ظرف وجودی خود را وارونه بگیریم، محروم از این باران همیشگی خواهیم شد.