عناصر اصلی ارتباط (کلامی و غیرکلامی)

در قسمت های قبل متوجه شدیم که ارتباط دو عنصر اصلی دارد . عنصر کلامی و غیر کلامی . حذف کردن یا نامناسب بودن هر یک از این دو بخش می تواند به وجود ارتباط موثر لطمه بزند .

رویا دختر کمرویی است . هنگام صحبت با بیشتر آدم ها ترجیح می دهد سرش را پایین انداخته و به مخاطب خود نگاه نکند . بیشتر وقت ها با صدای آهسته و یکنواخت صحبت می کند . با این که اطلاعات عمومی زیادی دارد ، ولی در اکثر مواقع نمی تواند آن ها را طوری ارائه دهد که توجه دیگران را جلب کند .

اگر رویا بخواهد رفتا بهتری داشته باشد و جالب تر به نظر برسد ، چه باید بکند ؟

هر چه که به نظرتان می رسد ، در فرم زیر بنویسید . سعی کنید هر یک از موارد را طوری توضیح دهید که رویا با خواندن آن ها بتواند رفتار خود را تغییر دهد .

 

 

حال جدول خود را با توضیحی که در زیر آمده است مقایسه کنید :

 

 محتوای کلام :

 سعی کنید موضوعاتی که برای دیگران جالب است ، بیابید .

 از صحبت غیر ضروری در مورد موضوعاتی که برای دیگران ناخوشایند است ، خودداری کنید .

 از کلمات و موضوعات تهدید آمیز استفاده نکنید .

 در صحبت های خود فرهنگ و زمینه ی خانوادگی فرد را در نظر بگیرید .

 

 تُنِ صدا :

فرادی که به صورت یکنواخت صحبت می کنند ، معمولاً باعث خستگی و کسالت دیگران می شوند . برای این که ارتباط بهتری ایجاد بکنید ، بکوشید احساس و هیجانات خود را در آهنگ و تن صدای خود نشان دهید .

 

 بلندی صدا :

 کسانی که خیلی آهسته صحبت می کنند ، تصور عدم اعتماد به خود ، خجالت و ناتوانی را در دیگران ایجاد می کنند .

 صدای خیلی بلند دیگران را آزار داده و احساس خطر و تهدید در آن ها ایجاد کند .

 بهتر است نسبت به موضوع صحبت ، صدای خود را بالا یا پایین ببریم .

 

 تماس چشمی :

تماس چشمی مناسب از مهم ترین عوامل یک ارتباط موثر است . به موارد زیر توجه کنید :

 در طول ارتباط به فرد مقابل خود نگاه کنید .

 بهترین تماس چشمی یک ارتباط مداوم و منقطع می باشد . به عبارت دیگر در تمام طول ارتباط باید به فرد نگاه کنید ، ولی گاهی چشم خود را به اطراف (فاصله ی نیم متری از صورت او) بگردانید .

 اکثر مواقع به نیمه ی پایین صورت فرد مقابل نگاه کنید .

 از خیره شدن به فرد مقابل بپرهیزید .

 

 حالات چهره :

بیشتر مواقع با نگاه کردن به  چهره ی یک نفر می توانیم احساسات و حالات او را حدس بزنیم . برای مثال می توان به گره کردن ابروها (علامت ناراحتی یا خشم) ، بالا بردن ابروها (تعجب) و لبخند زدن (رضایت) اشاره کرد .

 

 ژست ها :

ژست ها حرکاتی هستند که فرد انجام می دهد و معمولاً معنی خاصی دارند . مثلاً بالا انداختن شانه ها علامت نداستن یا عدم علاقه مندی به موضوع می باشد . بالا بردن دست می تواند علامت سلام و تکان دادن دست نشانه ی خداحافظی باشد . استفاده از حرکات دست و بدن و ژست ها در بهتر رساندن پیام و جذاب تر شدن ارتباط نقش مهمی دارد .

 

 حالات بدنی :

سبک نشستن ، ایستادن و راه رفتن فرد چیزهای زیادی را به ما نشان می دهد . اگر فردی را با شانه های آویزان ، گردن خم شده و سر پایین ببینید ، احتمالاً حدس می زنید که غمگین است .

 

 

توصیه هایی برای بهتر کردن ارتباط کلامی

 هنگام صحبت کردن :

 پشت سر هم و به صورت مداوم صحبت نکنید . گاهی مکث کنید تا مطمئن شوید که شنونده برای سوال یا اظهار نظر کردن فرصت کافی دارد .

 سعی کنید خود را جای شنونده قرار دهید و احساسات او را در نظر بگیرید .

 آن چه را که می خواهید بگویید ، واضح بیان کنید .

 به شنونده نگاه کنید .

 مطمئن شوید آن چه که می گویید ، با تُنِ صدا و زبان بدنی شما هماهنگی دارد .

 تن و آهنگ صدای خود را تغییر دهید .

 مبهم صحبت نکرده و با بیان جزئیات زیاد موضوع را پیچیده نکنید .

 از دیدن علائم آشفتگی در شنونده غفلت نکنید . اگر احساس کردید که شنونده خسته شده یا حوصله اش سر رفته ، موضوع صحبت را عوض کرده و به او نیز اجازه ی حرف زدن بدهید .

 

 

منبع : کتاب مهارت برقراری ارتباط موثر ویژه ی دانش آموزان – فرشته موتابی

برچسب‌ها: مهارت برقراری ارتباط موثر