قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
آخرت ظرف ظهور حقایق است لذا در آخرت حقیقت و ملکوت هر چیزی ظهور می یابد اعمال و نیات و ملکات انسان ها نیز در آخرت ظهور می یابند. لکن اعمال و نیات و ملکات هر کسی در مملکت وجود او به ظهور می رسد چون اعمال و نیات و ملکات هر کسی از شئون خود اوست و بین انسان و آثار وجودی او ربط وجودی برقرار است و بسیاری از نعمات بهشتی ظهورات اعمال و نیات و ملکات خود انسان بهشتی است – برخی از این نعمات نیز تفضلات الهی هستند – و یکی از نعمت های بهشتی زوج های بهشتی هستند. در نصوص دینی به صراحت چیزی از تعدد همسران نیافتیم لیکن احتمالا افزون بر این که اهل بهشت همسرانی از سنخ انسان دارند – چه بسا زن و شوهرهای دنیایی در آخرت نیز زن و شوهر باشند. البته اگر هر دو اهل بهشت باشند – همسرانی از سنخ موجودات بهشتی نیز دارند همسرانی بهشتیمؤمن در حقیقت از شئون خود شخص بهشتی هستند. یعنی همسران مومن در بهشت چیزی جز ظهور اعمال و نیات و ملکات آنها نیست و جز خود شخص کس دیگری از این نعمات بهشتی نمی تواند بهره ببرد چون ظهور عمل و نیات و ملکات هر کسی برای خود اوست. اگر مرد بهشتی در آخرت با همسر دنیای خود همسر شد، به این معناست که بین این دو شخص نوعی ربط وجودی برقرار است.هر چه عفت شخص بیشتر و قوی تر باشد حورالعین هایی هم که در وجود او ظهور می یابند بیشتر و زیباتر خواهند بود. اهل بهشت در وجود همدیگر جمال الهی را مشاهده می کنند لذا از دیدن همدیگر لذت می برند و این لذت زمانی قوی تر می شود که بین این افراد ربط وجودی قوی تری برقرار باشد. «وَ نَزَعْنا ما فی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْوانًا عَلى سُرُرٍ مُتَقابِلین؛ و آنچه کینه [و شائبه هاى نفسانى] در سینه هاى آنان است برکنیم برادرانه بر تختهایى روبروى یکدیگر نشسته اند». (سوره حجر، آیه 47)«أُولئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ؛ آنان روزى معین خواهند داشت (41)
فَواکِهُ وَ هُمْ مُکْرَمُونَ؛ [انواع] میوه ها و آنان مورد احترام خواهند بود (42)
فی جَنّاتِ النَّعیمِ؛ در باغهاى پر نعمت (43)
عَلى سُرُرٍ مُتَقابِلینَ؛ بر سریرها در برابر همدیگر [مى نشینند] (44)
یُطافُ عَلَیْهِمْ بِکَأْسٍ مِنْ مَعینٍ؛با جامى از باده ناب پیرامونشان به گردش درمى آیند (45)
بَیْضاءَ لَذَّةٍ لِلشّارِبینَ؛ [باده اى] سخت سپید که نوشندگان را لذتى [خاص] مى دهد (46)
لا فیها غَوْلٌ وَ لا هُمْ عَنْها یُنْزَفُونَ؛ نه در آن فساد عقل است و نه ایشان از آن به بدمستى [و فرسودگى] مى افتند (47)
وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ عینٌ ؛ و نزدشان [دلبرانى] فروهشته نگاه و فراخ دیده باشند (48)
کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَکْنُونٌ ؛ [از شدت سپیدى] گویى تخم شتر مرغ [زیر پ ر ]ند». (سوره صافات، آیه 41-49)
اصْلَوْها فَاصْبِرُوا أَوْ لا تَصْبِرُوا سَواءٌ عَلَیْکُمْ إِنَّما تُجْزَوْنَ ما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ؛ پرهیزگاران در باغهایى و [در] ناز و نعمتند (16)
إِنَّ الْمُتَّقینَ فی جَنّاتٍ وَ نَعیمٍ ؛به آنچه پروردگارشان به آنان داده دلشادند و پروردگارشان آنها را از عذاب دوزخ مصون داشته است (17)
فاکِهینَ بِما آتاهُمْ رَبُّهُمْ وَ وَقاهُمْ رَبُّهُمْ عَذابَ الْجَحیمِ؛ [به آنان گویند] به [پاداش] آنچه به جاى مى آوردید بخورید و بنوشید گواراتان باد (18)
کُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنیئًا بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ؛ بر تختهایى ردیف هم تکیه زده اند و حوران درشت چشم را همسر آنان گردانده ایم (19)
مُتَّکِئینَ عَلى سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عینٍ ؛ و کسانى که گرویده و فرزندانشان آنها را در ایمان پیروى کرده اند فرزندانشان را به آنان ملحق خواهیم کرد و چیزى از کار[ها]شان را نمى کاهیم هر کسى در گرو دستاورد خویش است (20)
وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرّیَّتُهُمْ بِإیمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرّیَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْ ءٍ کُلُّ امْرِئٍ بِما کَسَبَ رَهینٌ؛ با [هر نوع] میوه و گوشتى که دلخواه آنهاست آنان را مدد [و تقویت] مى کنیم (21)
وَ أَمْدَدْناهُمْ بِفاکِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِمّا یَشْتَهُونَ؛ ر آنجا جامى از دست هم مى ربایند [و بر سرش همچشمى مى کنند] که در آن نه یاوه گویى است و نه گناه (22)
یَتَنازَعُونَ فیها کَأْسًا لا لَغْوٌ فیها وَ لا تَأْثیمٌ ؛ و براى [خدمت] آنان پسرانى است که بر گردشان همى گردند انگارى آنها مرواریدى اند که [در صدف] نهفته است (23)
وَ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمانٌ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ؛ و برخى شان رو به برخى کنند [و] از هم پرسند (24)
وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى بَعْضٍ یَتَساءَلُونَ؛ گویند ما پیشتر در میان خانواده خود بیمناک بودیم (25)
قالُوا إِنّا کُنّا قَبْلُ فی أَهْلِنا مُشْفِقینَ؛ پس خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب گرم [مرگبار] حفظ کرد (26)
فَمَنَّ اللّهُ عَلَیْنا وَ وَقانا عَذابَ السَّمُومِ؛ ما از دیرباز او را مى خواندیم که او همان نیکوکار مهربان است (27)
إِنّا کُنّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحیمُ ؛ پس اندرز ده که تو به لطف پروردگارت نه کاهنى و نه دیوانه». (سوره طور، آیه 16-28)
أُولئِکَ الْمُقَرَّبُونَ (11)
آنانند همان مقربان [خدا] (11)
فی جَنّاتِ النَّعیمِ (12)
در باغستانهاى پر نعمت (12)
ثُلَّةٌ مِنَ اْلأَوَّلینَ (13)
گروهى از پیشینیان (13)
وَ قَلیلٌ مِنَ اْلآخِرینَ (14)
و اندکى از متاخران (14)
عَلى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ (15)
بر تختهایى جواهرنشان (15)
مُتَّکِئینَ عَلَیْها مُتَقابِلینَ (16)
که روبروى هم بر آنها تکیه داده اند (16)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ (17)
بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مى گردند (17)
بِأَکْوابٍ وَ أَباریقَ وَ کَأْسٍ مِنْ مَعینٍ (18)
با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (18)
لا یُصَدَّعُونَ عَنْها وَ لا یُنْزِفُونَ (19)
[که] نه از آن دردسر گیرند و نه بى خرد گردند (19)
وَ فاکِهَةٍ مِمّا یَتَخَیَّرُونَ (20)
و میوه از هر چه اختیار کنند (20)
وَ لَحْمِ طَیْرٍ مِمّا یَشْتَهُونَ (21)
و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (21)
وَ حُورٌ عینٌ (22)
و حوران چشم درشت (22)
کَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ (23)
مثل لؤلؤ نهان میان صدف (23)
جَزاءً بِما کانُوا یَعْمَلُونَ (24)
[اینها] پاداشى است براى آنچه مى کردند (24)
لا یَسْمَعُونَ فیها لَغْوًا وَ لا تَأْثیمًا (25)
در آنجا نه بیهوده اى مى شنوند و نه [سخنى] گناه آلود (25)
إِلاّ قیلاً سَلامًا سَلامًا (26)
سخنى جز سلام و درود نیست (26)
وَ أَصْحابُ الْیَمینِ ما أَصْحابُ الْیَمینِ (27)
و یاران راست یاران راست کدامند (27)
فی سِدْرٍ مَخْضُودٍ (28)
در [زیر] درختان کنار بى خار (28)
وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ (29)
و درختهاى موز که میوه اش خوشه خوشه روى هم چیده است (29)
وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ (30)
و سایه اى پایدار (30)
وَ ماءٍ مَسْکُوبٍ (31)
و آبى ریزان (31)
وَ فاکِهَةٍ کَثیرَةٍ (32)
و میوه اى فراوان (32)
لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ (33)
نه بریده و نه ممنوع (33)
وَ فُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ (34)
و همخوابگانى بالا بلند (34)
إِنّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً (35)
ما آنان را پدید آورده ایم پدید آوردنى (35)
فَجَعَلْناهُنَّ أَبْکارًا (36)
و ایشان را دوشیزه گردانیده ایم (36)
عُرُبًا أَتْرابًا (37)
شوى دوست همسال (37)
ِلأَصْحابِ الْیَمینِ (38)
براى یاران راست (38)
لَّةٌ مِنَ اْلأَوَّلینَ (39)
که گروهى از پیشینیانند (39)
وَ ثُلَّةٌ مِنَ اْلآخِرینَ (40)
و گروهى از متاخران (40)(سوره واقعه، آیه 11-40)
فَواکِهُ وَ هُمْ مُکْرَمُونَ؛ [انواع] میوه ها و آنان مورد احترام خواهند بود (42)
فی جَنّاتِ النَّعیمِ؛ در باغهاى پر نعمت (43)
عَلى سُرُرٍ مُتَقابِلینَ؛ بر سریرها در برابر همدیگر [مى نشینند] (44)
یُطافُ عَلَیْهِمْ بِکَأْسٍ مِنْ مَعینٍ؛با جامى از باده ناب پیرامونشان به گردش درمى آیند (45)
بَیْضاءَ لَذَّةٍ لِلشّارِبینَ؛ [باده اى] سخت سپید که نوشندگان را لذتى [خاص] مى دهد (46)
لا فیها غَوْلٌ وَ لا هُمْ عَنْها یُنْزَفُونَ؛ نه در آن فساد عقل است و نه ایشان از آن به بدمستى [و فرسودگى] مى افتند (47)
وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ عینٌ ؛ و نزدشان [دلبرانى] فروهشته نگاه و فراخ دیده باشند (48)
کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَکْنُونٌ ؛ [از شدت سپیدى] گویى تخم شتر مرغ [زیر پ ر ]ند». (سوره صافات، آیه 41-49)
اصْلَوْها فَاصْبِرُوا أَوْ لا تَصْبِرُوا سَواءٌ عَلَیْکُمْ إِنَّما تُجْزَوْنَ ما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ؛ پرهیزگاران در باغهایى و [در] ناز و نعمتند (16)
إِنَّ الْمُتَّقینَ فی جَنّاتٍ وَ نَعیمٍ ؛به آنچه پروردگارشان به آنان داده دلشادند و پروردگارشان آنها را از عذاب دوزخ مصون داشته است (17)
فاکِهینَ بِما آتاهُمْ رَبُّهُمْ وَ وَقاهُمْ رَبُّهُمْ عَذابَ الْجَحیمِ؛ [به آنان گویند] به [پاداش] آنچه به جاى مى آوردید بخورید و بنوشید گواراتان باد (18)
کُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنیئًا بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ؛ بر تختهایى ردیف هم تکیه زده اند و حوران درشت چشم را همسر آنان گردانده ایم (19)
مُتَّکِئینَ عَلى سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عینٍ ؛ و کسانى که گرویده و فرزندانشان آنها را در ایمان پیروى کرده اند فرزندانشان را به آنان ملحق خواهیم کرد و چیزى از کار[ها]شان را نمى کاهیم هر کسى در گرو دستاورد خویش است (20)
وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرّیَّتُهُمْ بِإیمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرّیَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْ ءٍ کُلُّ امْرِئٍ بِما کَسَبَ رَهینٌ؛ با [هر نوع] میوه و گوشتى که دلخواه آنهاست آنان را مدد [و تقویت] مى کنیم (21)
وَ أَمْدَدْناهُمْ بِفاکِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِمّا یَشْتَهُونَ؛ ر آنجا جامى از دست هم مى ربایند [و بر سرش همچشمى مى کنند] که در آن نه یاوه گویى است و نه گناه (22)
یَتَنازَعُونَ فیها کَأْسًا لا لَغْوٌ فیها وَ لا تَأْثیمٌ ؛ و براى [خدمت] آنان پسرانى است که بر گردشان همى گردند انگارى آنها مرواریدى اند که [در صدف] نهفته است (23)
وَ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمانٌ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ؛ و برخى شان رو به برخى کنند [و] از هم پرسند (24)
وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى بَعْضٍ یَتَساءَلُونَ؛ گویند ما پیشتر در میان خانواده خود بیمناک بودیم (25)
قالُوا إِنّا کُنّا قَبْلُ فی أَهْلِنا مُشْفِقینَ؛ پس خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب گرم [مرگبار] حفظ کرد (26)
فَمَنَّ اللّهُ عَلَیْنا وَ وَقانا عَذابَ السَّمُومِ؛ ما از دیرباز او را مى خواندیم که او همان نیکوکار مهربان است (27)
إِنّا کُنّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحیمُ ؛ پس اندرز ده که تو به لطف پروردگارت نه کاهنى و نه دیوانه». (سوره طور، آیه 16-28)
أُولئِکَ الْمُقَرَّبُونَ (11)
آنانند همان مقربان [خدا] (11)
فی جَنّاتِ النَّعیمِ (12)
در باغستانهاى پر نعمت (12)
ثُلَّةٌ مِنَ اْلأَوَّلینَ (13)
گروهى از پیشینیان (13)
وَ قَلیلٌ مِنَ اْلآخِرینَ (14)
و اندکى از متاخران (14)
عَلى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ (15)
بر تختهایى جواهرنشان (15)
مُتَّکِئینَ عَلَیْها مُتَقابِلینَ (16)
که روبروى هم بر آنها تکیه داده اند (16)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ (17)
بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مى گردند (17)
بِأَکْوابٍ وَ أَباریقَ وَ کَأْسٍ مِنْ مَعینٍ (18)
با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (18)
لا یُصَدَّعُونَ عَنْها وَ لا یُنْزِفُونَ (19)
[که] نه از آن دردسر گیرند و نه بى خرد گردند (19)
وَ فاکِهَةٍ مِمّا یَتَخَیَّرُونَ (20)
و میوه از هر چه اختیار کنند (20)
وَ لَحْمِ طَیْرٍ مِمّا یَشْتَهُونَ (21)
و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (21)
وَ حُورٌ عینٌ (22)
و حوران چشم درشت (22)
کَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ (23)
مثل لؤلؤ نهان میان صدف (23)
جَزاءً بِما کانُوا یَعْمَلُونَ (24)
[اینها] پاداشى است براى آنچه مى کردند (24)
لا یَسْمَعُونَ فیها لَغْوًا وَ لا تَأْثیمًا (25)
در آنجا نه بیهوده اى مى شنوند و نه [سخنى] گناه آلود (25)
إِلاّ قیلاً سَلامًا سَلامًا (26)
سخنى جز سلام و درود نیست (26)
وَ أَصْحابُ الْیَمینِ ما أَصْحابُ الْیَمینِ (27)
و یاران راست یاران راست کدامند (27)
فی سِدْرٍ مَخْضُودٍ (28)
در [زیر] درختان کنار بى خار (28)
وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ (29)
و درختهاى موز که میوه اش خوشه خوشه روى هم چیده است (29)
وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ (30)
و سایه اى پایدار (30)
وَ ماءٍ مَسْکُوبٍ (31)
و آبى ریزان (31)
وَ فاکِهَةٍ کَثیرَةٍ (32)
و میوه اى فراوان (32)
لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ (33)
نه بریده و نه ممنوع (33)
وَ فُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ (34)
و همخوابگانى بالا بلند (34)
إِنّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً (35)
ما آنان را پدید آورده ایم پدید آوردنى (35)
فَجَعَلْناهُنَّ أَبْکارًا (36)
و ایشان را دوشیزه گردانیده ایم (36)
عُرُبًا أَتْرابًا (37)
شوى دوست همسال (37)
ِلأَصْحابِ الْیَمینِ (38)
براى یاران راست (38)
لَّةٌ مِنَ اْلأَوَّلینَ (39)
که گروهى از پیشینیانند (39)
وَ ثُلَّةٌ مِنَ اْلآخِرینَ (40)
و گروهى از متاخران (40)(سوره واقعه، آیه 11-40)
