مجازا و کنایه اشکال ندارد همانطوری که خود پیامبر آن حضرت را مادر می گفت .
حضرت زهرا (س)، از نظر نسبى، فقط مادر کسانى هستند که از طرف پدرى یا مادرى سلسله ى. آباء و اجداد آنان به ایشان منتهى مى گردد؛ و سایرین چه شیعه و غیر شیعه، حضرت زهراء (س) مادرشان نخواهد بود.
گاه مقصود از اینکه ما فرزندان ایشان هستیم، فرزند نسبى نیست، مقصود این است که ایشان مادر معنوى ما و ما فرزندان معنوى ایشان هستیم. از آنجا که کسانى که الگوى هدایت ما هستند حق حیات معنوى بر گردن ما دارند، ما آنان را به منزله پدر یا مادر معنوى خود تلقى مى کنیم. همچنانکه وقتى در مورد استاد و معلم خود مى گوئیم، حق پدرى بر گردن ما دارد او پدر ماست و ما فرزندان اوئیم مقصود این نیست که از لحاظ نسبى او پدر ما و ما فرزند او هستیم، بلکه از جهت معنوی می‌باشد. در واقع؛ از نظر عرف کسانی که جایگاه خاص و اهمیت ویژه‌ای دارند، به عنوان پدر یا مادر معنوی محسوب می‌شوند. همچنان که در قرآن خداوند از همسران پیامبر به عنوان «امّهات المؤمنین» یاد می‌کند و می‌فرماید: «پیامبر نسبت به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است و همسران او مادران آن‌ها [مؤمنان ]محسوب مى شوند». در روایات نیز پیامبر (ص) و علی (ع) به عنوان پدران این امت معرفی شدند. (قال النبی (ص)، أنا و علی أبوا هذه الأمة.