۱۳۹۲/۰۴/۱۱
–
۵۵۰ بازدید
با سلام وخسته نباشید
آیا میتوانیم این متن را درباب مظالم اورد؟ لطفا متن عربی را از کتاب ارجاع داده شده بیان فرماید. با تشکر
نامه ۶۰ نهج البلاغه صراحت دارد که مراد امام علیه السلام از تعدی همان مظالم و اعمال ستمگرانه عمال دولتی بر مردم است که از نظر حکومت مخفی مانده است . بنابر این دیوان مظالم یا بیت المظالم برای رسیدگی به دعاوی و شکایات و اقامه داوری توسط حضرت علی تاسیس شد. وی خانه ای را در مدینه به این کار اختصاص داد و آنرا دیوان المظالم نامید و از مردم خواست تا شکایتهای خود را در نامه ای نوشته و برای رسیدگی به درون آن خانه بیندازند . خود حضرت آن نامه ها را مطالعه و بررسی می کرد تا حق کسی ضایع نشود و کرامت هیچ فردی زایل نگردد.( التراتیب الاداریه ، عبدالحی الکتانی، دارالکتاب العربیه، بیروت، ج ۱، ص ۲۶۸)
در پاسخ به مطالب زیر توجه کنید .
1. نامه 60 نهج البلاغه از نامه هاى آن حضرت است به کارگزارانى که سپاهیان از منطقه مأموریت آنان مى گذشتند . ( وَ مِنْ کِتاب لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ اِلَى الْعُمّـالِ الَّـذینَ یَطَاُ الْجَیْشُ عَمَلَهُـمْ ) .
متن نامه و ترجمه ان چنین است :
مِنْ عَبْدِاللّهِ عَلِىٍّ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، اِلى مَنْ مَرَّ بِهِ الْجَیْشُ مِنْ جُباةِ الْخَراجِ، وَ عُمّالِ الْبِلادِ :
اَمّا بَعْدُ، فَاِنّى قَدْ سَیَّرْتُ جُنُوداً هِىَ مارَّةٌ بِکُمْ اِنْ شاءَ اللّهُ، وَ قَدْ اَوْصَیْتُهُمْ بِما یَجِبُ لِلّهِ عَلَیْهِمْ مِنْ کَفِّ الاَْذى، وَ صَرْفِ الشَّذى .
وَ اَنا اَبْرَاُ اِلَیْکُمْ وَ اِلى ذِمَّتِکُمْ مِنْ مَعَرَّةِ الْجَیْشِ اِلاّ مِنْ جَوْعَةِ الْمُضْطَرِّ لایَجِدُ عَنْها مَذْهَباً اِلى شِبَعِهِ. فَنَکِّلُوا مَنْ تَناوَلَ مِنْهُمْ شَیْئاً ظُلْماً عَنْ ظُلْمِهِمْ، وَ کُفُّوا اَیْدِىَ سُفَهائِکُمْ عَنْ مُضارَّتِهِمْ وَ التَّعَرُّضِ لَهُمْ فیمَا اسْتَثْنَیْناهُ مِنْهُمْ. وَ اَنَا بَیْنَ اَظْهُرِ الْجَیْشِ، فَارْفَعُوا اِلَىَّ مَظالِمَکُمْ، وَ ما عَراکُمْ مِمّا یَغْلِبُکُمْ مِنْ اَمْرِهِمْ وَ لاتُطیقُونَ دَفْعَهُ اِلاّ بِاللّهِ وَ بى، فَاَنَا اُغَیِّرُهُ بِمَعُونَةِ اللّهِ، اِنْ شاءَ اللّهُ .
ترجمه نامه :
از بنده خدا على امیرالمؤمنین، به جمع کنندگان مالیات و کارگزاران شهرهایى که سپاه از منطقـه آنان عبـور مى کند :
اما بعد، من سپاهى را فرستادم که به خواست خداوند از منطقه شما عبور مى کنند، و آنان را به آنچه خداوند بر آنان واجب نموده سفارش کرده ام، که از آزار مردم و رساندن رنج به آنان اجتناب نمایند .
من پیش شما و به خاطر تعهدى که با شما دارم از ستم سپاه به شما بیزارم، مگر اینکه گرسنگى کسى را ناچار کند و براى سیر کردن خویش راهى غیر آن نیابد. کسى را که به ستم دست به اموالتان دراز کند کیفر دهید، و دست نادانانِ خود را از ضربه زدن به سپاه و تعرض به آنان در آنچه استثنا کردم بازدارید. من به دنبال سپاه در حرکتم، شکایات خود را به من برسانید، و از ستمى که از آنان به شما مى رسد و جز به کمک خدا و من قدرت دفع آن را ندارید شکایت با من در میان نهید، تا به یارى خدا آن ستم را از شما برگردانم، ان شاء اللّه .
2. این نامه را می توان از مواردی که مربوط به باب مظالم است محسوب نمود زیرا در آن امام ع تاکید کرده که اگر شکایتی در مورد سپاه و ظلم و ستم و احجاف انها به مردمی که در مسیر حرکت سپاه هستند وجود دارد به اطلاع ان حضرت و به دست او برسد تا رسیدگی نماید .
3. متن مذکور در پرسش با باب مظالم تناسب دارد و برای درج در ان مناسب است .
1. نامه 60 نهج البلاغه از نامه هاى آن حضرت است به کارگزارانى که سپاهیان از منطقه مأموریت آنان مى گذشتند . ( وَ مِنْ کِتاب لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ اِلَى الْعُمّـالِ الَّـذینَ یَطَاُ الْجَیْشُ عَمَلَهُـمْ ) .
متن نامه و ترجمه ان چنین است :
مِنْ عَبْدِاللّهِ عَلِىٍّ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، اِلى مَنْ مَرَّ بِهِ الْجَیْشُ مِنْ جُباةِ الْخَراجِ، وَ عُمّالِ الْبِلادِ :
اَمّا بَعْدُ، فَاِنّى قَدْ سَیَّرْتُ جُنُوداً هِىَ مارَّةٌ بِکُمْ اِنْ شاءَ اللّهُ، وَ قَدْ اَوْصَیْتُهُمْ بِما یَجِبُ لِلّهِ عَلَیْهِمْ مِنْ کَفِّ الاَْذى، وَ صَرْفِ الشَّذى .
وَ اَنا اَبْرَاُ اِلَیْکُمْ وَ اِلى ذِمَّتِکُمْ مِنْ مَعَرَّةِ الْجَیْشِ اِلاّ مِنْ جَوْعَةِ الْمُضْطَرِّ لایَجِدُ عَنْها مَذْهَباً اِلى شِبَعِهِ. فَنَکِّلُوا مَنْ تَناوَلَ مِنْهُمْ شَیْئاً ظُلْماً عَنْ ظُلْمِهِمْ، وَ کُفُّوا اَیْدِىَ سُفَهائِکُمْ عَنْ مُضارَّتِهِمْ وَ التَّعَرُّضِ لَهُمْ فیمَا اسْتَثْنَیْناهُ مِنْهُمْ. وَ اَنَا بَیْنَ اَظْهُرِ الْجَیْشِ، فَارْفَعُوا اِلَىَّ مَظالِمَکُمْ، وَ ما عَراکُمْ مِمّا یَغْلِبُکُمْ مِنْ اَمْرِهِمْ وَ لاتُطیقُونَ دَفْعَهُ اِلاّ بِاللّهِ وَ بى، فَاَنَا اُغَیِّرُهُ بِمَعُونَةِ اللّهِ، اِنْ شاءَ اللّهُ .
ترجمه نامه :
از بنده خدا على امیرالمؤمنین، به جمع کنندگان مالیات و کارگزاران شهرهایى که سپاه از منطقـه آنان عبـور مى کند :
اما بعد، من سپاهى را فرستادم که به خواست خداوند از منطقه شما عبور مى کنند، و آنان را به آنچه خداوند بر آنان واجب نموده سفارش کرده ام، که از آزار مردم و رساندن رنج به آنان اجتناب نمایند .
من پیش شما و به خاطر تعهدى که با شما دارم از ستم سپاه به شما بیزارم، مگر اینکه گرسنگى کسى را ناچار کند و براى سیر کردن خویش راهى غیر آن نیابد. کسى را که به ستم دست به اموالتان دراز کند کیفر دهید، و دست نادانانِ خود را از ضربه زدن به سپاه و تعرض به آنان در آنچه استثنا کردم بازدارید. من به دنبال سپاه در حرکتم، شکایات خود را به من برسانید، و از ستمى که از آنان به شما مى رسد و جز به کمک خدا و من قدرت دفع آن را ندارید شکایت با من در میان نهید، تا به یارى خدا آن ستم را از شما برگردانم، ان شاء اللّه .
2. این نامه را می توان از مواردی که مربوط به باب مظالم است محسوب نمود زیرا در آن امام ع تاکید کرده که اگر شکایتی در مورد سپاه و ظلم و ستم و احجاف انها به مردمی که در مسیر حرکت سپاه هستند وجود دارد به اطلاع ان حضرت و به دست او برسد تا رسیدگی نماید .
3. متن مذکور در پرسش با باب مظالم تناسب دارد و برای درج در ان مناسب است .