خشوع وخضوع:
–      علامه طبرسى قدس سره مى فرماید: خشوع و تذلل و اخبات ، نظیر هم هستند و ضدّ خشوع ، تکبر و خودپسندى است و خشوع و خضوع ،قریب المعنى هستند، مگر آن که خضوع در تواضع بدنى و اقرار به خدمت و خشوع در تواضع صدا و چشم است و اصل ماده ى آن از نرمى و آسانى است .
–      راغب در مفردات خضوع و خشوع را به یک معنا دانسته و میان آن دو تفاوتى قائل نیست . ناگفته نماند که در قرآن کریم ، خشوع به هر دو معنا؛ یعنى تذلل و تواضع درونى و بیرونى استعمال شده است !
–      برخی، در مقام فرق بین خضوع و خشوع، اوّلی را به اعضای بدن و دومی را به قلب اختصاص داده اند. برخی، خشوع را اعم از خضوع دانسته و گفته اند: قلمرو خضوع بدن است؛ لیکن خشوع، علاوه بر بدن، صدا (پایین آوردن صدا) و نگاه (به پایین نگریستن) را در بر می گیرد. برخی دیگر گفته اند: خشوع بیشتر در پایین آوردن صدا و خضوع در به زیر افکندن سر به کار می رود.
  – طبق این تقسیم بندی آخر،مورد خطاب خضوع ؛اعضای بدن آدمی می شود ومورد خطاب خشوع؛قلب و روح انسان است