از روایات استفاده می‌شود که خود آن حضرت هم در تشهد، بر عبودیّت و رسالت خودشان شهادت می‌داده‌اند و بر خودشان و آل خودشان صلوات می‌فرستادند و بر خودشان سلام می‌کردند. آیت الله بهجت فرمود:
«ظاهراً به همه صورت برای آن حضرت جائز بوده است
چه «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیَّ وَ عَلَی أَهْلِ بَیْتِی» یا «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ.»» (کتاب درمحضراستاد، جلد، ۲ص۲۱۴)
در روایت مفصلی که درباره چگونگی دستور خواندن نماز توسط خداوند به پیامبر اکرم (ص) در شب معراج آمده است، یکی یکی اجزاء نماز را بیان می‌کند تا می‌رسد به این قسمت در تشهد نماز: «ثُمَّ أَوْحَی اللَّهُ إِلَیْهِ یَا مُحَمَّدُ صَلِّ عَلَی نَفْسِکَ وَ عَلَی أَهْلِ بَیْتِکَ فَقَالَ: صَلَّی اللَّهُ عَلَیَّ وَ عَلَی أَهْلِ بَیْتِی .» (الکافی؛ ج 3 ؛ ص486)
در حدیث دیگری آمده: «… فَقَالَ لِی یَا مُحَمَّدُ صَلِّ عَلَیْکَ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِکَ فَقُلْتُ صَلَّى اللَّهُ عَلَیَ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِی … .» (علل الشرائع، ج 2، ص: 316)
از این روایات معلوم می‌شود که پیامبر اکرم (ص) در تشهد نماز بر خود و اهل بیتشان درود می‌فرستادند و مسلمانان دیگر هم از همان زمان در تشهد نماز بر محمد و آلشان درود می‌فرستادند.
وقتی آن حضرت بر خودشان صلوات می‌فرستادند، شهادت دادن بر رسالت خود را به نحو اولی داشته‌اند. 
در قرآن کریم هم از برخی انبیاء نقل شده که خودشان بر خودشان سلام می‌کردند. کما اینکه در سلام نماز، ما خودمان بر خودمان سلام می‌کنیم.